‘Ze zijn’ zegt een vrouw in Maarheeze
die dit in de krant zat te lezen
‘gestoord joh. Een ei!’
Haar man bromt: ‘Tenzij
het die van Columbus zou wezen.’

‘Dat Dijkhoff’ zegt iemand in Wammert,
‘opeens het akkoord wil verlammen
geeft boosheid hoor, nou.
Neem Rutte. Die zou
hem ’t liefst in elkaar willen rammen.’

Een merel, afkomstig uit Assen,
zit duidelijk in een impasse.
Hij slaapt bijna niet
in ’t buitengebied
van Bleiswijk: ‘Het licht uit die kassen!’

Bureaustoelen achterstevoren,
een koptelefoon ligt verloren
op tafel. Van ver,
heel zachtjes, is er
een bang ´Hallo, Houston…´ te horen.

‘Dus stop met’ zegt iemand in Halle,
‘de dag voor je vetplant vergallen.
Wees lief voor een keer
en zeg nu niet meer:
Jij zou eens wat af moeten vallen.’

‘De prijs’ zegt een man in Hengforden,
‘verlagen is niet aan de orde,
dat gaat ze te ver.
Zelf willen ze er
in ieder geval beter van worden.’

Een ooievaar vlakbij Kockengen
blijft ook als de vorsten gaan strengen
dichtbij, trekt niet weg.
‘Ik heb, dikke pech,
beloofd om dat grut rond te brengen.’

‘Ja doei,’ had een vrouw in Hoboken,
gevraagd of zij kwam, zich versproken.
‘We eten nooit thuis
maar juist buitenshuis
vanwege geen zin om te koken…’

‘Maar broeders,’ tracht iemand in Loenen
partijen weer snel te verzoenen,
‘weet u dat ze daar,
in Nashville, echt waar,
soms jongetjes Sue zullen noemen?’

‘De stenen,’ zegt iemand in Tonden,
‘het lijkt dat ze nu zijn gevonden.
Het oordeel is daar:
“Je kruis is heel zwaar,
maar dit is mijn uitspraak.” Echt zonde.’

‘Mijn man,’ zegt een vrouw in Pesaken,
‘doet vaak op de bank goede zaken.
Krijgt hij een idee.
Soms help ik dan mee.
Zeg ik: de tuin winterklaar maken!’

‘Geloof me,’ zegt iemand in Putten,
‘al zitten ze even te dutten,
klinkt ‘Alles op ’t strand!’,
da’s altijd frappant,
dan zul je ze niet op hoeven jutten.’

’t Is vroeg, dus ze zit nog te gapen.
Vandaag gaat ze dominees kapen!
De wekker ging al
voor vijven. Je zal
op zo’n dag je tijd toch verslapen…

‘Ik weet iets!’ roept iemand op Schouwen.
‘In plaats van die Trump, onbehouwen,
gevoelloos en zuur,
gaan wij hier geen muur
maar langere eettafels bouwen!’

Wanneer je hen later zult vragen
wanneer dit begon (oud van dagen)
dan lachen ze, want:
‘Op ’t Schevenings strand
is toen de vonk overgeslagen.’

Ook dat blijkt dus werk te verschaffen:
Een plek waar je hondje kan maffen.
Doodstil, geen geluid.
‘Dus Fikkie, kijk uit!
Je mag hier vandaag echt niet blaffen!’

´Nou ja!´ riep een schilder in Heeten
die zich van zijn taak had gekweten.
De voordeur bezaaid
met glitters… ‘Verdraaid!
Ze zijn vast de ballen vergeten!’

Een zuchtende man in de file,
met groot op de zijkanten Miele,
staat stil, drie kwartier.
‘En straks zie je hier
dus ook nog een klooster op wielen…’

Een egelfamilie in Vorden
met weer eens niet veel op de borden
maakt ruzie. Venijn
vermengd met chagrijn.
Je merkt dat ze prikkelbaar worden.

‘Ik vind het’ zegt iemand in Diemen,
‘verschrikkelijk ja, die lawine
reclames: Cadeaus
en eten.’ Dan, boos:
‘Men wil aan genade verdienen!’

Een stroper, vaak bezig rond Loozen,
die alles eens na had geplozen:
‘Best lang hoor, een jaar.
Dan had ik toch maar
dat liedje van Flappie gekozen.’

‘Die droogte’ zegt iemand uit Kampen,
‘en hitte, het zijn echte rampen
voor boeren, want kijk,
hun inkomen blijkt
er dit jaar ook door te verdampen.’

Een strooizoutchauffeur uit Stavoren
rijdt over de weg, stijf bevroren,
en kijkt niet zo blij.
‘We zullen’ zucht hij,
‘weer veel flauwe grappen gaan horen.’

‘Let op,’ zegt een man in Bourtange,
‘straks wordt elke preek opgehangen
aan dit thema, want,
zegt zo’n predikant:
‘De zonde, die houdt ons gevangen!’

‘Maar is dat’ vraagt iemand in Veere,
‘gezond dan?' De tijd zal het leren.
Bij teveel genot
is ’t heel simpel tot
dieetcentrum te transformeren.

Een handelaar, wonend in Heeze,
die dit in de krant zat te lezen
had net nog gezegd
(‘Ik meen het hoor, echt!’
er helemaal klaar mee te wezen.

‘Die May hè,’ zegt iemand in Jonen,
‘dat steeds maar weer weg zitten honen
in ’t Lagerhuis. Meid,
dan denk je toch, schijt,
ik ga wel in Nederland wonen?’

Een puber aan tafel in Grathem
besluit het er niet bij te laten.
Geel hesje al aan
gaat hij opeens staan:
‘Het zakgeld. We moeten eens praten!’

Een zuchtende pastor in Drachten.
Hij heeft weer eens een van die nachten,
zijn preek tot een prop.
Wat kan hij soms op
’n beroep uit het Groningse wachten…

Een man in het Brabantse Gever,
met klachten sinds kort van z’n lever,
begrijpt het succes.
De vierkante fles
vult klokkend zijn glaasje jenever.

‘Eerst wiet’ zegt een junk in Wolfheze,
‘gelegaliseerd was te lezen
en nu het OV
weer gratis. Oké…
Dat moet dan de hemel wel wezen.’

‘En dan dus’ zucht iemand in Petten,
‘met Kerst je gezin op een nette
en slimme manier
vertellen: Nee, hier
in huis gaan we nooit meer gourmetten.’

‘In plaats van’ zegt iemand in Kelpen,
‘het bloed van zijn naaste te stelpen,
een Samaritaan
die (da’s pas humaan!)
de priesters/Levieten ging helpen.’

‘Geweldig!’ juicht iemand in Eelen.
‘Natuurlijk, je kon ze ook delen
met ‘het goede doel’,
maar dit gaat een boel
vervuilende vliegtochtjes schelen!’

‘Ja, prima!’ roept iemand in Schinnen.
‘Ze weten zoveel te verzinnen
wat stuit op verzet.
Ik gok dat ze met
dat bord 130 beginnen.’

‘Heel mooi,’ zegt een vrouw uit Ameide,
‘al zou dit bij menige heiden
die niks met Kerst heeft
en daar niet voor leeft
tot tandengeknars kunnen leiden.’

‘Nou, ‘k weet niet,’ zegt iemand in Bremen.
‘Dan vraag je toch echt om problemen.
Ik denk dat dit botst
met ‘bouw op een rots’.
Ze zouden cement moeten nemen.’

‘Jaja,’ zei een man in Maarheeze
die dit in de krant zat te lezen,
‘die lui van de kook…
Ze schenen er ook
wel eventjes zoet mee te wezen.’

‘Nou kijk,’ probeert iemand in Bakkum
in een keer de pointe te pakken,
‘dat zijn denk ik van
die mensen die dan
op feestjes ook lang blijven plakken.’

‘Ja, leuk hè?’ zegt iemand in Veere.
‘Dan zie je wat boeren presteren!
Voor ’t hele verhaal
kun je, ideaal,
een aardapp of zo installeren.’