‘Voordat we’ zegt iemand in Meppen,
‘met Dijkhoff nu allemaal reppen
van ‘doe niet zo mal’,
bedenk, Femke zal
heel andere kopzorgen hebben.’

‘Nou nou,’ zegt een man in Slenaken,
‘wat heet belangwekkende zaken.
Want stel je eens voor,
je zult toch aldoor
van alles een punt moeten maken.’

Een jonge celliste uit Etten
zat even haar voorhoofd te betten.
Oei, podiumangst?
‘Nou, toch wel het bangst
voor (vlak naast haar oor) die trompetten.’

We gaan, wordt door kranten geschreven,
weer grote successen beleven.
Dat lijkt me wel wat,
maar of Koeman dat
dan ook op een briefje kan geven…

‘Nou ja…’ zei een vrouw in Wolfheze
die dit in de krant zat te lezen.
‘Dat vind ik heel raar.’
Haar man ook wel. ‘Maar,
het schijnt toch een groeimarkt te wezen.’

Een jager in ’t Gelderse Deelen
zat zich al een tijd te vervelen
maar nu mag hij los.
Die herten de klos?
Het lijkt hem geen reetje te schelen.

‘Dat ken ik,’ lacht iemand in Ruiten.
‘Echt, thuis joh, wij waren schavuiten.
Ik weet van een keer,
ik wou nóg een peer,
die smokkelde ik toen naar buiten.’

‘Er was daar’ zei iemand uit Giessen,
‘een werknemer, niks te verliezen,
die bij ‘t overleg
vilein had gezegd
een zakje met bijsmaak te kiezen.’

Hij vond het echt niet te geloven.
Alsof je ‘m een kooltje wou stoven.
‘Ik, luiaard, slim dier,
moet ik naar de mier?’
Hij was ervan ondersteboven.

‘Gezien?’ vraagt een man uit Ameide,
op stap met zijn vrienden in Leiden.
‘Dit staat op, schrik niet,
de BOB-lijst. Ik bied
me aan om vanavond te rijden!’

‘Eén nadeel,’ zegt iemand in Dijken,
‘dat zal in de toekomst wel blijken,
slecht weer geeft gezeur.
Een schooldirecteur
die heel sacherijnig zal kijken.’

Een kokende man in Schoonheten
was net door zijn vrouw nog verweten:
'Het eten is flauw.
Geen zout?' Zegt hij: 'Nou,
dat hoefde niet. Nee, niet vergeten.'

‘En nu’ bracht een man uit Pesaken
de vraag meteen even ter sprake,
‘is ’t wachten op (wie?)
een cineast die
hierover een film zal gaan maken.’

‘Terecht hoor,’ zegt iemand uit Megen,
‘omdat ze (dat werd maar verzwegen
en da’s toch funest)
de volle zak test
steeds onder ’t tapijt wilden vegen.’

‘Gewoon nu’ zegt iemand in Driene,
‘jezelf van wat slimheid bedienen,
dan is, wat ’k je zeg,
die heffing zo weg.
Verkoop patat mét! Cocaïne!’

‘Dan mag hij,’ zegt iemand in Peize,
‘vermoed ik zo, logischerwijze,
alleen nog maar in
november/begin
december een tijdje gaan reizen.’

‘Ach ja,’ bromt een man in Maarheeze
die dit in de krant zat te lezen,
‘natuurlijk, het kan,
maar ’t zal voor die man
zijn laatste jas, denk ik, niet wezen.’

‘Ja, stop!’ riep een man uit Vianen.
Hij moest er een aantal vermanen
die filmden. ’t Werd stil.
‘Een slachtoffer wil
geen smartphones maar Samaritanen!’

‘Nou, mooi!’ zegt een man uit Rosmalen.
‘Dan zou ik niet langer meer dralen.
Een heel goede keus
voor hen die de neus
voor griepprikken op blijven halen.’

Een zuchtende vrouw in Hurwenen
die zag hoeveel titels verschenen
bedankte ervoor.
‘Mijn man zegt aldoor:
Ga recht liggen! Wég met die benen!’

Een jongen van acht uit Nieuw Heeten
zegt onderweg zeker te weten
dat huizen als deez’
heel duur zijn. ‘Dus vlees,
dat zullen ze daar vast niet eten…’

Een boertje in stil Bovenrijge,
gewend meestentijds om te zwijgen,
had even gestaard
en sprak toen bedaard:
‘De schuld, dat is wat wij vaak krijgen.’

‘Ik zag er’ zegt iemand uit Assen,
‘toch een in een hoekje staan sassen
en poepen. De boer,
niet boos hoor, zei stoer:
Dat varkentje zal ik eens wassen!’

Een dominee, wonend in Megen,
gevraagd waar hij was, oogt verlegen.
Hij heeft dus, zo bleek,
zo’n nacht elke week.
Zijn preek weer eens niet afgekregen.

‘Mijn voorstel,’ zegt iemand uit Petten,
‘is simpel en maakt korte metten
met al dit gedoe:
Eén tijd en de clou,
de klok slechts een half uur verzetten.’

‘Die angst...’ zei een man uit De Blokken.
‘Kom jij uit narcose. Geschrokken
een blik om je heen.
Niks, niemand, alleen.
Blijkt iedereen zomaar vertrokken!’

‘Nou ja,’ zegt een tuinder in Joppe,
‘dat is voor de lui die ze droppen
op Mars dan weer fijn,
want ieder moet zijn
(hij lacht) eigen boontjes daar doppen.’

Een zedige moeder in Rekken
(hoe snel zoiets lust op kan wekken!)
vroeg langs haar neus weg,
bedeesd: ‘Oja, zeg,
we zouden toch lootjes gaan trekken?’

Ik hoorde een vrouw in Terbregge
haar man het vanmorgen nog zeggen,
hij keek al ontzet:
‘Begin nu eens met
die afstandsbediening wegleggen!’

Twee fokkers van honden in Veere
zijn boos, dit is niet te verteren.
‘Daar zijn’ klinkt in koor,
‘die puppy’s niet voor!
Je knuffelt maar lekker met beren!’

‘Nou, hiermee’ puft iemand uit Vorden,
‘verhangt Drenthe echt wel de borden.
Die Col du VAM is
een puist hoor, niet mis…
Het zou haast een afvalrace worden!’

‘Dat klopt’ zegt een boer in Maarheeze
die dit in zijn krant zat te lezen.
‘Vandaar dat ze hier
veel drinken. Bruin bier
is goed voor het zog, da’s bewezen.’

‘O nee hè…’ zegt iemand in Megen.
Hij had net zo’n oproep gekregen:
‘Het gaat bijna mis!
Het water hier is
al haast tot mijn lippen gestegen!’

‘Best zuur,’ zegt een man uit Neeritter.
‘Ik heb het eens uit lopen spitten,
maar ‘t kost zoveel geld…
Eén schipper vertelt
hoe hij aan de grond kwam te zitten.’

Een dakdekkersfirma in Rekken
moest ook informatie verstrekken
en ja hoor, wat blijkt?
Ook zij staan te kijk.
Zo ga je van be- naar ontdekken.

Natuurlijk, het hoort nu te gieten.
Stormachtige wind, blaadjes schieten
al blozend voorbij.
Da’s herfst volgens mij,
maar dit is toch ook wel genieten…

‘Toch lekker?’ zegt iemand in Boomen
nadat hij zojuist had vernomen
van d’ overvloed daar.
‘Er zouden zomaar
weer tijden van eb kunnen komen.’

Een woedende man uit Slenaken
met vuurrode blos op de kaken
en ogen, verdwaasd,
die vuur schoten haast,
zou zelf nog in XTC raken.

‘Dat snap ik’ zegt iemand uit Witten
die vaak op dat staan liep te vitten.
‘Ik vind het niet raar,
dat veel sneller klaar.
Blij dat je weer lekker kan zitten...’

‘Ja, leuk,’ zegt een vrouw uit Heerstaaien,
‘ik snap dat die dingen lawaaien,
maar komt zo’n kist aan,
heel hoog, wat dan? Gaan
wij allemaal vrolijk staan zwaaien?’