Een treinmachinist uit Bourtange
die bomen en takken ziet hangen
en liggen op ’t spoor,
zegt dat hij hierdoor
naar blaadjes terug gaat verlangen.

Twee druppeltjes pakten hun biezen.
Begonnen de moed te verliezen,
want schaatsijs, nou nee.
‘Misschien zit het mee,
gaan wij om een knop heen bevriezen.’

‘Zijn naam’ zegt een man in Slenaken,
‘lijkt bijbels, blijft eventjes haken,
maar dat was een held.
Met al dat gescheld
wil hij er een bende van maken.’

‘O nee,’ zei een man in Heerstaaien,
‘ik zou ze maar heel snel gaan maaien,
want dit loopt echt fout.
Verkeersbordenwoud!
Die gaan straks zichzelf lopen zaaien.’

‘Zó Hollands hè?’ zei een Française
in Papgat. ‘Dan lijkt de malaise
voorbij en dan gaan
ze allemaal staan
van hopla, meteen polonaise.’

‘Eerst zou’ zegt een vrouw in Blesdijke,
‘hij stoppen, maar moet je eens kijken,
we worden gefopt.
’t Begint steeds meer op
Soldaat van Oranje te lijken.’

Twee haringen die net in Gieten
de viskraam verpakt weer verlieten
zijn trots op hun neef.
‘Wíj hebben, op dreef,
alleen hom of kuit leren schieten.’

Een nozem op leeftijd in Onnen
weet hoe ze ooit jong, onbezonnen,
die kus aan hem gaf.
En nu wéér een straf.
‘Het is op dat gras toen begonnen…’

‘Ja doei,’ zegt een vrouw in Gerheggen.
‘Een garde met strootjes? Ze zeggen
wel meer. Het is goed.
Nog even, dan moet
ik zelf ook de eitjes gaan leggen.’

‘De steentijd,’ zei iemand in Kleve,
‘dan deed je dat niet zomaar even.
En zeker wanneer
je weer eens een keer
een klap op je duim had gegeven.

Een puber die vlakbij Zuidlaren
een baantje heeft hoort de gevaren
van ’t spook en zegt: ‘Nou,
dan ga ik het gauw
maar uitgeven. Waarom nog sparen?’

‘Hun namen,’ zei iemand in Schinnen,
‘ze lijken, hoe kun je ’t verzinnen,
zo vredig. Nou, neen.
Irene, Ireen,
ze willen maar één ding, da’s winnen!’

´Geweldig!´ riep iemand in Dieren.
‘Mij kan zo’n vooruitzicht plezieren
en weet je waarom?
Nou, iets van karton
loopt ook niet zo in de papieren!’

‘Best link,’ zei een man in Kockengen.
Hij stond weer eens tranen te plengen
bij ’t tanken. ‘Omdat,
kort samengevat
dit wel op ideeën kan brengen.’

‘En hier zit’ hoort iemand uit Hitsum
die zich door het centrum laat gidsen,
‘dus nu nog een store.
Een ‘dark’ ja. Waarvoor?
Omdat je alleen iets ziet flitsen.’

'De Hef weg?' vroeg iemand in Boomen.
'Hoe durf je erover te dromen?
Dat doe je niet snel.
Dan zal Bezos wel
flink over de brug moeten komen.'

‘Zozo,’ bromt een man in Noordgouwe.
(Maar laat ik het hier maar bij houen,
want in deze tijd
krijgt elke man spijt
van grapjes met ‘heel dure vrouwen’)

Een hen die in Looperskapelle
net stiekem naar buiten wil snellen
schrikt als ze de haan
om ’t hoekje ziet staan.
‘Ik mag toch wel tuinvogels tellen?’

Het nieuws baarde mollen bij Borger
inmiddels behoorlijk wat zorgen.
‘Pak op, in de cel!
Er gaat toch nog wel
een diepgravend onderzoek volgen?’

‘Er zijn’ zei een man in Pesaken,
‘dan mensen die dat meteen kraken.
Niet vers, ’t lijkt karton.
Dan denk ik, waarom
direct weer een punt daarvan maken?’

'Ah, mooi,' zei een pater in Ommen.
'Normaal kan het mij niet zo bommen,
maar daar op het plein,
dat is toch wel fijn.
Een prachtig gezicht, jonge blommen.'

‘Ziet u?’ vroeg een puber in Ede
die net nog weer even beneden
de keuken in kwam.
‘Mijn slaapkamer mam,
de rommel daar heeft echt een reden.’

‘Ha, mooi,’ zei een man in Maarheeze
die dit in de krant zat te lezen.
‘Dat blijft een leuk spel,
al zou het dan wel
een sneeuwbalgevecht moeten wezen.’

Een snoekbaars die zelf bij Slenaken,
vooral in het Gulpdal, bleef haken,
herkent wel de drang.
‘’t Raakt steeds meer in zwang,
gezellig een Rijnreisje maken.’

Je zou er toch bijna op hopen?
Ik zie de serveerster al lopen.
Ze heeft een vork vast,
want daar heeft een gast
zijn eten niet op. ‘Ja, mond open!’

‘Dat snap ik.’ Een Peter op Schouwen
met weinig gebrek aan vertrouwen
lacht minzaam en zegt:
‘Het is heel terecht.
’t Zijn mannen waarop je kunt bouwen.’

Een miesmuizer, wonend in Schagen,
bekend om zijn altijd maar klagen,
is ook nog eens klein.
Hij zucht, vol chagrijn:
‘Dit duurt tot in lengte van dagen.’

‘Niet doen!’ zegt een man in Bourtange.
Hij is niet voor één gat te vangen.
Vanwaar zijn protest?
‘Omdat je ook best
een laken erover kunt hangen!’

‘Ik ken haar!’ zei iemand in Schinnen.
‘Een meester is zij in ‘t verzinnen
van practical jokes.
Nou mooi, nu kan ook
elk kind de dag lachend beginnen.’

Een angstige hen geeft een pokje
en kijkt nog maar eens op het klokje.
Dan tokt ze heel luid:
‘Dat hok moet ik uit!
Straks ga ik hier nog van mijn stokje.’

Twee auto’s erachter hard remmen.
Een nijdige blik, boze stemmen.
De sfeer raakt verhit.
‘Maar Witte de With!
Ik moest die QR even scannen!’

‘Nou kijk,’ zegt een slijter in Dieren,
‘je kan thuis wel mokken en mieren
om wat je niet mag,
maar joh, pluk de dag!
Er is nog genoeg om te vieren!’

‘Je hoort’ zei een man in Heerstaaien.
‘nu minder gefluit bij hard waaien.
’t Begon bovenop.
Ja, kijk maar, de kop.
Kan ook alle kanten op draaien.’

‘Ik weet niet,’ zegt iemand in Boomen.
‘Als jij met zo’n bosje zou komen,
‘t geeft, vast onbedoeld,
mij toch een gevoel
van: ‘k word in de maling genomen.’

‘Heel slim hoor,’ zei iemand in Epe.
‘Zo’n handelaar heeft het begrepen.
Schaars goed en veel vraag,
dat zeggen ze graag.
Geloof me, ze zijn zo geslepen…’

Hij is een boeket wezen kopen
en staat voor de deur. Zij doet open
maar zegt: ‘Ken ik u?’
Kijk, dát dus. Om nu,
op zo’n dag een blauwtje te lopen.

‘Wat fijn!’ zei een man uit Veenwouden
die zo het toneel eens beschouwde.
'Ik vind het wel wat!
Nu hopen maar dat
die kappers hun mond zullen houden.’

‘Ik hoorde,’ zei iemand in Zoelen,
(het bleek op geruchten te stoelen)
‘dat tuinders, echt waar,
met “Plukkie al?’ daar
het uitbuiten zouden bedoelen.’

Een man, nog gezond, in Abcoude,
die ’t hele idee wat benauwde:
‘Zo’n hart, niks voor mij.
Ik wou het maar bij
een rib- of een speklapje houden.’

‘Je kunt’ zegt een man in Slenaken,
‘het strippen van vis niet meer maken?
Verhullende taal?
Dan toch allemaal
de haring gewoon maar weer kaken.’