‘Hoe grappig,’ lacht iemand op Tholen
na ’t lezen van dit nieuws verstolen.
‘Draag jij Louboutin,
dan zeg je hautain:
Waar zie je dat aan? Amme zolen!’

Een moeder in Sebaldeburen
die lang in de krant zat te turen
maar nergens iets vond
(‘Ik ben toch niet blond?’)
zucht: ‘Nou, dan maar geen kaartjes sturen.’

Benieuwd wel of iemand voorvoelde
toen Trump laatst zijn woede flink koelde
op ‘rocketman’ Un,
dat hij dus dít toen
met ‘fire and fury’ bedoelde.

‘Helaas,’ zegt een kok in Rosmalen,
‘ikzelf vind het ook heel erg balen,
maar ’t is wat het is,
want duurzame vis,
die moet je nóg duurder betalen.’

Veel festivals komende weken
en ergernis 1, is gebleken,
het steeds maar geklets,
geblaat en gezwets.
Daar gaan ze een stokje voor steken.

‘Wat fijn!’ tjilpt een vink in Terlinden
(hij zag het, het was dus geen blinde).
Een pimpelmees zei:
‘Da’s echt niks voor mij.
‘k Zou liever een kroeg of zo vinden.’

‘De winnaar,’ zegt iemand uit Rullen,
‘die bleef zich in stilzwijgen hullen
hoe hij dat nu deed.
Gesloten, wat heet,
als een … (door jezelf in te vullen)

‘Nou, zie je?’ zegt iemand in Lienden
vanmorgen nog tegen wat vrienden.
‘Ik had dat idee
al jaren! En nee,
dat weet je, ‘k ben geen helderziende.’

‘Ach joh,’ zei een man in Maarheeze
die dit in de krant zat te lezen,
gezicht in de plooi,
‘zo’n bril staat toch mooi?’
Bleek hij opticien daar te wezen…

De man beleeft uiterst precaire,
bloedstollende zelfs ja, affaires.
Fictief dan. In ’t echt,
dat moet wel gezegd,
gaat ’t vaker om knappe stagiaires.

Dat ligt niet voor iedereen open,
want wie heeft het geld dit te kopen?
En wat stelt het voor?
Het schemert al door.
Dik kans dat je ook nog moet lopen.

Een koe op zo’n bed in Wolfheze
met soepele spieren en pezen
heeft heel laconiek
één punt van kritiek:
Dat buurmans gras groener zou wezen.

Ja, ook voor een man in Slenaken
met kinderen. Vrouwlief wil waken
voor roken in ’t zicht.
Dat wordt dus verplicht
(‘Gezond ook!’) een wandeling maken.

‘Die mensen!’ roept iemand uit Kleve.
‘Ze blijken er niks om te geven,
want vliegen is fijn
en nodig. Chagrijn?
Welnee! Nou, die gaan wat beleven…’

‘De Lidl’ zegt iemand in Petten,
‘maakt nu dus meteen korte metten.
Tja, roken is slecht.
Je ziet dat ze echt
tabak hebben van sigaretten.’

Dus hoor je de buren weer kijven:
‘Dit kan toch niet langer zo blijven!’
‘Dat snap ik, maar wat?’
‘Ja, jij wacht totdat
de tegels de voortuin uitdrijven!’

Een vogelaar, armen wijd open,
(‘Zo groot is-tie!’) zei te hopen
dat mensen hem ooit
(‘Maar dat zal vast nooit…’)

tot deltawerkvlieger omdopen.

Daar wilde een man in Nieuw-Heeten
het fijne nog weleens van weten.
Hoe lang en hoe hoog
want, klonk zijn betoog,
zijn tuin was wéér ondergescheten!

Een mees op een nest in Armhoede
is blij als ze straks kan gaan voeden.
Ze heeft het niet breed.
Die hitte! Wat heet.
‘Dit lijkt meer op broeien dan broeden!’

‘Brengt dat’ vraagt een man uit Maarheeze
die dit in de krant zat te lezen,
‘geluk dan misschien?
Je moet, zo te zien,
er wel bijgelovig voor wezen.’

‘Ik zou’ zegt een vrouw in De Tippe,
‘nog eventjes aan willen stippen:
‘t Maakt druiven niet zuur,
maar wel rosé duur.
Dat wordt dus niet drinken maar nippen.’

Een man op de kade uit Megen
kwam daar net twee stuurmannen tegen,
die keken niet blij.
‘Ze hadden’ zei hij,
‘er flink ’t heen en weer van gekregen.’

‘Ja jongens!’ Een moeder in Rekken
staat ook op het punt van vertrekken
en zij weet heel goed
hoe of je dat doet.
‘Je moet wel het kinderslot checken!’

‘Ze raken,’ zucht iemand in Peize,
‘op leeftijd, hun haren wat grijzer,
door ’t leven gerijpt.
Toch, als je zo kijkt,
ze zijn nu wat ouder, maar wijzer?’

‘Je ziet,’ zegt een man in Schoonheten,
‘bij foutjes, dan zul je het weten.
Wat streepjes teveel,
al is het een sale,
je krijgt ze terug. Uitgemeten.’

Ach mensen, hoe vaak is gebleken,
de avond en nacht is verstreken,
het wordt al haast licht,
dat klanten (‘tap dicht!’)
perfect vloeibaar Nederlands spreken?

‘We gaan,’ zei een tandarts in Giessen,
‘echt steeds meer collega’s verliezen.
Man, ik heb het druk!
‘k Zit helemaal stuk.’
Die kreeg het dus flink voor z’n kiezen.

‘Me dunkt ja,’ zegt iemand in Leiden,
‘dat is ook haast niet te vermijden.
Maar niet heel het stel!
Hells Angels zijn wel
gewend om een brand te bestrijden.’

‘Nou, lekker…’ Een man in Maarheeze
zat over die ‘groundsman’ te lezen.
‘Dat gras is zó groen,
ik geef ‘t je te doen.
Zo’n vent zal je buurman maar wezen…’

‘Ach ja joh’ zei iemand in Boomen,
nadat het terug was genomen,
‘je wist het vooraf:
een denkbeeld zó maf,
daar moest een keer herrie van komen.’

‘Kijk schat,’ zegt een man thuis in Assen,
‘slaap kan je dus zomaar verrassen,
dat blijkt nu maar weer.
Ik doe het niet meer.
Ik ga voortaan mooi weer staand plassen.’

Een kritische kijker in Kampen,
bekend met die aardbevingsrampen,
bezag het gesjans,
gehos en gedans
en riep nog: ‘Nee, niet teveel stampen!’

‘Dat was dus’ zegt iemand in Megen,
‘een flink fel debat. ’t Viel niet tegen.
Vandaag, even zien,
weet iemand misschien,
heeft Rutte een lintje gekregen?’

‘Kom op hé!’ roept iemand in Schagen.
‘Wees veel liever blij met die plagen!
Je weet wat er schort?
Insectentekort?
Nou, ophouden dan met dat klagen!’

‘Joh, Rutte,’ zegt iemand in Meppen,
‘zal zeker de boel toch niet neppen?
Veel erger, ‘t idee
dat onze premier
geheugenverlies schijnt te hebben…’