Een puber van zestien in Schagen,
de maaltijd was klaar, zat te klagen.
Het was weer zó’n lap.
‘Pffff…’ zuchtte hij, ‘Pap,
ze hadden u ook moeten vragen.’

‘Wel leuk,’ zegt een man in Terover,
‘want door dat belastinggetover
heb jij, da’s fideel,
vaak schroefjes teveel,
maar zij houden toch nog wat over!’

Een aannemersvrouw in Delwijnen
ziet geen vacatures verdwijnen
het komende jaar,
terwijl je toch daar
mét decolleté mag verschijnen.

‘Ha, mooi!’ zei een vrouw uit Wolfheze
die dit in de krant zat te lezen.
‘Goed nieuws hoor, heel fijn.
Gelukkig, er zijn
ook knobbels om blij mee te wezen.’

‘Zo ja,’ zegt een tuinder in Tonden,
zijn kas helverlicht, onomwonden,
‘dan zijn ze niet slim,
want (tja, zit wat in)
dan hadden zíj óns wel gevonden.’

‘Ik hoorde’ zei iemand in Megen,
‘twee ouders al druk overwegen:
Zeg, even een vraag,
ze hadden vandaag
een staking? Of sneeuwvrij gekregen?’

Een metselaar, wonend op Schouwen,
moest thuis ‘er maar wat van gaan brouwen.’
‘Dus ben ik gewoon
vandaag met mijn zoon
een eskimohut aan het bouwen!’

Een vrouw in het dorp Egmond-Binnen
riep uit: ‘Hoe ze dat nu verzinnen!
Het maakt ze juist knap!
Doe ’t dan stap voor stap
en ga eerst een pilot beginnen!’

‘Sterk spul,’ zegt een man in Margraten,
‘dat heb ik al wel in de gaten.
Schenk nog maar wat bij!
‘k Begin volgens mij
al haast vloeibaar Russisch te praten.’

Een waarnemend huisarts in Leiden
filmt heimelijk vrouwen en meiden.
Hij nam zijn kans waar,
al zegt men nu daar:
‘Er wás eens een huisarts in Leiden.’

Maar als ’s nachts een man (’t is op Urk) een
klein beetje die kant op wil schurken
ontdekt hij, o pech,
de robot is weg!
Die was dus gevlucht voor het snurken.

‘Dus sporters’ zegt iemand in Assen,
‘waar straks, dat zal niemand verrassen,
geen smetje aan kleeft.
Een schone Rus heeft
zijn handen in onschuld gewassen.’

‘Ik zei het!’ stond iemand in Zuilen,
geen fan van die Musk, te meesmuilen.
‘Nu levert zo’n reis
’t ultieme bewijs:
Elektrische auto’s vervuilen.’

‘Betogers,’ zucht iemand in Boomen,
‘er is niet meer aan te ontkomen.
Weg feestje, helaas.'
Tja, had Sinterklaas
maar zakken genoeg meegenomen...

‘Om daar nou’ bromt iemand in Hegge,
‘je spaarcenten in te beleggen?
Het is nogal wat.
Die man van haar had
allang ‘Ho ho ho!’moeten zeggen…’

Een culinair dier in Terlinden
dat alle viervoeters beminde
verzuchtte: ‘Vertel,
waar zouden we wel
nog hond in de pot kunnen vinden?’

‘Jaja,’ zegt een vrouw in Kerkwerve,
‘ik wil jullie pret niet bederven,
maar baren, een man?
Ik denk toch dat dan
de mensheid al snel uit zou sterven.’

Een moeder, haar kinderen rennen
naar binnen, (hallo zeg, die stemmen…)
vindt dit een goed plan.
‘Wij houden ervan,
vooral dan die goudgele emmen!’

‘Joh, echt?’ schampert iemand in Leiden.
‘Dat is toch ook niet te vermijden
in ’t Britse verkeer?
Zo zie je maar weer,
’t is levensgevaarlijk, links rijden.’

‘Zou ik nu’ zegt iemand in Hattem,
‘die ambtenaars in moeten schatten
die ‘t hebben bedacht,
dan zie ik (hij lacht)
een groep met een hekel aan katten.’

Haar voorvader werd, is gebleken,
onthoofd op een koninklijk teken,
maar boos? Nee, u ziet,
zij heeft bepaald niet
de prins met de nek aangekeken.

‘Dat is’ zegt een boertje in Cuijk, ‘een
geweldig idee joh! Die duiken
straks overal op.
Je kan mooi die pop
als vogelverschrikker gebruiken!’

De een wil die dag nee verkopen,
de ander wil ’s zondags juist open.
Blijft dat bij elkaar?
Of moeten ze ’t daar
in Kikkerpoel om laten dopen?

Een jongen van negen uit Petten
die heel erg goed op zat te letten
zei: ‘Dat lukt ons nooit!
Want hoe je daar ooit
zo’n grote De Waard op moet zetten?’

‘Maar ja’ zegt een man in Almere,
‘je moet wel veel geld investeren.
Wie doet dat?’ Ja, wie…?
Ehm, tuinderszoons die
een baan op kantoor ambiëren?

Een bode, woonachtig in Boomen,
die daarna de trein had genomen,
op weg snel naar huis,
was bang dat er thuis
wel slaapkamervragen van komen.

‘Goed kijken!’ Een man uit Koekange
probeerde zo’n whiz kid te stangen.
‘Daar, onder de koe!’
Die, starend: ‘Nou moe!
Er lijkt wel een router te hangen!’

Een ooievaar die in Tilligte
net aankwam voelt al zijn gewrichten
en kleppert: ‘U ziet,
vergeet even niet
wie ’t echt zware werk moet verrichten.’

Twee wormen, afkomstig uit Boomen,
zijn klaar voor de reis van hun dromen.
Heel spannend, geheid,
want zijn ze op tijd?
‘Wanneer zou die zondvloed nou komen?’

‘Je gaat graag’ zegt iemand uit Dieren,
‘ad fundum, werkt nijver als mieren,
geen humuscomplex
maar altijd relaxed?
Dat zoeken ze! Geen dooie pieren.’

‘Nou, deze?’ Het wordt in Besoyen
een labrador, zwart, echt een mooie.
Heel speels nog, gezond.
’t Werkt prima, een hond
gedeeld door wel zeventien vlooien.

‘Na alles’ zegt iemand in Kleve,
‘wat over die vlag is geschreven
zie ik nu nog graag
beantwoord de vraag:
Waar is toch dat uitje gebleven?’

Bewonderend klinkt in Noordgouwe,
een centrum vol mannen en vrouwen
op taalles, heel gis:
‘O ja joh! Dat is
Wilhelmus toch? Die van Nassouwe?’

En zo werd in sluw Beersterhoogen
de mestcontroleur weer bedrogen:
‘Je ziet het toch man!
Hier, kijk nog eens dan,
je hebt toch geen stront in je ogen?’

‘Ik snap’ zegt een arts in Kadoelen,
‘dat veel mensen daar wel voor voelen,
maar zit niet te lang!’
Dan word ik al bang,
want zou je echt weg kunnen spoelen?