Zo ken ik een bruid in Noordgouwe
die dolgraag een nestje wil bouwen.
Geloof me, zij was
ermee in haar sas.
Ze bleek met die knuppel te trouwen!

Een man in het Gelderse Rome
had net nog een biertje genomen
en zei: ‘Als het moet…
Het werkt best wel goed
al voel ik de pijn nu weer komen…’

Een heel schone slaapster in Boomen
had ook graag een leasebed genomen,
maar ja joh, die huur…
‘Het is vast zó duur,
daar kan ik alleen maar van dromen.’

‘Geweldig!’ Een man in Bourtange
kan nu al naar zo’n huis verlangen.
‘Geen kleur die verveelt
en ‘t voordeel: dat scheelt
met Kerst weer verlichting ophangen!’

De scheurende grond was een teken
altijd van ‘let op, want hier kweken
wij ons witte goud!’
Nu blijken daar boud
ook robots de kop op te steken.

´Nou ja!´ roept een man uit Terlinden.
Hij wil er geen doekjes om winden:
‘We hadden er toen
wel 16 miljoen!
Nu is er niet eentje te vinden?’

En dus liep een echtpaar uit Mokum
al vroeg op Schiphol rond te spoken.
Snel checkten ze in
waarna ze, heel slim,
nog even de koffer indoken.

Een shoppende dame uit Drachten
bekeek de kruk goed en ze lachte:
‘Da’s niks voor mijn man.
Ik weet het al, dan
kan ik straks op hem gaan staan wachten!’

‘Jaja…’ hoort een vrouw uit Almere.
Haar stoel is al niet meer te keren.
‘De regels van ’t spel,
u zegt dat nu wel,
maar ik moet het invalideren.’

‘Ik zag laatst’ zegt iemand uit Weite,
‘een kunstwerk, dat was dus in feite
een stok met gebit.
Daaronder stond dit:
Man zit op een houtje te bijten.’

‘Goed nieuws!’ lacht een lezer in Loenen
die vaak ook de krant loopt te roemen.
‘Eén ding, (lichte frons)
ik vind dat ze ons
voortaan abonja’s moeten noemen.’

‘Ehm, nou…’ zegt er eentje in Witten.
Ook hij maakt veel nacht’lijke ritten
en is dan best moe.
Soms staat hij zich toe
kort tussen de kersen te pitten.

‘Ja kijk,’ zegt een man in Almere,
parkeerwacht, ‘je kunt het proberen,
maar, zeg ik altijd,
wie graag treintjerijdt
zou ik toch ’t OV adviseren.’

‘Natuurlijk,’ zegt iemand uit Deurne,
‘dat spotje is zeer te betreuren,
maar laten we dan,
lijkt mij een goed plan,
ook stoppen met kerken te scheuren.’

‘Oké’ zegt een vrouw in Rosmalen,
'benieuwd hoe ze dat dan vertalen.
Als ik het zo hoor,
dan stel ik me voor
een boek vol met sterke verhalen…’

Hét voorbeeld van opgaan en blinken
en daarna weer jammerlijk zinken.
Doodstil ging Hij af.
God zweeg als het graf.
Of… Juicht daar een toon? Stemmen klinken!

Een klussend stel voert in Neeritter
met vaderlief nu een verhitte
discussie. Zegt pa:
‘Je kunt beter na
de zomer je slaapkamer witten!’

‘Ik zag’ zegt een man uit Ameide,
‘politie de stoet begeleiden
en dacht nog, oké,
’t is best lang gelee
dat ik hier een Panda zag rijden.’

‘Da’s jammer…’ Een kip in Blesdijke
die toch wel wat sip stond te kijken
denkt niet dat ze ‘m koopt.
‘Ik had nog gehoopt
dat dit op dat Tinder zou lijken.’

‘Hèhè,’ zucht een haan in Gemonde.
‘Dat scheelt in ons hok veel gewonden
door kippengepik.
Ze hebben, denk ik,
het ei van Columbus gevonden.’

Een oudere ooi in Kapelle,
zo slim om een list voor te stellen,
zei: ‘Jongens, kom aan,
blijf rustig, we gaan
die man ons straks eerst laten tellen!’

Een duifgrijze leerkracht uit Joppe,
hij kan het maar moeilijk verkroppen,
bedenkt hoe het was
toen hij in de klas
nog tijd had een pijpje te stoppen.

Dat feit kon men onlangs in Beckum
bij opgravingen min of meer checken.
In stenen gegrift
stond daar in vreemd schrift
te lezen: ‘Ik vind het g’woon lekker.’

Een jongetje dat zich verveelde
en lusteloos zomaar wat speelde
met Playmobil zei:
‘Best gek. Volgens mij
was Luther geen fan toch van beelden?’

‘Dat mag niet!’ had net nog in Gemert
een zure agente gezeverd.
‘Maar ik doe het tóch!’
zo grijnsde het joch.
Het had hem een prent opgeleverd.

‘Helaas,’ zegt een man in Hoptille,
‘ik snap dat die tuinders meer willen,
maar ja, weinig vraag
houdt vaak de prijs laag.
Dat ‘witte goud’ moet je dun schillen.’

Een sombere man in Maarheeze
zegt warm weer in maart juist te vrezen,
want al dat gepraat
steeds over ’t klimaat…
‘Ik durf er niet blij mee te wezen.’

‘Ik dacht eerst’ zegt iemand uit Buren,
‘heel sceptisch: dat gaat niet lang duren,
maar als je nu kijkt…
Die jongens, zo blijkt,
zijn goed om een boodschap te sturen.’

Een wachtende man uit Stavoren,
inmiddels ‘t geduld wel verloren,
werd ook al berispt
maar had boos gesist:
‘Ik rook niet! Da’s stoom uit mijn oren!’

‘Ja sorry,’ zegt iemand uit Loenen,
‘we kunnen het nu wel verbloemen
maar ’t zit in de naam.
Het helpt om voortaan
de Kijkshop de Koopshop te noemen.’

‘Let op,’ zegt een man in Huisvennen,
‘we moeten er niet aan gaan wennen,
want waar gaat dit heen?
Dat wij straks alleen
nog grutto’s van straatnamen kennen?’

Een knappe blondine in Grathem
die ook een keer mee wilde praten
stond helemaal paf.
Zij vroeg zich dus af
waar of ze ’t verlengsnoer gaan laten.

In Leende frituurt snackman Peter
gezond voor de lijnende eter.
Al afvallers daar?
‘Dat weet ik niet, maar
hoe meer, (kijk hem lachen) hoe beter!’

Een puber met brommer in Leiden
beleeft zo onzekere tijden,
want wat doet Den Haag?
Voor hem blijft de vraag,
elektrisch of mengsmering rijden?

Een holgenoot, een van de negen,
kan duidelijk niet zo goed tegen
dat slepen met zaad.
‘Wanneer’ klinkt het kwaad,
‘leer jij nou je voeten eens vegen!’

Kijk, als het je kind niks kan schelen,
dan zou ik het niet gaan vervelen
met wat Schippers doet.
Je kan net zo goed
een potje Stratego gaan spelen.

‘Mijn neef’ zegt een man in Wolfheze,
‘had overal door kunnen racen,
elk licht stond op groen,
maar ja, die is toen
met koorts naar de huisarts verwezen.’

Een Lutherse Pfarrer in Kleve,
met heel veel respect voor het leven,
vroeg: ‘Mensen, hallo,
waarom als cadeau
geen appelboomzaadjes gegeven?’

‘Houd op,’ zegt een meisje in Rekken,
‘het is toch gewoon van de gekke?
Dit vliegt uit de bocht.
En tegen de tocht
dan ook maar meteen overdekken?’

‘Ontwerpers’ zegt iemand uit Veere,
‘die hierover filosoferen,
ik meen het oprecht,
die zou ik toch echt
een andere baan adviseren.’