Maar dat bleek een man in Noordgouwe
na één week al flink te berouwen.
Die zat ’s avonds thuis
met bier voor de buis,
moest hij dus de was op gaan vouwen.

‘Wat leuk!’ roept een vrouw uit Blesdijke.
‘Dat zal vast hun levens verrijken.
In plaats van steeds weer
die mensen, een keer
in alle rust aapjes bekijken.’

Zo staat in een kroegje in Rhenen
van ’s morgens heel vroeg tot ’s nachts enen
een jukebox vol gas.
Wat bleek, daarvan was
de sleutel al heel lang verdwenen.

‘Dan gaan we’ zegt iemand uit Jonen,
‘’t beleid van Trump toch maar belonen,
want wij blijven hier,
een jaartje of vier.
In zo’n land wil ik echt niet wonen.’

Een man, heel reislustig, in Rekken,
gevraagd wanneer hij gaat vertrekken
(‘The States volgens mij?’).
Maar nee, daar wil hij
z’n hond nog niet eens laten dekken.

‘Da’s fijn’ zegt een vrouw in Slenaken,
‘voor broeders en zusters die zaken
als drama en dans
niks vinden. Best kans
dat zij thuis een vreugdedans maken.’

Een loodgieter wist in Tilligte
een kleine verwarring te stichten.
Thuis bij een poëet
zei hij, ’t werk was gereed:
‘Dit had u best zelf kunnen dichten.’

‘Dat voel je.’ zegt iemand uit Wijchen.
‘Niet dat je zegt: jij staat te liegen,
maar ’t gaat ergens mis.
Hoe zeg ik dat? ‘t Is
in feite(n) een soort van bedriegen.’

‘Wat, Skittles?’ vraagt iemand uit Giessen.
‘Dat eten ze zonder te kniezen?
Als oud-boerenknecht
zou ik dan toch echt
veel liever voor Milky Ways kiezen.’

Een man in het Brabantse Grazen
zal zich over Trump niet verbazen.
Er waren altijd
al, dat is een feit,
halfvolle en halflege glazen.

‘Eerst bleek al’ zegt iemand uit Loenen,
‘dat Mediahuis rond te zoemen,
een Belgisch bedrijf.
Dus ‘t staat buiten kijf,
dit zou je een plaag kunnen noemen.’

‘Zo prachtig!’ roept iemand uit Boomen.
‘Ik heb ze net ook meegenomen,
maar ’t blijft toch wel raar.
Het is dus echt waar
dat tulpen uit Amsterdam komen!’

‘Eén voordeel,’ zegt iemand uit Ede,
‘qua buitenland, zie zijn verleden,
vertel je hem niets.
Hij heeft met zijn tweets
al menige grens overschreden.’

’t Verhaal hè, dat Botje ging varen,
heeft iemand ooit kunnen verklaren
hoe dat is gegaan?
Hij kwam toch nooit aan?
Of ging hij toch schaatsen? Noordlaren?

‘Natuurlijk,’ zegt iemand uit Petten,
‘ze moeten er meer op gaan letten
bescheiden te zijn,
maar om, da’s vilein,
ze nu in de kou te gaan zetten…’

Een man in het Limburgse Leunen
begint al bij voorbaat te kreunen:
‘Daar zijn ze alwéér!’
Hij geeft ook dit keer
aan ’t goede doel. Zuchtend, maar steunend.

Een pochende papa in Peize
zat zich heel gelukkig te prijzen.
‘Helaas jongens, nee,
het weer werkt niet mee.’
Moest hij zich toch haast gaan bewijzen…

Een boswachter die nabij Appen
twee mannen met bijl wist te snappen
riep boos en heel luid:
‘Hé, schei er mee uit!
Dat mag niet. Onmiddellijk kappen!’

Een boertje in Koufurderigge
bromt net nog vanachter z’n biggen:
‘Ik hoop dat Michelle
in ‘t Witte Huis wel
genoeg Tena Lady’s laat liggen.’

‘O, wauw!’ roept een vrouw in Almere.
‘Daar wil ik ook graag eens logeren!’
Zoiets hoef je dan
bij ’t huis(houden) van
Jan Steen, denk ik, niet te proberen…

Een kerkloze man die in Ruiten
met Kerst laatst een rondje deed buiten,
betrapte zich (raar!)
erop, hij liep daar
Komt allen tezamen te fluiten!

´Oké…´ zei een man uit Westkerke.
Hij had om een koffie (‘graag sterke!’)
en ’t wachtwoord gevraagd.
Dat was, heel geslaagd:
Ontspan_je_maar_lekker,_wij_werken.

‘Nou nee,’ tokt een in kip die in Oijen
parmantig op ’t erf liep te schooien.
‘Heel slim, wat denk jij?
Wij léggen ons ei.
Stel dat we ermee zouden gooien!’

‘Herinvoer?’ Een broeder uit Vorden
vindt dat een iets té hoge horde.
‘Als vijand of vriend
krijgt wat hij verdient…
Een heel dooie boel zou het worden.’

Een gynaecoloog in Stavoren
wil niets over thuisecho’s horen.
Hij zei, naar verluid:
‘Straks lig je, kijk uit,
al wakker voor ’t kind is geboren.’

Een boze mevrouw in Terbregge
verwoordt wat ik niet durfde zeggen:
‘In tijd van verdriet
verwacht je toch niet
dat juist zij je af zullen leggen?’

‘Maar mam,’ zegt een jongen in Grathem,
‘nu bent u heel blij, uitgelaten,
bij ons wordt u boos!’
‘Dat klopt, in de roos.
Zijn muur zit niet boordevol gaten.’

Een jongen van zestien uit Megen
deed daar niet aan mee. Hij wierp tegen:
‘Wat had je gedacht?
’t Was laat hoor vannacht.
Ze hebben míj op kunnen vegen.’

‘O, fijn…’ zucht een man uit Gemonde.
Hij ’s een van de vele gewonden.
Ik zie hoe hij lijdt.
Z’n trouwring was kwijt.
Die is nu, mét vinger, gevonden.

‘Kijk uit,’ zegt een dokter uit Rekken,
‘het mag je natuurlijk niet nekken.
We hadden er een
die wilde meteen
de eerste dag sprintjes gaan trekken.’

Een oudere broeder in Ingen
die wars is van al dit soort dingen
verdween in de nacht
terwijl ik hem zacht
‘Mag ik dan bij jou?’ hoorde zingen.

‘Elk jaar’ zegt een bakker in Loozen,
‘die spanning weer, word ik gekozen?
Want krijg je je vet
en ben je besmet,
of hoor je bij de bollebozen…’

‘En nu’ zegt een vrouw in Blesdijke,
‘maar hopen, want dat moet nog blijken,
dat wij op termijn
echt luisteraars zijn
en niet alleen zaten te kijken.’

‘Die Tijn…’ smelt een vrouw in Schoonheten.
‘Bij 3FM zullen ze ’t weten.
Veel spanning elk jaar
qua geldbedrag, maar
er wordt nu geen nagel gebeten!’

‘Ha, mooi!’ zegt een vrouw in Margraten.
‘Hij mag Myanmar nu verlaten
en lekker naar huis.
Maar houd bij u thuis
de stekkers met Kerst in de gaten!’