‘Ik krijg er’ zegt iemand uit Limmen,
‘een heel warm gevoel bij vanbinnen!
Echt puur nostalgie.
De Giro! Ik zie
ze daar al de Pos(t)bank beklimmen!’

‘Dat wordt dus’ zegt iemand uit Veere,
‘op taart en gebakjes trakteren.
En, eventjes zien,
voor ’t afscheid misschien
een zwaailicht of zo produceren?’

De uitleg van iemand uit Drouwen
(‘Kunt u deze koorts onderbouwen?’)
snijdt zeker wel hout:
‘Eén grammetje goud
geeft mensen een kilo vertrouwen.’

‘Vandaar joh!’ roept iemand uit Schagen.
Hij had zich steeds af lopen vragen:
waar komt het vandaan
dat wij niets meer aan
verwijdering bij hoeven dragen?

‘Jaja,’ zegt een jongen uit Veere,
‘maar ’t eten dat ik kan waarderen
zit daar vast niet bij.
Geen Mac volgens mij…’
Ik snap hem, da’s niet te verteren.

‘Gelukkig,’ zei iemand uit Megen,
‘de zon scheen gezellig, geen regen,
al was het wel koud,
dus heeft jong en oud
eens echt blauwe vingers gekregen.’

‘Dat weer joh!’ zegt iemand uit Boomen.
‘Zelfs sneeuw, dan weer regen in stromen
of hagel. Die wind.
En Zwolle, één hint,
de vorst schijnt er ook aan te komen!’

Een Feyenoordfan uit Almere
genoot, zo’n feest kon hij waarderen.
Terecht, ben ik bang,
want wie weet hoe lang
ze op dit succes moeten teren.

‘Best druk ja.’ Een oma in Strijen,
haar kleinzoon heeft kasten met bijen,
werkt ook keihard mee.
Van haar was ’t idee
om sjaaltjes en mutsjes te breien.

Een secretaresse uit Kleve
hoopt dat ze het nu gaat beleven,
maar nee hoor. Zij, fel:
‘Ik had je nog wel
een vergeet-me-nietje gegeven!’

‘Eens kijken’ zegt iemand uit Leiden,
‘wat Bertus en, niet te vermijden,
die Tinus straks doen.
Of zij, voor de poen,
Suzuki en Honda gaan rijden.’

‘Hè bah,’ zegt een man uit Almere,
‘het is toch ook niet te verteren?
Blijf af van zo’n bel!
Nou, dat ze maar snel
een klopjacht gaan organiseren.’

‘O, wauw…’ zucht een vrouw in Blesdijke.
‘Mij zou dat toch echt wel wat lijken,
zo’n huisje daar hoor…
Schat, als we eens voor
een molenaarswoning gaan kijken?’

‘Je ziet,’ tjilpt een mees in Abcoude,
die zorgzaam de vleugeltjes vouwde
net over haar grut,
‘soms heeft het best nut
om even je snavel te houden.’

‘Ze hadden’ zegt iemand uit Dalen,
‘na jarenlang flink lopen balen,
(niet wat je verwacht!)
net samen bedacht
de stekker eruit te gaan halen…’

Een boertje in stil Beersterhoogen
heeft Maxima altijd gemogen,
dat wijzigt ook niet,
maar wat hij nu ziet…
‘Hieraan zitten haken en ogen.’

‘Die zaak’ zegt een vrouw in Wolfheze,
‘wordt vaak om van alles geprezen,
maar blijkt, da’s best zuur,
naast niet al te duur,
nu ook niet zo duurzaam te wezen.’

Die kun je natuurlijk wel pogen
te vangen, maar steeds weer gevlogen.
Dat vind ik niet vreemd,
‘t is geen domme eend.
Zo’n pauw heeft echt overal ogen.

‘Zozo,’ zegt een vrouw uit Almere,
‘dat kan ik dan wel weer waarderen.
Een inventief plan!
Benieuwd of ze dan
soms ‘thuisblijven’ gaan adviseren.’

Een grijze toiletjuf uit Megen,
het schoteltje net weer aan ’t legen:
‘Staat dat in de krant?
Ik wist dat al want,
ik had er al lucht van gekregen.’

Een sniffende jongen op Tholen
zat achter zijn zakdoek verscholen.
Zijn meisje was weg
met alles. En, pech,
ze had ook zijn hart nog gestolen.

‘Natuurlijk,’ zegt iemand uit Loenen,
‘zo zijn er beslist geen miljoenen,
maar ik doe geen bod,
al is zo’n kalot
wel beter dan staan in zijn schoenen.’

‘Best zielig’ zegt iemand uit Vuren,
‘dat hij het nu steeds moet bezuren.
Echt zoiets gemeens...
Ze moeten maar eens
een heel ministerie wegsturen!’

‘Benieuwd’ zegt een vrouw uit Stavoren,
‘of Rutte zich hieraan zal storen?
Hij luistert heel goed,
dat hoort zo, dat moet,
en laat dan nog wel van zich horen.’

‘Ehm, schat…’ zegt een vrouw net in Ede,
‘Bij jou zijn toch tien jaar geleden
twee hartkleppen ook…?
Want vaak als ik kook,
dan knor je daarna heel tevreden.’

Een man in het buurtschapje Loete,
gevraagd of hij gaat, bromt: ‘De groeten,
ik blijf lekker thuis
en stem vanuit huis,
geen ja en geen nee, met m’n voeten.’

‘Ik ken’ zegt een man uit Rosmalen,
‘dat land vooral van de verhalen.
Heel smal en heel goed,
dat houdt ze flink zoet,
in ’t graven van doorsluiskanalen.’

Een plank vol kabouters in Lisse.
Ze zeggen de vijver te missen.
‘We staan hier mooi hoog,
behaaglijk en droog,
maar nu, met die zon… Lekker vissen…’

‘Houd op nu’ zegt iemand uit Witten,
‘met steeds op die banken te vitten
vanwege ’t verschil.
Wie meeliften wil,
die moet variabel gaan zitten!’

‘Ja, goud!’ lacht een kapper in Onnen.
‘De man die dit ooit heeft verzonnen
verdient alle lof.
Voor ons best een bof,
die groeiende inkomstenbronnen.’

Een botsing zojuist vlakbij Ooijen.
Een oude man, over de rooie,
gromt tegen zijn vrouw:
'Wat staat die vent nou
toch steeds op z'n smartphone te klooien!'

‘Ze zijn’ zegt een man uit Slenaken,
‘te koop in verschillende smaken,
voor elk dus wat wils,
vanaf… 1 april?
Probeer dat de kat wijs te maken!’

‘Wat doen we?’ Een echtpaar in Hegge,
je hoort het ze samen al zeggen
zo ’s morgens in bed,
een lastig parket,
besluit laminaat te gaan leggen.

‘Dat lijkt’ zegt een man in Margraten,
‘me logisch.’ Hij is met zijn maten
op stap, heeft plezier.
Een kroeg, aan het bier.
‘Kost flink energie hoor, dat praten!’

‘Zo’n ziekte,’ zegt iemand uit Giessen,
‘ik zou, a la Cruijffs analyse,
graag zeggen, die kan
niet winnen, maar mán,
wat blijken we vaak te verliezen…’

Een deftige dame uit Bakkum
gaat thuis wel, van alle gemakken
voorzien. Zo op straat?
Ze zou, haar citaat,
‘dan liefst door de grond willen zakken!’

Een zakenman, wonend in Demen,
ziet altijd een kans, geen problemen:
‘Man, wat een festijn!
Het loopt als een trein!
Zeg, is die tent over te nemen?’