'Het weer' zegt een jongen in Halle,
'gaat daar oudjaarsavond verknallen.
Naast dat het peil stijgt,
al erg genoeg, dreigt
het vuurwerk in 't water te vallen.'

‘Het is’ zegt een man in Margraten,
‘een ramp hoor, het staat in de straten
tot één meter hoog!
Maar houd het eens droog
wanneer je Van Gaal daar hoort praten…’

‘Ze doen maar.’ zegt iemand uit Meppen.
‘Ze zingen, ze dansen, ze rappen
en alles in koor.
Zolang ze maar voor
de devil geen sympathy hebben.’

Geen plaats in een zwembad in Ede.
Een briefschrijver glimt vast tevreden,
de rest denkt massaal
terug aan ’t verhaal
van tweeduizend jaar (ruim) geleden.

‘Met asfalt’ zegt iemand uit Brielle,
‘verkort je voor even de file,
maar rijd je, heel fijn,
op lange termijn
gewoon weer jezelf in de wielen.’

‘Dat was’ zei een jongen uit Drachten,
‘toch best even schrikken!’ Hij lachte.
‘Want ja, bij de Mac…
Ik zou (is dat gek?)
de Burger King eerder verwachten.’

'Nou ja,' zegt een man in Almere,
'dat is gewoon niet te verteren,
zo'n vogel bedreigd.
Ik ben haast geneigd
te roepen: 'Hup! Evolueren!'

‘Dat komt,’ zegt een man in Nimwegen,
‘ons financieel niet ongelegen
en is, qua klimaat
best gunstig. Het gaat
de opwarming ook weer wat tegen.’

‘De slee’ zegt een weerman uit Hattem,
‘blijft binnen en ook lange latten
staan stil, twee aan twee.
Het valt zelfs niet mee
om buiten een koutje te vatten.’

‘De winnaar,’ zegt iemand uit Zuilen,
‘daar wil je toch echt niet mee ruilen.
’t Is brullen, oké,
zo’n spot op tv,
maar niet van het lachen. Van ’t huilen…’

Een grasmaaier in het dorp Kasen
kan zich er ook over verbazen,
maar ja, het is groen,
dus dóórrijden, vroemmm!
‘De winter neemt ons flink te grazen!'

‘Ze hebben’ zegt iemand uit Meppen,
‘ons vroeger dus mooi lopen neppen.
De tijd dat men zei:
Gelukkig dat wij
nooit invloed op ’t weer zullen hebben!’

‘Ze wilden’ zegt iemand in Loenen.
‘met grote gebouwen verbloemen
hoe slecht het daar ging,
maar echt hoor, één ding:
Je zou ze straks stoel kunnen noemen.’

‘Het doel,’ zegt een vrouw in Westkerke,
‘de economie flink versterken.
En zo komt paars tot
een elfde gebod:
Gij zult (maar niet onbetaald!) werken.’

‘En nu nog’ zegt iemand uit Assen,
‘terug naar ’t museum verkassen.
Want stel dat ze daar,
dan ben je mooi klaar,
die doeken straks wit willen wassen.’

‘Dat is’ zegt een man in Maarheeze,
‘terug in de tijd voor Chinezen.
Ze hebben daar nog
een boekje van, toch?
Echt, Mao zou trots op ze wezen.’

‘Heel knap om’ zegt iemand in Straten,
‘een toprestaurant uit te baten
dat sneller verschijnt
en ook weer verdwijnt
dan dat die Van Nieuwkerk kan praten.’

Een vrij dikke man die in Rullen
verzaligd van pap zat te smullen,
zijn portie heel klein,
liet daarna vilein
het schaaltje snel nog maar eens vullen.

‘O nee!’ roept een vader in Schinnen.
‘Wat moeten we nu toch beginnen?’
Dan, ernstig gezicht:
‘De schoorsteen moet dicht.
Dan komen ze hier mooi niet binnen!’

Een voedingsexpert uit Noordgouwe
die babymelk best wil vertrouwen,
heeft toch liever puur
van moeder natuur.
‘Dus waarom geen kolffabriek bouwen?’

Een man in de file, uit Borger,
hij staat daar haast iedere morgen,
prijst daarom de Sint.
‘Dat snapt toch een kind?
Ga ’s nachts die pakketjes bezorgen!’

Een tuinder, zojuist opgedoken,
ziet wat er na aftrek van stoken,
belichten en mest
uiteindelijk rest.
‘Mijn schoorsteen kan daar goed van roken!’

‘Zo’n top hè,’ zegt iemand uit Leiden,
‘het is gewoon niet te vermijden,
is slecht voor ’t klimaat.
Je weet hoe dat gaat.
Verhitte discussies bij tijden.’

Een wijkouderling in Kockengen
besluit zich er ook in te mengen
en zegt: ‘Nou, ik wil
dan ook wel zo’n bril!
Da’s makkelijk huisbezoek brengen!’

Een molenaarszoon in Gemonde
bedacht zich daarom geen seconde
en belde zijn pa.
‘Bericht gehad? Ja?
Wat? Tussen uw mail net gevonden?’

‘Dus om het’ zegt iemand uit Hegge,
‘nog één keer heel kort uit te leggen:
Niet grijs op een stoel,
maar jong, hip en cool.
De bank waar we Q tegen zeggen!’

‘Hoog tijd!’ roept een schaatsfan uit Rheden.
‘Die uitstoot moet fors naar beneden,
dat lijkt me heel wijs.
Dus eerst naar Parijs
en dan naar de elf Friese Steden!’

‘Mijn dochter?’ Een man in Abcoude
klinkt zeker, veel ouwelui zouden
jaloers zijn op hem.
Met trots in zijn stem:
‘Hoe zij ’t in de hand weet te houden!’

Een meisje uit Hoedekenskerke
blijft cynisch en laat dat ook merken:
‘Tien mannen per dag,
min één, (hoor haar lach)
dat zal een stuk prettiger werken…’

‘Ik wil’ zegt een boer bij Oud Ade,
‘verkopen, maar ja, de blokkade
is dit, tot mijn spijt,
ik raak het niet kwijt!’
Hij lacht nog, maar hoe? Eén keer raden.

‘Zo, hèhè,’ zucht iemand uit Haren,
‘De Raad onderkent de bezwaren
en ziet het gevaar.
Nou, knijpen dan maar.
Dat doen wij hier trouwens al jaren.’

‘Als zelfs bij’ zegt iemand uit Vorden,
‘vriendschappelijk spelen de orde
zo wreed wordt verstoord,
dan is, hoe gestoord,
dus voetbal echt oorlog geworden.’

‘Eerst leek’ bromde iemand uit Kille,
‘die 5 miljard haast een idylle,
verlichting, zo scheen,
blijkt nu iedereen
opeens er heel zwaar aan te tillen!’

Twee blatende schapen in Zoelen
begrijpen niet wat ze bedoelen.
‘Belastend? Wol? Maar…’
Nee, echt niet zo raar
dat zij zich nu aangedaan voelen.