Een tobbende tuinder in Straten
met ‘iets’ in zijn sla en tomaten,
maar wat, was de vraag,
verzuchtte dan graag:
‘O, konden die planten maar praten!’

'Echt prachtig!' Een puber in Lisse,
wat kun je je soms toch vergissen,
is dolenthousiast.
Wel zegt deze gast
een poster van Paulus te missen.

‘Nou, proost!’ riep een man in Neeritter.
Hij pakte zijn wijntje, een witte,
al toostend erbij.
‘En laat dan’ zei hij,
‘dat op je gezondheid maar zitten.’

Een kleuter van vijf uit Gerheggen,
je hoeft hem niet veel uit te leggen
maar wel iets te dik,
vroeg: ‘Juf, hoe moet ik
in ’t engels dan Happy Meal zeggen?’

‘Als daar’ glom een topnerd in Tonden,
‘ook mannetjes worden gevonden,
en, wie weet hoe gauw,
op Venus een vrouw,
dan zijn er op Pluto vast honden.’

‘Dus Shell’ vraagt een man uit Stavoren,
‘zal niet in Alaska gaan boren
naar olie en gas?
Ik ben echt verrast.
De jaknikkers hebben verloren!’

‘Toen ik’ zegt een kleuter in Ommen,
‘door ’t raamkozijn heen was geklommen,
je raadt het echt niet,
was ’t uit met dit lied!
Want echt joh, die maan… Wat een stomme!’

Een zwangere vrouw uit Stavoren
zou Feyenoord graag eens zien scoren
bij Ajax, maar ja,
denk eventjes na.
Je kind in 020 geboren…

Een vrouw in het Gelders Rekken
vindt zoiets toch echt van de gekke:
‘Een half miljard? Man!’
Maar ja, als het dan
met Prinsjesdag niet meer gaat lekken…

‘Geweldig!’ roept iemand uit Veere.
‘De ‘schermman’ gaat sport presenteren!
Dat wordt volgens mij
genieten als hij
met uitslagen staat te jongleren.’

‘Vergeet het,’ bromt iemand uit Leiden.
‘Dat onderzoek, niet te vermijden,
is flink achterhaald,
want heeft men bepaald
hoeveel daarvan Volkswagen rijden?’

‘Hallo…’ zegt een schilder in Vorden.
‘Met zoveel miljoen op de borden,
denk ik dan vilein,
was Rembrandt van Rijn
een heel verwaand kwastje geworden.’

Blokkeren, je moet het maar durven.
Ze grijpen je echt bij de lurven
want sites kosten geld.
Er is, wordt voorspeld,
voor blockers straks niks meer te surfen.

‘Dat rotding!’ Een man in Grijpskerke
blijkt toch wel iets anders te merken.
Want printers, echt waar,
die blijven, heel naar,
bij hem op z’n zenuwen werken.

‘Hij weet’ zegt een man in Almere,
‘de Kamer weer flink te schofferen.
Een nepparlement.
O o, wat een vent.
’t Liefst zou hij ze ook nog blonderen.’

‘Ze zullen’ zegt iemand in Vuren,
‘uw peuter van drie vast niet sturen
met zo’n mooi boeket.
Die plukte hij net
in ’t wild. In de tuin van de buren.’

‘Ja dames’ zegt iemand uit Assen,
‘die smartphone, het zal niet verrassen,
ik snap dat u baalt,
speelt klaar waar u faalt.
Dat mannen nu wél zittend plassen.’

‘Ha, mooi!’ zei een jongen uit Ruiten,
die ’t nieuws hoorde van zijn kornuiten.
Zijn moeder had net
op Facebook gezet:
‘We eten vanavond weer spruiten!’

‘Die Carla’ zegt iemand uit Witten,
‘maakt jaarlijks onnoembaar veel ritten
per trein, dus ze zei:
Doe die maar voor mij!
Ik vind het echt zó lékker zitten!’

Portieren van auto’s gaan open,
vaak dure, soms ook een goedkope.
De tijd is voorbij
dat ouders heel blij
vertelden: ‘Ons kind kan al lopen!’

‘Wat zou het,’ zegt iemand uit Boomen,
‘bij al deze vluchtelingstromen,
een statement zijn daar
als ‘t Koninklijk paar
gewoon een keer lopend zou komen.’

Een archeoloog uit Noordgouwe,
benieuwd wat ze daar nu van brouwen,
zo’n aanvraag: ‘Los zand…
Zo red je ’t niet, want
dat moet je echt goed onderbouwen.’

Een examinator uit Joppe
kan zoiets maar moeilijk verkroppen.
‘Sensoren, techniek,
ach man, ’t is toch ziek?
Ze helpen ons werk naar de knoppen!’

‘Soms kan’ zegt een man in Huisvennen,
‘de vraag je opeens zo beklemmen:
Heeft bidden wel zin?
Nou, slik maar snel in.
Durf dat nog maar eens te ontkennen…’

‘Gevaarlijk?’ Een meisje uit Genne
ontkende: ‘Och nee, even wennen
één hand aan het stuur.
Je blijkt op den duur
de weg op je duimpje te kennen.’

Een nuchtere Drent vlakbij Deelen
die ’t allemaal niet zo kan schelen:
‘Een wereld in nood
heeft veel meer aan brood
en andere hulp dan aan spelen.’

Een Belg in het West-Vlaamse Wakken
gaat echt niet zijn volksaard verlakken
met ‘zulke patat’.
‘Onmogelijk dat
zo’n ding er maar íets van zou bakken.’

‘Wij breken’ zegt iemand uit Demen,
‘het hoofd over opvangsystemen.
Dat is wat je ziet.
Vergeet echter niet,
zíj hebben de échte problemen.’

Je kind op het strand. Golfjes, schelpen,
maar dood. Bloedend hart. Niet te stelpen
je grote verdriet.
Jij, vader, die niet
bij machte was om hem te helpen…

Er zullen bezwaren aan kleven,
dat snap ik, maar ’t is een gegeven:
Het is echt te laag.
Terecht dat ze graag
de zesjes eruit willen zeven.

Een moeder van vijf in Schoonheten
die net met haar kids heeft ontbeten:
‘Een app (niet verkeerd!)
die smartphones blokkeert?
Nou, graag een voor onder het eten!’

Een sceptische man uit Dikbroeken
weet ook nog wat gaten en hoeken.
‘Een tipje van mij:
Je zou ook eens bij
Loch Ness in de buurt kunnen zoeken.’

Ik hoorde twee zussen uit Lisse,
haast tachtig en single, boos sissen:
‘Maar zonder pc
valt dat weer niet mee.
Gaan wij dus de boot alwéér missen!’

‘Maar ja,’ zegt een vrouw uit Blesdijke,
‘hoe wil Van der Steur dit bereiken?
Op cursus wellicht?
Of vrijdags verplicht
naar Flikken Maastricht laten kijken?’

Een bode, afkomstig uit Clinge,
staat zuchtend een dweil uit te wringen,
het is weer eens mis.
‘Wiens schuld dit nu is?
Weet ik het! Kijk hier, Haagse kringen!’