Een jonge werkneemster uit Vlake
zat boos het beleid af te kraken:
‘Ik vind het gemeen.
Je moet iederéén
een pas op La Place laten maken!’

‘Ja nou!’ zei een man uit Nieuw-Vennep.
‘Je moet er wel even aan wennen,
maar ’t werkt als een speer.’
Daar ging hij maar weer.
Hij bleef naar de waterkraan rennen.

‘Misschien’ zegt een man uit Kockengen,
‘dat ik me er niet in moet mengen,
maar is dit niet raar?
De bloemenshop daar,
wie durft er een bosje te brengen?’

Het angstgevoel voor jihadisten,
de schrik voor islam, salafisten
en elke moskee,
alleen al ’t idee,
‘t is kaassie voor rechts-extremisten.

‘Twéé broers’ zegt een man uit Almere,
‘en ook nog een zus etaleren
hun sombere kijk?
Pfff… Drie tegelijk?
Dat kunnen ze niet wat doseren?’

‘In files’ zegt iemand uit Oijen,
‘verzucht je o, laat het snel dooien,
maar diep in je hart,
dat blijft toch apart,
klinkt juichend: Yes! Sneeuwballen gooien!’

‘Niet waar!’ roept een moeder in Zuilen.
Ik zie hoe haar ogen uitpuilen.
‘Je kletst uit je nek!
Ze zijn toch ook gek…
Ik moest bij de hielprik al huilen!’

‘Echt goed hoor,’ zegt iemand uit Schinnen,
‘Ik kreeg hem juist gisteren binnen.’
Toch, wordt wel beweerd,
wie net is bekeerd
kan beter met Duplo beginnen.

Een man uit het Limburgse Nijken
die ’t herderschap best iets zou lijken,
(‘Zo’n dag op de hei
is echt iets voor mij!’)
stond toch wel schaapachtig te kijken.

‘Wij hebben kroketten van Beckers,
gehaktbrood voor echt vette snackers,
de kaassoufflé ja,
maar kippenpoot, há,
die loopt toch al jaren het lekkerst.’

‘Zo’n kerk krijgt’ zegt iemand uit Twente,
‘van kunstenaars geen complimenten,
begrijp ik dat goed?
Te liefjes, te zoet?
Of haten ze kindermomenten?’

´Best gul,´ zegt een kijker in Megen.
´Dat viel Tarik Z. vast niet tegen.
Hij vroeg een kwartier,
maar nee hoor, ziehier,
meteen heel de avond gekregen!´

‘Ja heus,’ zegt een man uit Schoonheeten.
‘Wij lossen met bier en wat eten
echt elk probleem op,
maar zijn, da’s de strop,
dat ’s morgens helaas weer vergeten…’

‘Eens zien’ zegt een dame uit Dijken,
‘hoe groot onze kennis zal blijken!
Benieuwd wat het wordt.
Wij gaan met het bord
op schoot naar tv zitten kijken.’

Een filmrecensent uit Nieuw-Namen
kan alle kritiek wel beamen.
‘Die Lammers aan ’t wiel
als was hij Michiel…
’t Is één lange Jumboreclame.’

‘Zo’n uitslag’ zegt iemand uit Giessen,
‘leidt vast weer tot grote verliezen.
Ik zag op tv
een vrouw, die riep: ‘Nee!
Dat waren de laatste serviezen!’

‘Dat wordt’ zegt een man uit Huisvennen,
‘dus Tsipras, qua naam even wennen,
maar dat gaat vast snel.
En nu nog ’t herstel.
Zou Griekenland Pyrrhus nog kennen?’

‘Kom op,’ zegt een puber uit Loenen,
‘wat zijn jullie voor een stel oenen?
Dit is toch ludiek?
Hé, pesten is chic!
Gewoon Charlie Appdo gaan noemen.’

Een vrouw in het Groningse Honderd
vindt dat, zegt ze, best wel bijzonder.
‘Ik zei één keer auw,
viel hij gelijk flauw!
Lag ik óp het bed, hij eronder.’

Drie adders, vijf padden in Schinnen.
Twee kikkers al hevig aan ’t minnen.
’t Vriest niet dat het kraakt,
dus alles ontwaakt,
al blijft onze tuinslang wel binnen.

‘Grrrr…’ liep dus een man uit Neerijnen,
te laat op zijn werk, te chagrijnen.
Te lang in zijn bed
en dat ze dan net
vandaag wél op tijd zijn, die treinen…

Je vist illegaal, dat heet stropen,
om daarna je waar te verkopen.
Ze krijgen je door.
Je had ook (domoor!)
niet zelf in die fuik moeten lopen!

‘Dat geeft’ zegt een man uit Oude Ade,
‘bij banken natuurlijk weer schade.
Maar goed, ik help graag.
Waar kan ik vandaag
mijn auto vol geld komen laden?’

Zo stonden in Dronryp twee knapen
een kievit ontzet aan te gapen
toen die zei, zonet:
‘Maar denk eens dat het
een jongetje is dat je wil rapen?’

‘In Friesland’ zegt iemand uit Linde,
‘zijn boeren van muizen geen vrinden,
maar ‘t echte probleem
is dat ze er geen
natuurlijke vijanden vinden.’

‘Dat geldt’ zegt een man uit Ter Apel
die, hand voor zijn mond, zat te gapen,
‘voor mij ook, echt waar.’
Zijn vrouw: ‘Ah, vandaar
dat jij in de kerk zit te slapen!’

Een prachtige soundbar van Bose.
De zuster vraagt: ‘En, iets gekozen?
Een liedje van Queen?
Of Droomland misschien?’
‘Is dat dan in plaats van narcose?’

Een peinzende man in Maarheeze,
die windvlagen niet zegt te vrezen,
van hem geen geklaag,
kauwt lang op de vraag
of weer soms ook stuimig kan wezen.

‘Heel goed,’ zegt een meisje in Loenen,
‘zo’n mars in Parijs door miljoenen.
En nu nog massaal
onszelf, als signaal,
een Nigeriaan durven noemen!’

Kritiekpunten heel goed omschreven.
Bezwaren die aan winning leven.
Maar toch hè, zo blijkt,
wie daar woont bekijkt
de toekomst met vreze en beven.

Een vleermuisfamilie in Rekken
gaat uit en hangt klaar voor vertrekken.
De kleintjes, heel stel,
gewaarschuwd nog snel
door moeder: ‘Onthoud het, goed smekken!’

‘Voor hen die’ zegt iemand uit Leiden,
‘de wereld het liefst maar bevrijden
van God en geloof:
Da’s pijn in je hoofd
met een guillotine bestrijden.’

‘Maar net’ zegt een man uit Stavoren,
‘is tweeduizendvijftien geboren,
niet eens echt op streek,
zeg zelf, krap een week,
en nu al z’n onschuld verloren…’

Cartoons drijven vaak, soms heel sprekend,

de spot met van alles. Uitstekend,

de strip als rebel.
Maar dan deze hel.
Wordt ooit nog de vrede getekend?