‘Hallo,’ zegt een meisje uit Boomen,
‘is dat even flink toegenomen.
Dan moet Sinterklaas
(vooral Pieterbaas)
in ‘t vierde kwartaal nog gaan komen!’

‘Nou ja,’ bromt een man uit Maarheeze,
‘als dat nu al nieuws schijnt te wezen…’
Ik snap hem wel, want
hij blijkt deze krant
allang op z’n tablet te lezen.

De crisis, men ging minder kopen,
dan houd je de winkel niet open.
En ook, da’s de pest,
die webshops… Funest.
Dat moest vroeg of laat spaak gaan lopen.

‘Verplicht?’ vraagt een man uit Margraten
‘Maar hebben ze niet in de gaten
dat juist op zo’n dag
niets moet, alles mag?
Je zou het juist vrij moeten laten!’

‘Je ziet,’ zegt een hulpsint uit Gieten,
’dat kinderen toch wel genieten.
En ook best apart,
de straten straks zwart
van allerlei kleurige Pieten.’

Natuurlijk, we zeggen gewichtig:
We zijn de Oranjes schatplichtig.
Maar ‘niks aan de hand,
’t is heel transparant’,
dat vinden we iets te doorzichtig.

Als woorden niet meer willen stromen
wijst deze app wegen naar Rome.
Gewoon, stap voor stap.
Ik vind het echt knap.
Je moet er maar op kunnen komen.

‘Natuurlijk,’ zegt iemand uit Dijken,
‘best kans dat het veilig zal blijken,
maar weet je, ik zie
vooral chauffeurs die
straks werkeloos toe staan te kijken.’

‘Je zult’ zegt een man uit Almere,
‘dan niet acuut dieven trotseren,
maar ’t doet ze wel pijn
en helpt op termijn:
De app Dynamiet installeren.’

‘Het is er’ zegt iemand uit Vinkel,
‘te stoffig, te weinig gerinkel
van kassa’s, te stil,
niet sfeervol maar kil.
Dus kom mensen, werk aan de winkel!’

Een puber in Sebaldeburen
ging heel snel een groepswhatsapp sturen:
‘We kopen er tien,
dan gaat, zal je zien,
vereniging veel korter duren!’

‘Ik ken’ zegt een man uit Kockengen,
‘veel moslims, van licht tot heel strenge,
maar weet je, niet één
vindt slachten gemeen.
Die gaan echt dat offer niet brengen.’

‘Hij had al’ zegt iemand uit Boomen,
‘gebak met die brief meegenomen.
Wie kent deze man?
Misschien dat hij dan
alsnog op de koffie zal komen.’

Nadat hij het goed had bekeken
was Lodewijk Asscher gebleken:
De oosterse wok
vergt oosterse koks,
daar moet je geen stokje voor steken.

‘Helaas,’ zegt een man uit Blesdijke,
‘ik sta er niet echt van te kijken,
maar ‘t valt toch niet mee,
al kun je die twee
natuurlijk niet goed vergelijken.’

De vragen die dit zal gaan geven.
Bezwaren die aan zo’n show kleven.
Wel veilig, of niet?
Vooral het verdriet.
Hoe broos en fragiel is het leven.

‘Het zal’ zegt een echtpaar uit Dijken,
‘voor ons dagjes uit wel verrijken.’
Ja, reken maar want,
kan zij naar het strand
en hij mooi de molens bekijken.

Een Drent uit het vredige Peize
kiest liever een andere wijze.
‘Je zou toch voortaan
met uniform aan
en daarop “Geen Dienst” kunnen reizen?’

Een vrouw, pacifistisch, in Ommen
laat liever de wapens verstommen,
want haat zaaien werkt,
zo heeft zij gemerkt,
het best na een regen van bommen.

‘Hoe schrijnend.’ zegt iemand uit Rheden.
‘Zo wordt er in ons land geleden.
Ze slapen op straat
en zijn inderdaad
met één Apple zelfs al tevreden.’

Een schaap in het Limburgse Venne
moet duidelijk eventjes wennen.
‘Wat is dat nou weer?
Zijn herders niet meer
alleen aan hun stem te herkennen?’

Een Groninger boer, vol met vragen,
begon het een beetje te dagen:
‘Nou ja, in de cloud
was helemaal fout?
Het moet in de klei opgeslagen?’

‘Tja, vroeger’, zegt iemand uit Rheeze,
‘toen werd iets of iemand geprezen
met ‘mag in de krant’.
Dat hoeft niet meer, want
vertel me, wie zal het nog lezen?’

‘Heel vreemd ja,’ zegt iemand uit Schagen,
‘het leidde alleen maar tot vragen.
Er wordt zelfs gezegd,
dat wellicht (ja, écht!)
het iets is geweest van zes dagen.’

‘Dat is’ zegt een vrouw uit Wolfheze,
‘voor kerken heel fijn om te lezen,
maar mij lijkt het niets.
Want (‘Papa don’t preach!’)
je zal toch zijn dochter maar wezen…’

Een gulle meneer uit Bourtange
zal heus niet veel aftrek verlangen,
want geven maakt blij.
‘Maar ’t is’ zo zegt hij,
‘wel zalig om íets te ontvangen.’

‘Het blijft’ zegt een man uit Veenwouden,
‘daar ongemeend spannend, want zouden
die Schotten nu echt,
zoals wordt gezegd,
hun eigen kilt op kunnen houden?’

‘Jaja,’ zat een kijker in Zuilen
zojuist voor tv te meesmuilen,
‘kijk Wilders daar staan.
Zou hij de koran
voor ’t Boek van de Sint willen ruilen?’

‘En niet’ zegt een man uit Nieuw-Heeten,
‘omdat ze het anders vergeten.
Nee, leuk er te zijn,
maar ’t wordt pas echt fijn
als anderen dat van jou weten.’

‘Heel goed!’ roept een vrouw uit Slenaken.
‘Ze weet de essentie te raken,
maar ’t wordt pas echt vet
als Voordewind met
een sixpack een statement zou maken.’

Een knorrige zeug in Neerijnen
liep heel de dag flink te chagrijnen.
‘Gered uit de sloot,
schiet zo’n vent ze dood!
Nou, lekker, dan denk je te zwijnen.’

‘Die ’s gek!’ roept een drinker uit Grazen.
‘Verkopen? Man, loop niet te dazen.
Onthoud het maar goed:
Het zit in ons bloed.
Dat bleek pas weer toen ik moest blazen.’

Een golfer uit Hoedekenskerke
wenst deze collega veel sterkte
maar grijnst er wel bij:
‘Die heeft volgens mij
voor ’t eerst nu een bult van het werken…’

‘Wie ooit,’ zegt een dokter uit Roden,
‘als ik, bij zo’n crash werd ontboden,
die doet dat niet meer.
Blijf kalm en probeer
dan liever de tijd maar te doden.’

Wel leuk maar, hoe zal ik het schrijven,
je moet het ook niet overdrijven.
Alsof (marketing!)
we zonder zo’n ding
niet echt bij de tijd zouden blijven.

Een Schot in het Hollandse Meppen
zit onafgebroken te zappen,
benieuwd als hij is,
maar ’t blijft ongewis
wie daar straks de broek aan zal trekken.

Een kribbige koster in Zoelen
bromt niks voor dat vloeken te voelen.
‘Dan laat ik voortaan
het doopwater staan,
zodat ze hun mond kunnen spoelen...’

‘Kom op,´ zegt een vrouw uit Abcoude,
´het is gewoon stelen of fraude!
Een waarschuwing, man,
alsof ze het dan
meteen voor gezien zullen houden.´

Een vrouw, bang voor slangen, uit Vorden,
voelt zich, zegt ze, niet echt in orde.
‘Het is al niet mis
hoe giftig hij is,
laat staan als hij giftig zou worden…’