Een rattenbestrijder uit Schagen
had Utrechters al horen klagen:
‘Er zijn er zelfs meer
dan mensen meneer!’
Hij snapt wel dat zoiets kan knagen.

‘Och och,’ zegt een vrouw uit Abshoven,
‘hoe kom je zo’n klap ooit te boven?
Want stelen van goud
is door en door fout,
maar iemand van ’t leven beroven…’

Een zwetende man in Lunetten
staat even z’n voorhoofd te betten.
‘Die klok is loodzwaar
en ieder halfjaar
kan ik dus dat ding gaan verzetten…’

‘Zeg dat.’ bromt een man uit Nieuw-Namen.
Hij kan het alleen maar beamen.
‘Dit is echt zo fout.
Een keurmerkenwoud
waar FSC zich voor zou schamen.’

Ik sprak laatst een Piet uit Sint-Annen
die wilde de schoensmeer verbannen,
maar dat niet alleen,
hij wil ook meteen
versterking van Kezen en Jannen.

Een slager in stil Bovenrijge
kan niet zoveel meer doen dan zwijgen.
Want ziek, aan de race,
hij snapt wel dat vlees
door zoiets een bijsmaak kan krijgen.

‘Echt goud!’ zegt een trucker uit Veere.
‘Geen files, maar lekker chaufferen.’
En dan, met een lach:
‘Je zou elke dag
zo’n top moeten organiseren!’

Twee minnaars, zo wordt er beschreven,
zijn in elkaars armen gedreven.
Zegt plotsklaps de man:
‘Waar ken ik jou van?
O ja joh! Deel 1207!’

De foto die daar werd genomen,
je kunt er alleen maar van dromen.
Dit zag je nog nooit,
want zou het doek ooit
zó goed uit de verf zijn gekomen?

‘Nou nou,’ zegt een burger uit Boomen,
‘nul risico wordt er genomen.
En dit wordt gedaan
voor vrienden, laat staan
wanneer er een vijand zou komen…’

Een Turk in een stoombad in Made
herkent Erdohan aan zijn daden.
‘Dan roept hij een keer:
“Nou? Minder of meer?”
Zo gaat dat. De rest laat zich raden.’

Een Jood in het Zeeuwse Nieuw-Namen
die Wilders dit uit hoorde kramen,
moest denken aan toen.
‘Hij stond iets te doen
waar Hitler zich niet voor zou schamen.’

‘Ik snap wel,’ zegt iemand uit Emmen,
‘het mag, dus ze zijn niet te remmen,
maar denk even na.
Door al die poeha
vergeten ze straks nog te stemmen.’

Een kiezer in Drogteropslagen
had daarbij toch wel een paar vragen.
‘Een stem in de nacht,’
zo luidde zijn klacht,
‘lijkt mij een stuk verder te dragen.’

‘Ik sprak net’ zegt iemand uit Ingen,
‘een groep Urker vissers, die gingen
voorlopig nog door.
Ze riepen in koor
dat zij het best uit zullen zingen.’

Een man in het Limburgse Gening
geeft net, ongezouten, zijn mening:
‘Ach ja, het gaat door.
Haast iedereen voor.
Ik noem het een volksverraadpleging.’

Een kleuter van vier uit Nieuw Heeten
zat flink op een potje te zweten
en ’t pruttelde wat.
‘Nou ja, hoe kan dat?
Ik heb toch geen vlaaien gegeten?’

‘Zo, hèhè,’ zucht iemand uit Veere,
‘ze gaan het dus eindelijk leren.
Eén insteek, heel goed!
En nu nog, met spoed,
de belbundels standaardiseren.’

‘Kijk uit,’ zegt een dokter in Leiden,
‘want straks is het niet te vermijden,
chirurgen werkloos…
Blijk je, na een poos,
jezelf in de vingers te snijden.’

'Geen armoe, stel dat ik zou stelen.
Laat rijkdom mijn ego niet strelen.
Ik vraag, als dat mag,
slechts brood voor één dag
en maak mij bereid om te delen.'

Zo staat er een woning in Vorden
met ‘ARTS-HELDERZIEND’ op twee borden.
Ik druk op de bel,
roept iemand heel schel:
‘Wie is daar?!’ Dat gaat hem niet worden…

‘Dan stap je’ zegt iemand uit Kantens,
‘toch over, massaal, op contanten?
Zo’n datasysteem?
Ik zie geen probleem.
Dan denk ik gewoon: Welke klanten?’

‘Ja doei,’ blubt een kweekzalm in Meppen,
‘dan lig ik hier straks te verleppen!’
‘Ga mij maar voorbij,
omdat ik’ zegt hij,
‘hier eerst hom of kuit van wil hebben.’

Een schuchtere man in Almere
wil graag dat we hem adviseren:
‘Verwen je ze dan?
Of moet je als man
zelfstandigheid juist stimuleren?’

Een nuchtere arts in Abcoude
begrijpt alle stress, maar we zouden
alert moeten zijn
dat niet groot en klein
de adem te lang in gaat houden.

Een zoekende junk uit Terlinden
laat zich door de schoonheid verblinden.
Hij kijkt, open mond,
verbaasd in het rond
en kan Perron Nul maar niet vinden.

Die tuinder had ‘s avonds gekeken
en wou de sergeant even spreken.
‘Slaap buiten, da’s goed,
want afharden móet!
Je wilt toch geen kasplantjes kweken?’

‘Ehm, nee…’ zucht een moeder uit Made.
Het grijpt haar, dat kun je wel raden,
soms best naar de keel.
Ze moet al zoveel.
‘Ik leef maar gewoon van genade…’

‘Blijf praten.’ zegt iemand uit Strijen.
‘Probeer ze met woorden te vleien.
Niet dreigen met slaan.
Voorzichtigjes aan,
als egels die willen gaan vrijen.’

‘Ai ziet’ zegt een kerklid uit Jonen,
‘hoe lieflijk als dochters en zonen
van eenzelfde huis
weer samen zijn, thuis.
En nu nog in vrede gaan wónen.’

‘Wat smerig!’ zegt iemand uit Wijchen.
‘Dat lijkt er echt niet om te liegen.
Man man, wat een troep!
Een dorp vol met poep.
Gelukkig dat koeien niet vliegen…’

Een fan van de Schotten uit Ingen
die ‘t lachen haast niet kan bedwingen:
‘Je zou toch spontaan
als volkslied voortaan
de Trappelzakboogie gaan zingen?’

Een man in het Limburgse Nijken
denkt dat ze daar niks mee bereiken.
‘Schei uit joh, kom op…
Het is pas een flop
wanneer er geen hond naar komt kijken.’

‘Net goed.’ zegt een man uit Noordgouwe.
‘Op lucht kun je immers niet bouwen?
Ik vind het terecht.’
Hij had al gezegd
de munt voor geen cent te vertrouwen.

‘Ik denk’ zei een man uit Slenaken,
‘dat dit niet meer goed is te maken.’
Hij klonk heel ontdaan.
‘Omdat het niet aan
de straatstenen kwijt is te raken.’

‘Jawel!’ zei een vrouw uit Abcoude.
Haar kinderen moesten en zouden
ook meedoen. ‘Dus pech,
mobieltjes nu weg!
Jezelf in de hand leren houden!’

Een schaatsfan pur sang uit Abshoven
zegt niet in het plan te geloven.
‘Zoiets wordt een flop.
Ik denk dat het op
een heel lange baan wordt geschoven.’