Een man in het Gelderse Joppe
dacht dat hij zijn vrouw wel kon foppen.
Hij wou naar de kroeg.
Totdat ze hem vroeg:
‘Wat zei je nou? Wil je gaan shoppen?’

Een blonde mevrouw uit Kapelle
zat tegen haar man te vertellen:
‘Nou ja, da’s toch vreemd…
Dan mag je alleen
online op die avond bestellen!’

‘Je weet,’ zegt een man uit Almere,
‘wanneer je zoiets gaat riskeren,
is Leiden in last.
Dus niet zo verrast
als zij dan ontzet reageren.’

‘Ach ja’ zegt een man uit Bourtange,
‘een eiland, door golven omvangen.
De zee is een wals
die toont dat het als
los zand aan elkaar blijkt te hangen.’

Zelfstrikkend? Nou ja! ’t Is te hopen
dat iemand die Nikes ook kan kopen.
Wij zullen (te duur)
de eindjes, heel zuur,
nog wel aan elkaar moeten knopen.

Een man in het Groningse Onnen
zei: ‘Joh, wie heeft dit nu verzonnen?’
Ik ben echt verbaasd.
Er werd niet geschaatst,
maar goud is er wél weer gewonnen!’

‘Schei uit…’ bromt een puber uit Doorn,
steevast met muziek op zijn oren.
‘Ach man, dat gezeur!’
En ‘Bam’ knalt de deur.
Hij kan het gewoon niet meer horen.

Een smachtende single in Ede
is echt met één kaartje tevreden
maar hoe ze ook wacht…
‘Ach ja joh’, ze lacht,
‘ik word vaak in stilte aanbeden.’

‘Wat erg…’ liet een man uit De Tippe
zich voor de tv net ontglippen.
‘Die crisis is zwaar,
maar ’t water staat daar
de mensen pas echt aan de lippen.’

Een kijker van Lingo uit Halle
vermoedt dat het mee zal gaan vallen.
‘Went snel volgens mij.’
‘Ze spelen’ zegt hij,
‘met blokjes in plaats van met ballen.’

Een koster in ’t Zeeuwse Noordgouwe
snapt best dat het groeit zo, vertrouwen.
‘Je proeft van elkaar,
maakt kennis ook, maar,
ik ga dat kreng niet lopen sjouwen!’

‘Maar mam!’ roept een jongen uit Assen,
‘Nu bent u mijn trui aan het wassen!
Zo’n spencer is stom!’
Sust zij hem: ‘Kom kom,
daar is wel een mouw aan te passen.’

‘Hijzelf’ zegt een man uit Stavoren,
‘weet zoiets toch ook van tevoren?
Wat is een woord waard?
Die heeft, na zijn baard,
nu ook z’n gezicht nog verloren.’

‘Er is’ zegt een tuinder uit Loozen,
‘een heel slim moment uitgekozen.
Je moet overstag,
want Valentijnsdag…
Die stakers, ze zitten op rozen.’

‘Men zag,’ zegt een man uit Neeritter,
‘in ’t noorden meteen een tint witter.
Maar ja, dat verdween
omdat het alleen
een schok op de schaal was van Twitter.’

‘Daarvoor? Joh, je wil het niet weten.
Dat ben je al gauw weer vergeten,
maar ik belde dan
ruim driehonderd man.
Vertelde ik wat ik ging eten.’

‘Ik mis’ zegt een schaatser uit Ede,
‘op weg naar de lente elf steden
in Friesland dit jaar.
Alsof, echt heel raar,
het weer een stuk af heeft gesneden.’

‘Heel goed!’ knikt een vrouw uit Hoptille
die ook zegt zo’n beker te willen.
‘De maat is echt vol.
Van large nu, naar small.’
Ook zij deed aan voedsel verspillen…

Een alcoholiste uit Loenen
kan zich er nog niet mee verzoenen.
’Nooit stiekem meer bier!
Ze zouden dit hier
een blok aan je been moeten noemen…’

Mij spreekt het niet tot de verbeelding,
zo’n cruise. Ik ben bang voor verveling.
Een zwembad op zee,
niet echt mijn idee.
Dat hangt daar maar over die reling.

Een zilverplevier uit Koekange
zegt echt niet zoveel te verlangen,
maar zandplaten weg,
dan blijft, dikke pech,
geen lekkere trekvogel hangen.

‘Helaas’ zegt een man uit Borgharen,
‘de Kamer bleek hem niet te sparen.
Voor hem best een dreun,
al was er ook steun.
Maar dat waren, denk ik, Bulgaren.’

Een man in het Limburgse Maris
vertelt dat het echt niet zo raar is
dat Weekers vertrekt.
’t Verdient zelfs respect:
‘Niet niks hoor, op-straatsecretaris.’

‘Die wordt’ zegt een meisje uit Andel,
‘voorlopig met veel zorg behandeld
en dan, met mooi weer,
op zondag een keer
met pa en ma Tak aan de wandel.’

‘Een tobbe?’ vraagt iemand uit Dijken.
‘Dan zou die van Huibers niet lijken
want dat is een schuit.
Nou ja, maakt niet uit.
Zolang we maar rond kunnen kijken.’

Een man in het Limburgse Linne
begrijpt dat ze zich gaan bezinnen,
maar of het wat wordt?
‘Met zo’n groot tekort
zou ik geen nieuw hoofdstuk beginnen.’

Een Groninger, rijdend naar Uddel,
vindt winterse neerslag maar knudde.
‘En ’t ligt alleen hier!’
zo bromt de koerier.
Tja, sneeuw hè, dat komt door het schudden…

‘Als ik’ zegt een tuinder uit Cuick, ‘een
geweldige roos zie ontluiken,
dan word ik heel blij,
maar toch zie je mij
zo’n hashtag niet ijdel gebruiken.’

Een man in het Gelderse Oene,
hij bleef de verzorging wel roemen,
moest ook weer naar huis
en zei, eenmaal thuis,
dat hij het Bethesda ging noemen.

Zo ken ik een echtpaar in Giessen,
daar zit je zowat te bevriezen.
Zij raden bezoek,
da’s andere koek,
een jas van de kapstok te kíezen.

Een man in het buurtschapje Loozen
snapt niet dat Montreux is gekozen
voor vredesberaad.
'Je weet het, dat gaat
toch meestal niet echt over rozen.’

‘Joh, Putin’ zegt iemand uit Doorn,
‘spreekt Russisch, die zal dat niet horen.
Want YMCA
of I am so gay,
’t klinkt hem als muziek in de oren!’

‘Geweldig!’ roept iemand uit Rheeze
die dit in de krant zit te lezen.
‘Het is me toch wat?
Voor ’t zelfde geld had
het ding naar de maan kunnen wezen!’

Een sombere Drent in Dikbroeken
zat naar een mooi skioord te zoeken,
zijn vrouw zei ‘Dat moet!’,
maar ’t leek hem wel goed
direct ook een gipsvlucht te boeken.

Een zwijgzame man uit Almere
houdt graag dat gezegde in ere:
‘Wie praat, die herhaalt
zichzelf, vrij vertaald.
Wie luistert kan soms nog wat leren.’

Een spinnende kater in Meppen
die eerst nog wat op stond te scheppen,
('Ik zag er wel tien!')
houdt het voor gezien.
Hij zou er z'n buik vol van hebben.

‘Oei oei!’ zei een kerklid uit Ommen,
wiens ogen bij voorbaat al glommen.
‘Ik waarschuw met klem
de PGGM.
O wee als een koster gaat brommen.’