‘Geweldig!’ lacht iemand uit Deelen.
‘Het kan hem gewoonweg niet schelen,
dat vind ik wel stoer,
dat daar bij die boer
de koeien zich stierlijk vervelen.’

‘Jaja,’ zegt een slager uit Schagen,
‘zelf wel dat angorawol dragen
en dan in mijn zaak,
met Kerst is dat vaak,
die malse konijntjes beklagen.’

Een kloeke kalkoen bleef in Rullen
zich angstig in stilzwijgen hullen
totdat het gevaar
geweken was daar.
Ze ging haar buik zelf liever vullen.

‘Eh, ober,’ vraagt iemand uit Dalen,
‘kan ik hier met bitcoins betalen?’
‘Natuurlijk meneer!
Ik ga als een speer
het bellenblaasapparaat halen!’

‘Die kerk,’ zegt een koster uit Ingen
‘die staat er nog niet bij te springen.
Had meer geld verwacht.
Nou, ik zou (hij lacht)
het best een poos uit kunnen zingen.’

‘Vaak laat je’ zegt iemand uit Linden,
‘je tijd door zo’n smartphone verslinden.
Dat gaat ongemerkt.
Ze zouden, dat werkt,
een stofzuigapp uit moeten vinden.’

‘M’n oren’ zegt iemand uit Ruiten,
‘die zouden er haast van gaan tuiten.
Dit is dus zijn droom:
Ons land raakt op stoom.
Nog even, dan hoor je hem fluiten!’

‘Nou ja’ zegt een meisje uit Kleve,
‘zou iemand een hint kunnen geven?
Het lijkt wel bedrog,
want waar dan nu toch
die zevende dwerg is gebleven?’

Een man was vanuit Beersterhoogen
spoorslags richting Zwolle getogen,
maar nee hoor, helaas,
zo luidt zijn relaas,
de vogel bleek net weer gevlogen.

‘We mailen,’ zegt iemand uit Straten,
‘we appen als ware fanaten,
sociaal tot en met,
dus wat ons belet
om even met buren te praten?’

‘Wat goed!’ Een komkommer uit Boomen
die ’t nieuws in de kas had vernomen
is hevig verblijd
en denkt dat zijn tijd
nog zeker een keertje gaat komen.

‘Ik hoop’ zegt een schrijver uit Echten,
‘dat dit wat barrières mag slechten.
Heel erg, slavernij,
en goed dus dat zij
zich daarvoor een dag laten knechten.’

Een sombere man uit Margraten
snapt niet waar die lui over praten.
‘Nee, ik doe niet mee.
Na flink diarree
durf ik echt geen windje te laten.’

Een vrouw was na enig gereken
inmiddels genoegzaam gebleken:
Het klopt als een bus.
Vandaar dat zij dus
weer over haar hart heeft gestreken.

‘Nou ja,’ zegt een man uit Blesdijke,
‘daar sta ik nou echt van te kijken.
Ze geeft geen twee ton!
Dan denk ik, pardon,
dit vind ik echt nergens op liken.’

De beelden, ze gaan snel vervelen.
Ver weg kan je niet zoveel schelen.
Het geld, wordt gezegd,
komt niet goed terecht.
Nee, ’t valt vaak niet mee, rijkdom delen.

‘De jeugd’ zegt een man uit Margraten,
‘schijnt Facebook alweer te verlaten.
Dat valt dus weer mee.
Ik zag er pas twee,
die zaten gewoon weer te praten!’

‘Het is wat,’ zegt iemand uit Onnen,

‘politiebescherming! Kanonnen…

Straks komt de boot aan

en is de boot aan.

Da’s bonne en bonne en bonje…’

  ‘Ga daar’ bromt een man uit Slenaken,
‘dan straks maar een noot over kraken.
Blus nu eerst de brand!’
Ja, rijk is het land
dat daarover ruzie kan maken.

De juf van groep 5 in Wolfheze
gaat rekenen dan, of iets lezen.
Zij had haar misschien
twee keer nu gezien.
Toen was ze, zo zegt ze, genezen.

Een strafadvocate uit Hegge
probeert op tv uit te leggen
dat dit zo niet gaat.
‘Echt waar, goede raad
is duur!’ Ja, dat kun je wel zeggen.

‘Verlaging’ zegt iemand uit Vorden,
‘van premie, dat lijkt me in orde.
Dat willen we graag.
Maar nu nog de vraag
of wij er straks beter van worden.’

‘Vaak wil je’ zegt iemand uit Made,
‘met woorden vol troost overladen,
maar zo’n ramp maakt stil.
Dus als je wat wil,
laat dan je hart spreken door daden.’

‘Het voelt’ zegt een man uit Cottessen,
‘alsof je op school zit te stressen.
Je streeft naar een tien,
maar ’t worden misschien
met hard werken vijven en zessen.’

‘Ik ben’ zegt een man uit Ameide,
‘benieuwd hoor, waar dit toe zal leiden.
Een heel goede zet
of dat men zich met
een soort dooie mus laat verblijden.’

‘Nou nee,’ zegt een vrouw uit Hoptille,
‘ik zou het op zich nog wel willen
maar ’t zit er niet in.
Ik heb, naast geen zin,
problemen met slikken van pillen…’

En zo ging een bruidje uit Eelen,
ze zag er echt uit om te stelen,
schoorvoetend akkoord.
Hij gaf haar zijn woord
om lief en leed wel steeds te delen.

‘Och och,’ klaagt een oma uit Meppen,
‘daar zaten wij vroeger te kleppen,
gezellig en knus.
Kijk nu eens, zo’n bus.
Echt iedereen zit te whatsappen!’

Wanneer je, dat moet toch wel steken,
zelfs Avondmaalsbrood niet kunt breken,
hoe klein dan je kracht.
Had afzien van macht
niet veel meer een doorbraak betekend?

Een oude majoor in Almere
snapt niet dat zo velen hem peren.
‘Het doet me verdriet.
Dat doe je toch niet!
Wij noemden dat toen deserteren!’

‘Het beeldscherm’ zegt iemand uit Megen,
‘op zwart, dus dat viel even tegen.
Daar heb je nog lang
de naweeën van.
Misschien wel een maandje of negen.’

‘Jaja,’ zei een puber uit Boomen
die snel nog een pils had genomen
op cynische toon,
‘Ze hopen gewoon
dat daar weer wat BOB’s uit gaan komen.’

‘Ja echt!’ zegt een steward uit Wijchen.
‘We lopen u niet te bedriegen.
Blijf hier even staan
en dan rustig aan.
U hoeft niet naar binnen te vliegen.’

‘Zo zie je,’ zegt iemand uit Vorden,
‘ze zijn zo verhangen, de borden.
Je kunt, blijkt nu wel,
door zo’n corrupt stel
dus zomaar beklaagdenbank worden.’

Een boze notaris uit Onnen,
hij geeft zich niet zo maar gewonnen,
noemt zoiets abject
en is per direct
een rookworstenhandel begonnen.

‘Dan niet!’ roept een jongen uit Loenen
en haastig schiet hij in z’n schoenen.
Geen hagelslag puur,
zegt foodwatch heel zuur.
Wat persen zij ’s morgens? Citroenen?

Een drachtige merrie uit Drenthe
herinnert zich weer de momenten
dat hij overwon
en zonder pardon
gehakt maakte van concurrenten.

‘En weer’ zegt een man uit Nieuw Heeten,
‘een lid uit de fractie gesmeten.
Ik vind het raar dat
hij nu pas ziet wat
de niet-leden heel lang al weten.’