‘U zult’ zegt een weerman uit Heure,
‘geen wolk aan de hemel bespeuren.
Na maanden met kou,
nu tropisch. Ik zou
alvast maar beginnen met zeuren.’

De haan op de kerk van Leimuiden
weet treffend de ernst aan te duiden:
‘Heel erg, da’s een feit.
Vooral deze tijd.
Wie moet de vakantie inluiden?’

Zijn voetzolen lieten ons schrikken,

maar opgeven bleef hij vertikken:

'Tien blaren? Ik bof!'

Och arme, alsof

wij daar niet doorheen zouden prikken...

‘Nog voller?’ vraagt iemand uit Kampen.
‘Dan zit je wel lekker te dampen
met dit warme weer.
En dan nog een keer
de tafels erin willen stampen?’

‘Echt link hoor.’ zegt iemand uit Beilen.
‘Pas lag er hier ook een te keilen.
Z’n smartphone kapot.
Maar ja, als een zot
opeens om de hoek komen zeilen…’

Een Feyenoordfan uit Bernisse
is bang dat ze zich gaan vergissen.
‘Maar ja joh,’ zegt hij,
‘we zijn volgens mij
gewend hier om kansen te missen.’

Een sippe scholier uit Margraten
heeft onkosten zat, maar geen baten.
Hij zit, ontevree,
flink in de puree.
‘Dan pluk ik toch liever tomaten…’

Ze wensen er niet voor te buigen
en laten zich niet overtuigen.
Dus als Feyenoord
er ooit nog in scoort,
dan staan zij er niet bij te juichen.

Een hond in het Gelderse Gerven
zou ook weleens rond willen zwerven,
maar dood gaan als beest
vlakbij Luttelgeest?
Kijk, zou je bij Wolvega sterven...

‘Welnee,’ zegt er een uit Delfshaven,
‘die lopen daar keihard te draven.
Zo is een konijn.
Die wil voor zo’n trein
een prachtige tunnel gaan graven.’

‘Nog gekker!’ bromt iemand uit Veere.
‘Hoe kun je jezelf zo blameren?
Straks moet dat Schiphol
(het is toch te dol?)
z’n eigen bewakers fouilleren!’

‘Zo blijkt’ zegt een man uit De Rotte,
‘het leger laat niet met zich spotten.
Het lijkt daar steeds meer
op ’t Hollandse weer.
De zomer, die wil maar niet vlotten.’

‘Het schijnt’ zegt een man uit Zuidlaren,
‘dat Snowden alleen staat, al jaren,
en dat dat al was
op school, in de klas.
Hij kon geen geheimpjes bewaren.’

‘Het schaamrood staat ons op de kaken.
Het was mensonterend. Te laken.
Ik meen het oprecht.
Het spijt me, maar echt,
excuses, dat kan ik niet maken.’

Tien kromme komkommers uit Halle
gaan húp, in de soep met z’n allen.
De kok zegt: ‘Bravo!
Ik denk dat ze zo
nog best in de smaak zullen vallen.’

Een sceptische renner uit Leiden
hoopt, zegt hij, op andere tijden,
maar 't blijft toch een toer
om zo'n zwaar parcours
op zuivere koffie te rijden.

‘En nu’ zegt een man uit Slenaken,
‘hard fietsen. Geen andere zaken
als doping en zo.
Dat gele tricot
moet niemand meer zwart willen maken.’

Een webshop in 110-Morgen
brengt zelf rond, met hangen en worgen.
Woestdruk op de zaak,
en dan dat gestaak
dat hoofdbrekens blijkt te bezorgen.

‘Een vork,’ zegt een man uit Ameide,
‘een lepel, van zilver ja, beide,
maar echt een succes,
dat is toch dit mes.
Het schijnt aan twee kanten te snijden.’

Een barman:’t Zal altijd zo blijven.
Neem vorige week, met z’n vijven.
Ze dronken een glas,
ze deden een plas,
en of ik het op wilde schrijven.

‘En wie,’ vraagt een moeder uit Onnen,
‘is daar nu weer over begonnen?
Want kijk nou! Heel fijn.
Is dit door Robijn,
door Persil of Omo verzonnen!?’

Zo was er een echtpaar in Jonen,
niks mis mee, een dochter, twee zonen,
een heel geestig stel.
Maar, dat bleek dan wel,
gewoon in een luchtkasteel wonen.

‘Je denkt,’ zegt een man uit Almere.
‘dat zal toch gezond opereren,
maar niks hoor daarvan.
Zo’n ziekenhuis kan
dus ook nog van alles mankeren.’

‘Je kunt,’ zegt een kok uit Pesaken,
‘er ook nog kroketten van maken.
Een heerlijke snack.
Gewoonweg te gek,
hoe lekkere trek-vogels smaken.’

'Ik zei toch,' zegt iemand uit Ingen,
'een orgel, een band, dat gaat wringen,
dat blijkt nu maar weer.
Probeer het een keer.
Gewoon a capella gaan zingen.'

Het inbrekersgilde in Veere
zei: ‘Echt hoor, gewoon eens proberen.
Wij hadden er toen
van Ibn Ghaldoun.
Daar konden wij zelf nog van leren!’

Een eland, woonachtig in Dalen,
zal weer door de bossen gaan dwalen,
met dank aan Den Haag,
dus zal hij vandaag
nog één keer de krant kunnen halen.

Een puffende kraamvrouw uit Halle,
haar zwangere buik stond op knallen,
zit liefst maar in bad.
Niet buiten, want dat
bleek toch niet zo goed te bevallen.

Een kleuter van vijf in Schoonheten
roept: ‘Mama! Ik weet wat we eten!’
‘Vertel eens’ lacht zij.
‘Nou, papa die zei:
Man man, ik loop peentjes te zweten!’

  Zo moest laatst een vrouw uit Bourtange
hoognodig bh's gaan vervangen.
 'Had ik toch geluk:
één euro per stuk!
Daar laat ik ze echt niet voor hangen!’

‘Och man’ zegt een vader in Leiden,
‘wat is dat toch heerlijk, bij tijden.
Ik meen het, echt waar.
Eén zondag in ’t jaar
dat ik het vlees níet hoef te snijden!’

‘O Fred toch…’ zegt iemand uit Rheeze,
‘Ik liep het al weken te vrezen.
Je weet wel, die W.
Van Willem? Welnee.
Die bleek van Geert Wilders te wezen!’

‘Wat moet je’, vroeg iemand uit Drachten,
‘als krant nu met zulke verdachten?
Ik denk dat je wel
zoiets als Ruud L.
als ook Dries van A. kunt verwachten.’

De jongste van zeven, in Loenen,
zelf drie, in de luiers, katoenen,
bleef mazelenvrij.
Z’n oudste zus zei
dat zij hem nu bofkontje noemen.

Een antroposoof uit Wolfheze
zegt mazelen ook niet te vrezen.
‘Heel goed juist, zo blijkt!’
De maatschappij lijkt
daar echter immuun voor te wezen.

‘Nou nou,’ zei een man uit Abcoude
terwijl hij zijn krant weer opvouwde,
‘en iedereen bang!
Toch knap dat zo’n slang
een dorp in zijn wurggreep kan houden.’

Een man bij een tandarts in Demen,
had desondanks toch nog problemen.
'Het spijt me meneer,
ik zie er nog meer.
U moet ook geen gatenkaas nemen!'

'Ik mag' bromt een speklap in 't Oever,
'best graag in de warmte vertoeven,
de zon maakt me blij,
maar toch zou van mij
dat gloeiende hete niet hoeven.'