‘Mij lijkt,’ zegt een vrouw uit Hoptille,
‘wel duidelijk wat we graag willen:
Beleid dus vooral
dat kant raakt én wal.
Daarmee overbrug je verschillen.’

Een boer wil het niet overdrijven
maar nu bij Max Havelaar blijven
ligt niet voor de hand.
In plaats van een krant
kan hij er een boek over schrijven.

‘Ze hebben’ zegt iemand uit Megen,
‘er allemaal eentje gekregen.
Tja, sommigen kwaad,
je weet hoe dat gaat.
De contrabassisten zijn tegen.’

‘Maar mam,’ roept een jongen in Veere
die zich nog probeert te verweren,
‘ik bén aan het werk!’
‘Nou, dat lijkt me sterk.
Kom op joh, en nu snel gaan leren.’

‘U moet op de centjes gaan letten?
Geen geld meer voor dure buffetten?
Kom dan naar Ping Mie,
voor iedereen die
de broekriem eens losser wil zetten.’

‘Nou nou,’ zegt een man uit Laaghalen,
‘dat was me toch wel een finale!
Maar ’t is nog niet klaar,
eerst zien wat ze daar
aan zorgpremie moeten betalen.’

Een autobezitter uit Loenen
die zich er niet mee kan verzoenen:
‘t Kost zoveel pingping,
je zou toch dat ding
een heilige melkkoe gaan noemen?

Een man in het Gelderse Tonden
had smullend de beelden verslonden.
‘Echt waar, ik lag krom!
Nu snap ik waarom
dit vroeger nooit uit werd gezonden!’

‘Nou nee,’ zei een man uit Abcoude,
gevraagd of hij zoiets vertrouwde.
‘Blijf ver daar vandaan.
Je zal toch voortaan
geen smartphone meer vast kunnen houden…’

‘Voorlopig’ zegt iemand uit Vorden,
‘verhangen, zeg dat ja, de borden.
Een tijdperk passé.
Tja, zonder de C…
Je zou ook drogist kunnen worden.’

Een ras VVD’er uit Dalen
loopt nu toch wel stevig te balen.
‘Dit heurt niet!’ bromt hij.
‘Ik kan volgens mij
zo’n cursus niet eens meer betalen!’

Een huisarts in Hoedekenskerke
schrijft rust voor (goed aan kunnen sterken!)
en sport tegelijk,
maar in de praktijk
blijkt dat dus niet altijd te werken…

‘Mijn baas’ zegt een man in Oud-Zuilen,
‘begon dus meteen al te huilen
van ‘pluk me maar kaal!’
Zei ik, heel sociaal:
We zouden van baan kunnen ruilen?’

Een jonge confrère uit Buren
besloot Bram een briefje te sturen
met 'Hoe word ik rijk?'
Zegt die: 'Nou, vaak blijkt
dat eerlijk het langst zal gaan duren.'

Een brug in het Gelderse Halle,
je weet wel, voor fietsers, zo’n smalle,
ziet wit als een doek.
Die zit in de hoek
waar straks harde klappen gaan vallen.

Een stoere sergeant uit Almere
ziet, zegt hij, geen leeuwen en beren.
‘Als Hennis-Plasschaert
haar mannetje staat,
dan zal het straks best wel marcheren.’

Een kleurende kleuter uit Etten
had heel erg goed op zitten letten:
‘De poppetjes zijn
al ingevuld, fijn.
Nu hier nog een krabbeltje zetten.’

‘Dat blijkt dus’ zegt iemand uit Kleve,
‘een tweeledig voordeel te geven:
Het scheelt  je veel geld
waarvan je, dat telt,
meteen tien jaar extra kunt leven!’

‘Het nadeel,’ zegt iemand uit Demen,
‘van al dit soort touchscreensystemen:
’t Is net als je huis,
want houd je van kuis,
dan blijf je de Windows maar zemen…’

‘Als trouwambtenaar hier in Gieten
verklaar ik, ik zie u genieten:
U bent in de echt
verbonden, heel hecht.
Dan mag u dit nu even tweeten.’

‘O nee,’ zucht een vrouw in Slenaken,
‘weer iets om verslaafd aan te raken
voor Willem, mijn man.
Zeg, zouden ze dan
geen stofzuigerapp kunnen maken?’

‘Ja duh.’ zegt een teler uit Rekken,
net bezig met bloemkolen dekken.
‘Joh, wees maar niet bang,
dat wist ik allang.
En straks gaan we worteltjes trekken.’

‘Niet slaan!’ schreeuwt een mol in Margraten.
‘We kunnen er toch over praten?
Het is uw gazon,
dat klopt, maar ik kon
die hopen echt nergens meer laten!’

‘Gemeente, goed nieuws hier in Witten,
we hebben, zo blijkt na lang spitten,
geld zat hoor, niks mis!
Het slechte nieuws is,
het schijnt in uw beurzen te zitten.’

‘Zeg ja,’ riep een dokter uit Dieren.
‘zodat we in donors grossieren
aan ’t eind van de week!’
Hijzelf is, zo bleek,
er eentje in hart en in nieren.

Een touroperator in Veere
zou dit nu een maand praktiseren.
‘Het went ook best snel,
al moeten we wel
de heel fijne kneepjes nog leren.’

‘De bloemen gaan dit keer naar Petten,
naar broeder en zuster Van Etten.
En doet u straks mee
met koffie en thee?
U moet het wel zelf even zetten.’

‘Kijk goed.’ zegt een man uit Stavoren.
‘Een paar keer per maand zie je sporen
van schade. De maan
is toen wel ontstaan,
maar heeft ook een heel stuk verloren.’

Een bankmedewerker uit Halle
stond tegen die kroegbaas te brallen:
‘Wat wil je nou man,
wat ben je van plan?
Je wilt ons toch om laten vallen?’

Een arts in het Groningse Slegge
heb ik eens een keer horen zeggen:
‘Ze zouden misschien
(dat helpt, zul je zien)
de lat minder hoog moeten leggen.’

Een vrouw in het Brabantse Dussen
legt 50 keer grijs op het kussen
van Willem, haar man.
De verfstaalkaart dan...
’Hij moet nu eens nodig aan ‘t klussen!’

‘Er was’ zegt een man uit Terlinden,
hij wil er geen doekjes om winden,
‘toch echt geen kunst aan?
Hoe kan het bestaan!
Een nachtwacht was nergens te vinden!’

Een schimmel, op stal in Pesaken,
zou dat toch best mee willen maken
en denkt dat de Sint
het ook wel wat vindt.
‘Die schreeuwt het dan vast van de daken!’

Een man in het Brabantse Dongen
schiet wakker. Bezweet en verwrongen
ligt hij naast zijn bed.
Zijn vrouw zegt: 'Ik wed,
je was zonder valscherm gesprongen…’

Een oudere dame in Loenen
wil best wat studenten ontgroenen.
Ze zegt, klip en klaar:
‘Welnee, geen bezwaar!
Meteen maar bejaardenhouse noemen!’

Ik hoorde studenten uit Hegge
na afloop teleurgesteld zeggen:
‘Nou, vragen stond vrij,
maar juist nu ging hij
zichzelf soms het zwijgen opleggen.’

‘Let op,’ zegt een trucker uit Strijen,
‘dat wordt straks geheid bakkeleien.
Zo’n ballensysteem
verplaatst het probleem.
Dan staan bij de snackbar de rijen.’

Al gaat het nog eventjes duren,
de zangeres zelf telt de uren.
‘Ik kan haast’ zegt zij,
‘niet wachten!’ ‘Nee, wij
dus ook niet.’ verzuchten de buren.

De baas van een toko in Venne
moet zonder z’n auto wel wennen
(hij is kogelrond)
maar ‘t is wel gezond.
‘Mijn trein gaat zo. Doei! Ik moet rennen!’

‘Nou ja…’ Een studente uit Loenen
zakt nu de moed echt in de schoenen.
‘Komt dít uit de bus!
Zoiets kun je dus
gewoon een ‘studeerboete’ noemen.’