‘Vervelend,’ zei iemand in Heeten,
‘de kaas droogt dan in of gaat zweten.
Maar ja joh, wees blij,
want in zo’n abdij
zal niemand droog brood hoeven eten.’

‘Auw!’ jodelt een man in Slenaken
die ’s morgens vroeg na het ontwaken
blootsvoets van de trap
op twee steentjes stapt.
‘Je zou ’t van karton moeten maken!’

‘Nou nou,’ zegt een man in Almere,
‘het kost heel wat zweet, dat formeren.
Misschien een idee
om straks, na de thee,
alsnog 5-3-2 te proberen?

‘Nou lekker,’ zei iemand in Vorden.
‘Dus wil je nog vlees op de borden,
dan wordt het flink duur.’
Het lijkt nu, heel zuur,
een rib uit zíjn lijf te gaan worden.

Twee bolletjes stekels in Strijen,
ze moeten weer even betijen.
‘Voorzichter graag…’
Formerend Den Haag,
het lijkt op hoe egeltjes vrijen.

Een zoekende hommel in Linde
die zich nogal op liep te winden
vindt stroken maar niets.
‘Hier bloemkool, da’s iets,
maar nu nog de aardappels vinden!’

Twee kalende mannen in Demen
zijn blij: ‘We zijn uit de problemen!
De bes is gered
zo lezen we net.
We gaan er snel eentje op nemen!’

‘Succes!’ zei een man in Kockengen.
‘Dit zijn van die regels, heel strenge,
wat moet je daarmee?
Het beste idee:
Je niet van de wijs laten brengen.’

‘Zo werkt het’ zei iemand in Haren.
‘met geld ook. Ik ken het, al jaren.
Het is een refrein.
De korte termijn
blijkt steeds weer urgenter dan sparen.’

‘Het is wat,’ zucht iemand in Sloten,
‘ze zijn nog geen steek opgeschoten
in ’t verre Den Haag.
Als Rutte en Kaag
er samen nu eens om gaan poten?'

‘Daar kun je’ zei iemand in Veere,
‘zelfs Bison een lesje mee leren!
Nóg sterker? Eens zien,
dan zou je misschien
de oesterlijm moeten proberen.’

Zo ook bij een groot fan in Loenen.
Een juichcape (Kom op kampioenen!)
en vlaggen. ‘Ja nou,’
zo zuchtte zijn vrouw,
‘ik zou het pleuralia noemen.’

‘Zou fijn zijn’ zegt iemand in Kelpen,
‘als dit de ontlezing kan stelpen
en kids met (briljant!)
een leesachterstand
een beetje in ’t zadel gaat helpen.’

‘Ach ja’ zei een vrouw in Neerijnen,
‘ik ken dat, maar dan in het kleine.
Eerst krimp, tien procent,
dan groei, heel frequent.
Zo gaat het bij mij vaak met lijnen.’

Een treinpassagier uit Hurwenen,
getroffen ook, strekte de benen,
liep snel naar de deur
en riep: ‘Conducteur!
Je mag míjn mobieltje wel lenen!’

‘Niet klikken!’ Een zoon in Pesaken
zou liefst nog zijn moeder bewaken.
‘Die lui zijn zó slim,
je zou zomaar in
een lastig pakket kunnen raken!’

Een Shellmedewerker in Meppen
stond tegen een klant op te scheppen,
al keek hij niet blij:
'En dat terwijl wij
een prachtig natuurproduct hebben!'

Ze spraken elkaar bij Rosmalen
en zeiden er flink van te balen.
‘Dat wordt weer heel zwaar
het komende jaar,
dus of wij de Kerst zullen halen?’

‘Wat lekker!’ zei iemand in Megen.
Ze had net een doosje gekregen
met zevenbladthee.
Nou, sterkte ermee.
Straks kom je ’t in elk kastje tegen.

‘Hier werden’ zegt iemand in Tonden,
‘de regels beschamend geschonden,
maar Ryanair was
weer snel in haar sas:
‘Gelukkig geen bommen gevonden!’

Een vrouw, wakker liggend, in Boomen,
kan daar alleen nog maar van dromen.
‘Hij wel ja,’ zucht zij,
‘Er zijn volgens mij
geen testen met snurkers genomen.’

‘De seinen,’ zei iemand in Scharmer,
‘op groen, geen corona-alarmen,
dus knuffelen maar!
Ik denk dat ze daar
de Brexit nu ook wel omarmen.’

‘Há, fijn hoor,’ zei iemand in Schagen.
‘En deze week meer natte dagen,
dus slaat de balans
flink door. Mooie kans
om daar weer eens over te klagen.’

‘Zo gaat’ zegt een man in Neerijnen,
‘die kloof met het volk niet verdwijnen.
Nou, hopen we maar
op ijs ieder jaar,
dan kan dat de afstand verkleinen.’

‘Het is’ zegt een man in De Berken,
‘heel moeilijk om samen te werken,
dus splitsen dan maar.
Ze gaan uit elkaar.
Het lijken inmiddels wel kerken.’

Dat heeft in een hol in De Knipe
nog even een staartje. Ze sliepen
niet lekker. Zegt zij:
‘Het gaat volgens mij
best aardig, alleen nog dat piepen.’

‘Natuurlijk,’ zei iemand in Noorden,
‘qua boekhouding is het in orde,
zo klinkt het ad rem.
Vaccins maken en
er zelf ook flink beter van worden.’

'Er is' knort een zeug net in Vorden,
'voor ons straks geen plaats meer op borden.
Op zich niet verkeerd,
maar zo dreigt mijn beer
een nóg luier varken te worden.'

‘Het is’ zegt een kikker in Appen,
bekend in de sloot om zijn grappen,
‘de geur, maar vooral
omdat je ‘m nogal
vrij snel op zijn teentjes kunt trappen.’

‘Het is’ zei een boertje in Tolke,
hij had net zijn koeien gemolken,
‘een prachtige droom,
maar ’t kost wel veel stroom.
Ook clouds blijven donkere wolken.’

‘Kijk jongens,’ een moeder in Veere
probeerde haar zoons iets te leren,
‘hoe lelijk hè? Echt,
vandaar dat ik zeg:
je moet je gewoon daar niet scheren.’

‘Het is toch’ zegt iemand in Petten,
‘ook spotten met allerlei wetten.
Voortdurend stampei
en dan als partij
Den Haan in zo’n kippenhok zetten!’

‘Bezwaren?’ vraagt iemand in Schinnen,
‘Ik zou er maar niet aan beginnen.
Neem Don Quichot. Echt,
bespaar je ’t gevecht.
Van windmolens valt niet te winnen.’

‘Je zult het’ zegt iemand in Schagen,
‘straks zien jongens, een dezer dagen
dan stort dat ding neer,
staan net, ’t wordt warm weer,
je kids om raketjes te vragen.’

‘Oké,’ zegt een vrouw in Almere,
‘heel fijn dat ze zoiets proberen
en knap vooralsnog,
maar ‘k denk dat ik toch
een wattenstaaf zou prefereren.’

‘Jaja,’ zei een man in Wolfheze
die dit in de krant zat te lezen,
‘het is me toch wat?
Tóen zeiden ze dat
de beste raad voorraad zou wezen.’

‘Ach joh,’ zei een man in Noordwelle,
‘we wisten allang, dat ging knellen.
De cijfers, niet mis.
De Efteling is
veel beter in sprookjes vertellen.’

‘Da’s mooi,’ zegt een vrouw in Almere,
‘en nu maar weer snel aan ‘t formeren.
De zalf is gesmeerd
zodat ze, bekeerd,
met zachte hand kunnen regeren.’

‘Maar toch,’ zei een man in Abcoude
die ’t in het begin niet vertrouwde,
‘op tijd naar je bed…
Ik zou het er met
verjaardagen in willen houden.’

‘Ja juffrouw,’ (een kleuter uit Grazen
blijft iedere dag weer verbazen,
want hoor die flapuit)
‘hij heeft met zijn snuit
zijn eigen verhaal uitgeblazen!’