Een theekopje, Wedgewood, in Beugen
vertelt zich erop te verheugen,
beschilderd en al.
‘Echt waar hoor, ik zal
genieten. Met (tja…) volle teugen!’

‘Hatsjoe!’ niest een man uit Veenwouden.
‘Ik lijk, ha-hatsjoe!, wel verkouden!
Die pollen! Hatsjoe!’
Dat is dus de clou.
Zo blijf je dat mooie weer houden…

Een man in het Limburgse Kasen
liep zwetend zichzelf te verbazen:
‘Het viel (door ’t klimaat?)
nooit eerder zo laat.
Toch gek, hartje zomer pas Pasen?’

Het staat op hun netvlies: De striemen,
veroorzaakt door zwiepende riemen.
Het kruis en de spot.
Zijn woorden ‘Mijn God…’
Onwetend van Zaad dat gaat kiemen.

‘De bonden’ zegt iemand uit Dalen,
‘proberen nog iets te behalen
en zijn in gesprek
met KPN. Gek,
want wie nu die kosten betalen...’

‘Best sneu hoor.’ zegt iemand uit Halle.
‘Je kijkt er naar uit met z’n allen
en dat het dan door
(waar doe je het voor!)
de droogte in ’t water moet vallen…

‘Het kon zo’ zegt iemand uit Buren.
‘ook duidelijk niet langer duren.
Nu is het dus klaar
door ‘t kastje toch maar
eens zelf naar de Muur toe te sturen.’

Een kleuter van vijf uit Schoonheeten
die Schalken en Hendriks ziet zweten
begrijpt nu heel goed
waarom dat dus moet,
je mondje dicht onder het eten.

‘Voor mij’ zegt een arts in Maarheeze
‘heeft dit zich nog echt niet bewezen.
Een heel vreemd idee.
Of ’t helpt is vers twee,
ik zou eerst de bijfluiter lezen.’

Spuit elf van de brandweer in Dussen
probeerde het zaakje te sussen:
‘Waar rook is, is vuur.
We zíjn ook te duur!’
Zo’n binnenbrand is niet te blussen…

Een fruitteler die in Almere
de pluk liep te organiseren
was daarmee zo blij
dat hij lachend zei:
‘Ik noem het nu zelf toffe peren!’

Zo stond er net iemand uit Megen
een uur aan de kant, in de regen.
Zijn auto was stuk.
Dan heb je geluk
omdat je juist pech hebt gekregen.

‘Ik wil’ zegt een stripheld uit Halle,
‘Sidonia’s feest niet verknallen,
maar ja joh, Lambik…
Je lacht je een kriek,
die schijnt er wel over te vallen.’

‘Hè bah.’ zegt een meisje uit Ede.
‘Dat had ik toch liever vermeden.’
Ze krabt aan haar oor.
’Want om me nu voor
een webcam eerst uit te gaan kleden…’

Een boertje uit stil Bovenrijge
verbreekt na minuten het zwijgen.
Hij heeft, wordt verteld,
behoorlijk wat geld.
‘Ik kan een catalogus krijgen?’

Een woedende inktvis in Scharmer
hoort iedere maand luchtalarmen
van heel erg dichtbij.
‘Ik neem straks’ zegt hij,
‘een topadvocaat in de armen!’

‘Dan eet je’ zegt iemand uit Loenen,
‘niet dagelijks kip, rund, kalkoenen
of varken. Kortom,
eet vlees om en om.
Ik zou het je burgerplicht noemen.’

Een dame uit Boudewijnskerke
vertelt dat wanneer ze zou merken
dat zo’n paal er staat,
zij eerst heel kordaat
haar lippenstift bij zou gaan werken.

‘Ik denk’ zegt een man in Hoboken
‘dat Hillen z’n bloed zal gaan koken.
Geen duikboot te zien…
Die lui zijn, heel kien,
voor eventjes ondergedoken…’

Een eicel van iemand uit Meppen
zou dolgraag een stukje gaan steppen,
het is ook zó kil…
Maar ja joh, ze wil
voorlopig geen kind aan hem hebben.

Een jong laborantje uit Demen
licht, zegt hij net, zonder problemen
die borstharen door.
Het schijnt dat ze voor
een kruisverhoor schaamharen nemen.

Twee spaarvarkens die vanuit Rekken
al vroeg in de morgen vertrekken,
de Zilvervloot wacht,
verwoorden hun klacht:
‘Ze moeten die banken niet spekken!’

‘Wat leuk!’ riep een man uit Bourtange.
Het ding hield de blikken gevangen
totdat iemand zei:
‘Die heeft volgens mij
z’n harp aan de wilgen gehangen.’

Een huilende vrouw in Hoboken
zat even een shaggie te roken,
blies kringetjes uit
en schreeuwde toen luid:
‘Alsof hij m’n hart heeft gebroken!’

Wanneer we door Drenthe heen razen,
dan hoeft ons dat niet te verbazen
al blijft het wel vreemd.
Of, 1 april, neemt
daar iemand ons wellicht te grazen?

Een thuisonderwijzer in Heeten
die (‘stom zeg!’) de tijd was vergeten
zei tegen zijn zoon:
‘Dan blijf je gewoon
maar zitten! We gaan meteen eten.’

Een knappe brunette uit Annen
moet lachen en zegt dan ontspannen:
‘Hoe kom je erbij!
Dit is volgens mij
alleen maar een nieuwtje voor mannen.’

Zulk nieuws blijkt een schaap in Almere
(geverfd door de wol) te choqueren.
Het schrok zich haast lam.
‘Als zelfs Volendam
geen klederdracht meer kan waarderen…’

Een fietsende man in Rosmalen
vertelde de jeugd al meermalen:
'Beweeg nu genoeg
en niet naar de kroeg!’
Hij zelf was een kratje gaan halen.

Een drieling van tien in Schoonheten,
net thuis na een middagje skaten,
zien pa en ma slap
van ’t lachen. De grap?
Ze moeten straks spruiten gaan eten…

Een makelaar, wonend in Appen,
liep tegen zijn klanten te grappen:
‘Je huis krijgt grandeur
met appeltaartgeur.
En of ze dan toe zullen happen!’

‘Jaja.’ zei een man uit Kapelle.
‘Dat zou ik me voor kunnen stellen
wanneer je gelooft.’
Hij schudde z’n hoofd.
‘De rest zal tot tien moeten tellen.’

Een tellerverkoper uit Dalen
besluit er nóg honderd te halen.
Het ging echt zo fijn,
het liep als een trein.
De hele dag loopt hij te stralen.

Een kapster uit buurtschap De Tippe
dacht eventjes dat ze ging flippen
want het bleek, heel erg fijn,
een manege te zijn.
Of zij er de pony’s kon knippen…

‘O nee...’ zegt een man uit Tilburen.
‘Als ons dat maar niet gaat bezuren
in die negorij.'
’En als ze’, zegt hij,
‘maar geen helikopters gaan sturen.’

Een man in het Drentse Bronneger
vindt Hillen, zegt hij, zeer integer.
‘Een prima besluit,
die tanks er straks uit.
Zo maak je de landmacht weer leger.’

De wereld, zegt men, ligt dan open.
Je kunt er van alles mee kopen!
Dat wordt een succes!
Maar ja, de NS…
Het zal wel vertraging oplopen…

Mals gras, waar ze lekker van snoepen
en daarna weer in staan te poepen.
Ze springen, zijn blij,
gedans in de wei.
Waarom ze dan boe staan te roepen?

Zo ook een hotel in Bourtange.
’t Is niet om de dieven te vangen,
welnee, ze zijn daar
vooral benieuwd waar
de badjassen uit zullen hangen.

Daar zit ze dan, stil en verslagen.
De blik op haar handen, vol vragen.
Hoe verder? Wat nu?
Die angst, continu.
Haar kindje, dat kan ze nog dragen.