‘Nog even,’ zo stelde in Vorden
een man dus terecht aan de orde,
‘dan is het niet soms
maar vragen we ons
stééds af of we gek zijn geworden.’

Een jongen van 18 in Loozen
die net een mooi bos had gekozen
(‘Mijn lief is een schat!’)
hoort achter zich dat
een man smaalt: ‘Jaja, dure rozen…’

Zo ook bij een kapper in Ommen.
Ze staan er nog net niet in drommen.
Hij wijst op de grond:
‘Rood, bruin, zwart en blond,
de lokdown is nu écht begonnen!’

Een scharrelend toompje in Boomen
heeft pijlsnel een zijstraat genomen.
Eén kip, de bazin,
tokt dat ze niet in
de buurt van AH mogen komen.

Een nijvere BOA in Bakkum
zag vrouwlief toch even verstrakken
toen hij voor de gein
zei dat hij een klein
terraseigenaartje ging pakken.

Een Zuilense man zei al: ‘Lekker,
ik baal elke dag als een stekker.
Door hanen, echt waar,
verlang je echt naar
dat heerlijk geluid van je wekker.’

‘Ach joh,’ zegt een boertje in Akkrum,
‘de graancirkels ook die dan knakken.
’t Was ooit elk jaar prijs.
Dat is geen bewijs.
Nee, laat ze er broodjes van bakken.’

Mij had het gevoel dus bekropen
dat Birkenstock moest gaan verkopen
vanwege het geld.
Maar, is me verteld,
ze schijnen nog prima te lopen.

‘Het draagvlak’ zei iemand in Roden,
‘is, omdat het goed gaat, gevloden.
Men heeft het idee:
Verkeersregels? Nee,
onnodig met zo weinig doden.’

‘De drukte’ zei iemand in Meppen,
‘de rotzooi daarna ook. De kleppen
voor ogen. Voorwaar,
zelfs Vondel zou daar,
vermoed ik, geen woorden voor hebben.’

‘’t Is net’ zei een meisje in Rhenen,
‘verstoppertje spelen. Wij nemen
zo’n app, zijn daar vrij,
maar dan komen zij
en zijn wij meteen weer verdwenen.’

In Limburg, vlakbij Schietecoven,
was heel boos een man opgestoven:
‘Het gaat ze om grip!
Ze plaatsen een chip
en straks ga je ook nog geloven!’

Maar weet wat je doet, want in Heeten,
zij moet van d’r man niks meer weten
en slaapt al een poos
nu ’s nachts als een roos.
‘Met hem lag ik altijd te zweten!’

Een snoekvisser, wonend in Zoelen,
precies wetend wat ze bedoelen
is zeer gecharmeerd.
‘Dat klinkt niet verkeerd!
Waar liggen die vennen en poelen?’

‘Ja, vreemd,’ zegt een schaatser in Dalen.
‘Voor ons de baan dicht, maar echt balen
is hem dan te zien.
Of moest hij misschien
een paar miljoen staatssteun betalen?’

Een man in een meertje bij Emmen
is nu, met die zon, niet te remmen
en gaat uit zijn dak:
‘Zopas in een wak
en nu kan ik hier alweer zwemmen!’

‘Ze komen’ zegt iemand in Demen,
‘nog niet direct in de problemen,
maar ‘t blijft, da’s een feit,
een lastige tijd.
Je gaat er niet eentje op nemen.’

‘Kom schat,’ zei een man in Delburen.
‘Je staat al een halfuur te turen.
‘k Wil slapen, dus stop!
Hier, één envelop.
Je hoeft geen pakketje te sturen.’

‘Ze zeggen,’ zei iemand in Megen,
‘tenminste, dat kom je soms tegen,
‘als sneeuw voor de zon’.
Maar weet je, heel stom,
vaak smelt het nog sneller door regen!’

‘En zo’ zegt een man in Stavoren,
‘is weer een gezegde geboren.
De vorst komt er aan?
Dan zul je voortaan
‘het vriest dat het schaakt’ kunnen horen.’

Zo heb je, sprak hij, toch geen leven?
Die codes, ze zijn overdreven.
’t Is bangmakerij.
En heeft angst, vroeg hij,
ooit echt goede raad kunnen geven?

Een pissige pad was heel open
en kwaakte daar niets voor te kopen
want (mopperdemop):
‘Mijn knieën zijn op.
Ik zat op een roltrap te hopen.’

‘Dat was’ zegt een man in Kapelle,
‘natuurlijk ook wel te voorspellen.
We willen te graag,
hoewel in Den Haag
een kamerlid vragen wil stellen.’

‘Ja lekker…’ Een man in Rosmalen
loopt nu al een dag lang te balen.
Want jongens, in huis…
‘Dan zal ik eerst thuis
dat paard uit de gang moeten halen.’

‘Haha!’ lacht een schaatser uit Ede,
die drijfnat net aan kwam gegleden.
‘Dat is wat ik zei
toen ik zojuist bij
het meer in een wak was gereden!’

‘O ja,’ zegt een vrouw in Tilligte,
‘wonderen kun je verrichten
met woorden op rijm
of ritme. Zó fíjn
om ’t gat van de afstand te dichten!’

‘Jaja,’ zei een vrouw in Damwoude,
al bijna een jaar niet verkouden,
‘de bijvangst is mooi,
maar liefst geen pleidooi
om altijd maar afstand te houden.’

‘Dus hup,’ zegt een man in Almere,
‘gauw schaatsen zou ik adviseren!
En Scherder zal wel,
vermoed ik, heel snel,
een Tochtje-app introduceren.’

‘Ja, mooi!’ lacht een juffrouw uit Etten
die buiten goed op liep te letten.
‘Dit is toch heel cool?
Niet steeds op je stoel
maar even de zinnen verzetten!’

‘Nou, zie je?’ Zo had net in Neerkant
verbolgen een man zich verweerd, want
hij moest weer eens mee.
‘Ik doe het niet, nee.
Tsss, wandelen goed voor je weerstand…’

‘Dat kan?’ vraagt een man in Terbregge.
‘Zou iemand dat uit kunnen leggen?
Een heel gek idee.
Benieuwd wat Verbree
en Leene daarvan zullen zeggen.’

‘O jongens,’ zucht iemand in Ede,
‘geen ijsbaan nog open (met reden!),
geen vaart ligt nog dicht!
Of wil men wellicht
al klunend langs elf Friese steden?’

‘Je moest,’ zucht een man in Blesdijke,
‘een jaar in ’t vooruit kunnen kijken.
Waar of je dan staat.
Dan zou veel gepraat
van nu heel erg nutteloos blijken.’

Een Zeeuwse in Hoedekenskerke,
benieuwd of zij ook iets gaan merken,
nog twijfelgeval:
‘Maar goed dat we al
gewend zijn van huis uit te werken!’

Voorlopig nog ’s nachts uit het bedje,
maar ach joh, die lockdown, wat let je?
We zijn volgens mij
op dit moment blij
(is waar toch?) met ieder verzetje.

Een hupsige hen in De Berken
pokt dat je daaraan dus kunt merken
hoeveel er van zijn,
van hanen. ‘Niet fijn,
maar ja. En ook schaarste aan kerken.’

Een kritische kapper, niet happy,
zakt steeds verder in een depressie
(‘Niet open, man man!’)
en spreekt nu dus van
‘de zoveelste pestconferentie!’

‘Zo’n term,’ zei een schooljuf in Vaassen,
‘ik blijf me erover verbazen.
Wie kiest daar nu voor?
Ik vind dat hierdoor
de zaak ook zo op wordt geblazen.’

‘Echt zonde,’ zei iemand in Moeren
die daar in de buurt graag mag toeren.
Hij zocht naar win-win.
‘En als ze ze in
de lengte (niet breedte!) vervoeren?’

‘Wat dom…’ kon een lezer in Hegge
niet nalaten even te zeggen.
‘Snel open die school,
dan kunnen ze mooi
hun boterham ‘s ochtends beleggen.’