Een kledingverkoopster uit Wormer
is blij dat zoiets als een norm er
nu komt voor kledij.
‘Het wordt’ zo zegt zij,
‘door maatregels veel uniformer.’

Dus zo moet het speeltje gaan heten?
We zullen het nooit meer vergeten.
Een Haïtiaan,
nog steeds zeer ontdaan,
vroeg wel of je dit ook kunt eten.

‘Vandaar!’ zei een dame uit Buchten.
Ook zij kreeg een aanslag. Ze zuchtte.
‘Ik vond het al raar.
‘t Was eind vorig jaar.
Je mag toch je lakens wel luchten?’

‘Wel knap.’ brengt een fan net te berde.
‘Ze eindigt als laatste, als derde,
dus alles voor niets.
Wéér breekt er dan iets
maar tóch op dezelfde voet verder…’

Een ANWB-lid uit Buren
zat naar de enquête te turen.
en zei: ‘In praktijk
heeft Eurlings gelijk.
Ervaring genoeg met besturen.’

‘O man,’ zegt een vrouw uit Kadoelen,
‘wat lag je vannacht toch te woelen.’
Zijn fruit is echt top,
maar brengt dus niks op.
Hoe rot kan zo’n teler zich voelen…

Een man op tv uit Vianen
stond mensen tot kalmte te manen
en zei: ‘Ja, er wordt
echt heel wat gestort.
Hier geld. Op Haïti veel tranen.

‘Er zijn’ zegt een dokter uit Dalen,
‘zo hier en daar ook wat verhalen

dat engelse drop
(bij ons heel snel op)
een knobbel veroorzaakt. Voor talen.'

Een potige steward uit Dussen
probeerde een dame te sussen.
Ze had, vrij vertaald,
twee stoelen betaald
alleen zat het gangpad er tussen…

Collega’s, zo luidt mijn conclusie,
ontneem je voorgoed een illusie
wanneer je hen zegt:
Mijn vrouw en ik, écht,
nee nooit een keer knallende ruzie.

Een handschoen die pas door mijn tante
verloren werd in Alicante
is nu (dat is vlug!)
dus mooi weer terug.
Die site weet wel zeker van wanten!

Een kroegje in Zeeland, in Groede.
De barman heel zacht, op z’n hoede:
‘De tap is echt leeg…’
De stamtafel zweeg.
Het schuim op de mond. Ja, van woede…

Ik was bij een bakker in Rheeze

en die had het zelf niet gelezen,

maar daar zei een cake

dat dit best een streek

van Bokkenpootrijders kan wezen.

‘Opvallend!’ vindt iemand uit Ede.
‘Er is haast geen geld te besteden,
malaise alom
en zij (’t is toch krom?)
zijn desondanks heel dik tevreden.’

‘In plaats van’ zegt iemand uit Veere,
‘in maatpak het land te regeren
straks toch maar spontaan
een legerjas aan?
Dan kan hij zichzelf camoufleren...’

Ik hoorde een koolmees, de stakker,
net tjilpen: ‘Zo word ik steeds zwakker!
Geen pinda’s, geen zout,
geen vet. Wat nou fout!
Wie heeft dat bedacht? Sonja Bakker?’

Een bloembollenkweker uit Boomen
vertelt net dat hij heeft vernomen

dat stroomuitval daar
(toch logisch nietwaar?)
door tulpstekkertjes is gekomen.

Een teler uit Jipsingboertange
had nooit eerder zoveel gevangen
voor spruiten als nu.
Bij hem kan de jus
in kuiltjes die staan in zijn wangen.

Twee kippen op stok in Almere
verstoppen zich diep in hun veren
en tokken: ‘Nee, nop.
Het zout was toch op?’
De slimmerds, je kunt het proberen…

Een wachtende vrouw in Schoonheeten,
haar man kwam heel laat liet hij weten,
zegt blij: ‘Hoezo pech?
Hij heeft onderweg
z’n neus nu eens leeg kunnen eten!’

Een Kamercollega uit Slegge
heeft ook iets aan Geert uit te leggen.
Hij maakt, kletsmajoor,
zich niet geliefd door
‘wie is hier nu blond’ te gaan zeggen…

‘Wat eng!’ riep een dame uit Borger.
Ik sprak haar toevallig vanmorgen,
‘Zo link, dat geschiet.
Dat hoeft van mij niet.
Mijn boodschappen laat ik bezorgen.’

Ze kunnen geen strooizout meer kopen
en schuiven de sneeuw nu op hopen.
Doe daarom kalm aan
en blijf in uw baan
dan zal de spits gladjes verlopen.

‘Chapeau hoor!’ roept iemand uit Dulder.
‘Wel 800 meter? Nou, hulde.
Met recht dus: alweer!
Men had al de eer
de hoogste te zijn met de schulden.’

Een uurwerkverkoper uit Etten
vertelt: ‘Ja, ik ken die sujetten!
Die komen terug.
Daar zul je (hij kucht)
de klok op gelijk kunnen zetten.'

Een kleumende jongen uit Vorden
kwam rillend uit zee met de horde
op weg naar de snert
met daarin veel erwt
en worst die heel klein was geworden…

‘Nu sta je nog stil en verlegen,
met vragen als ‘wat kom ik tegen?’
Je zult het gaan zien,
jaar tweeduizendtien!
Gods zegen!’ zegt tweeduizendnegen.

Een autoverkoper uit Rande
die keek of hij water zag branden:
‘Te stil het probleem?
Wat ook nog kan: neem
als extra de gillende banden…’

‘En hoe het’ zegt iemand uit Hijken,
‘met privacy gaat zal dan blijken.
Elk voordeel, zegt Cruijff,
z’n nadeel.’ Hij gnuift.
‘Daar zul je doorheen moeten kijken.’

Een Bob die met vrienden naar Strucht ging
(dat moet hoor ik net een gehucht in
het Limburgse zijn)
zegt net voor de gein:
'Mijn pijlen gaan kaarsrecht de lucht in!'

Er kwamen zelfs klanten uit Makkum.
Die stonden toch lekker te smakken!
‘Hoe vaak nu alweer?
De zevende keer?
Zo smaken ze niet hoor, oudbakken!’

‘Vandaar joh!’ zegt iemand uit Deelen.
‘Ik dacht al, wat zou haar toch schelen?
Ik hoorde maar niets.
Nu weet ik dus iets.
Ze heeft echt een hekel aan mailen.’

Een aapje, heel hoog in de bomen,
riep naar een giraffe: ‘Hé, slome!
Geef, als je dat wil,
mij effe een gil
als strakjes The Monkees langskomen!’

‘Attentie, ook bij de loketten!
Zou iedereen op willen letten?
Wie heeft op spoor acht
de sneltrein gepakt?
Of u hem terug wil gaan zetten!’

Een rog in het Gelderse Dieren
probeert een roggin te versieren

en zegt in een vlaag:
‘Met jou zou ik graag
de roggebroodsweken gaan vieren…’

Een jongen afkomstig uit Megen
was moeizaam de trein uitgestegen.
Hij reisde gespreid,
maar nu had hij spijt.
Hij had toch een spierpijn gekregen...

Uit schoorstenen grijswitte pluimen.
Veel treinen en bussen verzuimen.
Een zoekende spreeuw.
Twee meisjes die sneeuw
en mannen die geiten gaan ruimen…