Een visser in ’t Drentse Coevorden
bracht eerst nog zijn netten op orde,
ging toen snel naar huis
en kroop voor de buis.
Het zal wel weer bot vangen worden.

Een groenteboer, wonend in Veere,
ziet daardoor zijn omzet halveren.
Het weer was te nat.
Toch levert je dat
wel heerlijke sappige peren.

Een Delftse hoogleraar uit Boomen
ziet graag zulk talent binnenstromen
‘omdat, zeg ik u,
zo onze TU
dan aan Willie Wortels kan komen’.

Een Sparta-supporter uit Dijken
staat hier niet zo gek van te kijken.
‘’t Begint’, zei hij luid,
‘bij hun daar op zuid,
steeds meer op een badkuip te lijken.’

‘Dat hoeft’, zei een meisje in Bergen,
‘toch niet veel verbeelding te vergen?
Want kijk nu eens goed
wat of ze daar doet:
Ze lag toen al goed bij de dwergen.’

Een man daar werd bijna getroffen.
Hij riep alarmerend ‘de moffen!’
maar dat bleek dus loos.
Nu ís hij toch boos…
Hij staat welhaast zelf op ontploffen.

Een treinpassagier uit Nieuw-Heeten
stapt uit en gaat (even vergeten?)
er hollend vandoor.
Nu snap ik waarvoor
zo’n ding toen een Sprinter moest heten…

Een luie coureur uit Schoonheten
gaat niet wekenlang zitten zweten
op weg naar Parijs
Hij zegt, eigenwijs,
een kortere weg dan te weten.

Twee cellen in Looperskapelle,
zo heb ik me laten vertellen,
omarmden elkaar
en zeiden (echt waar!):
‘Nou doei hè, tot ziens. En we béllen!’

Een oude viool uit Borgharen
lag eerst nog heel stil te gebaren
maar schreeuwde toen: ‘Auw!
Wat doen jullie nou!
Dat zijn mijn gevoelige snaren!’

‘Ehh baas’, klinkt het ietwat verlegen,
‘Ze is in geen velden of wegen
te bekennen…’ KLIK.
‘Maar baas, hallo…’ Slik…
Een hartinFARCt zeker gekregen…

Een praatpaal in ’t Drentse Coevorden
op weg naar het feest (volg de borden!)
schept onderweg op:
‘Het is toch een mop?
Ik ben nu een mijlpaal geworden!’

Je rijdt in het Limburgse Leeuwen
en ergens daar tussen de meeuwen
verschijnt een agent.
Hij zwaait met een prent
en zit ‘Halt! Pilotie!’ te schreeuwen.

Een kroegbaas in Twijzelerheide
zet zuchtend een asbak terzijde.
’t Is ónze manier
om, liefst met wat bier,
de as van het kwaad te bestrijden.

‘Men zal’, zei een man uit Kapelle,
‘de uitslag snel vast kunnen stellen.
Je hoeft, ‘t is een feit

dat scheelt gewoon tijd,
de stemmen alleen maar te tellen.’

‘Dat is’, zei een man uit Rosmalen,
‘voor sommige mensen wel balen.’
‘En hoe’, zei hij toen,
‘ze dat nu gaan doen
met links- en met rechtsliber-alen?’

De Welpies in Lierop en Boomen
proberen massaal te ontkomen
en slaan op de vlucht,
voor acties beducht.
Ze hebben het vliegtuig genomen.

Een Russische beer in Slenaken
koopt wodka (het kost een paar knaken)
om, als het festijn
weer oorlog zou zijn,
de flessen soldaat te gaan maken.

Een kleuter in ’t Drentse Hooghalen
kijkt op, lijkt nog even te dralen,
en schudt dan zijn hoofd.
Of hij het gelooft?
Hij zwijgt verder in alle talen…

Een zangpedagoge uit Wijchen
zegt net dat dit nieuwtje zou liegen.
‘Bij mannen, oké,
maar vrouwen? Nou nee.
Daar gaat het niet op, deze Vlieger…

‘Benieuwd,’ zei een dame uit Demen,
‘wanneer ze die schade gaan claimen.’
Dat duurt denk ik lang.
In Oss zijn ze bang
om stappen te gaan ondernemen.

Een filter in ’t Limburgse Linne
dacht: ‘Wat zal ik nu eens verzinnen?’
Het werd dus een feest.
De gasten, bedeesd,
ze druppelden langzaamaan binnen.

Een haantje in skioord La Plagne
bedankt even nog voor champagne.
‘Eerst winnen’, zegt hij
en dan, niet echt blij:
‘Was Foppe maar coach van Oranje.’

De vrouw van een trucker uit Schinnen
(haar man kwam om elf uur pas binnen)
vindt 50 te zacht.
‘’t Is bijna al nacht!
Graag hardere acties verzinnen!’

‘Het was’, zei een rechter uit Vorden,
‘een rechtszaak met moeilijke horden.
Want wie zat er goed?
Wie fout, werd beboet?
Het zou echt een puzzel gaan worden.’

Ik heb voor die Hollandse leeuwen
bij elke goal flink zitten schreeuwen.
Het werd ook nog laat,
je weet hoe dat gaat,
dus (gaaaaaaaap) héhé, eerst effe geeuwen….

Je kunt het van Soest tot aan Weert zien,
als was het een tweejaarlijks weerzien.
Wij kregen dit jaar
alleen commentaar,
van (logisch, dat wel) nummer 14….

‘Zo blijkt’, zegt een dokter uit Veere,
‘de wetenschap steeds meer te leren.
Alleen, ik erken,
het erfzonde-gen,
dat laat zich niet manipuleren.’

Een hossende ras-Amsterdammer
vindt dat die lui niet moeten drammen:
‘Ach, seur niet so man.
Misschien dat we dan
Oranje een keertje sien vlammen!’

Een dief uit het Groningse Slegge
besluit om zijn werk neer te leggen.
Verdrietig en boos,
want straks werkeloos.
‘Ik pík het niet’ hoor ik hem zeggen.

Van Hanegem, zelf niet zo’n prater,
denkt steeds: Ach dat komt nog wel, later.
De Utrechtse Dom?
Die vindt het maar krom,
dat staat als een paal boven water.

Een zuchtende man in Pesaken
vond dat ze dit niet konden maken.
‘Want én’, zei hij mat,
‘het streekvervoer plat
én melkbussen die nu gaan staken.’

Twee vrouwen afkomstig uit Gieten
die woedend de zaal daar verlieten,
verklaarden net: ‘Rot,
dat toestel kapot,
want wíj konden Theo wel schieten!’

‘Ik heb’, zei een vrouw uit Maarheze,
‘nog niet in de krant kunnen lezen
wie dit heeft bedacht.’
Ze wacht even, lacht:
‘Het moet wel een wijsneusje wezen…’

‘Mij lijkt’, zei een trucker uit Halle
die driemaal zijn claxon liet schallen,
‘dit helse kabaal
een helder signaal!
Benieuwd of het kwartje gaat vallen.’

Een fan van Hans Wiegel uit Laren
wil dolgraag diens humor bewaren.
In plaats van een kaart
stuurt hij dus een taart
met daarop: En nog vele jaren.