Voor baasjes van puppy’s in Jonen
geldt dat ze dus pas mogen komen
nadat ze een jaar
gewacht hebben! ‘Maar,
dan zullen we u echt belonen!’

‘Wij heten u welkom in Dieren!
’t Is leeg in de kerk. Als versiering
een kerstboom, that’s it.
We zingen: Ik zit
hier heel alleen Kerstfeest te vieren.’

‘Helaas,’ zegt een man in Bourtange,
‘fysiek is niet echt te vervangen.
Wie feestvieren wil
zal nu, da’s ’t verschil,
de slingers zelf op moeten hangen.’

‘Nou echt,’ zegt een vrouw in Stavoren,
‘zo’n ‘boodschap’ doet pijn aan je oren!
Bim bam, schei toch uit.
Dan liever ‘t geluid
van ‘luid klokjes klingeling’ horen.’

‘O o…’ zegt een man in Blesdijke.
‘Dat mensen dit nu niet begrijpen.
Online, wees toch blij,
biedt kansen waar wij
de handjes voor dicht mogen knijpen!’

‘Zo zie je,’ zegt iemand in Witten,
‘die lockdown, we kunnen soms vitten
van ‘lastig’, maar dáár
zal niemand dit jaar
dus mee in de maag hoeven zitten.’

Een Yankee, woonachtig in Heeten,
had flink in de piepzak gezeten,
maar dit boek kan dicht.
‘We zullen niet licht
die inktzwarte bladzij vergeten.’

Een koopzieke dame in Vaassen
geraakte daardoor in extase
en zag heel verbaasd
bezorgers gehaast
de drukte naar haar straat verplaatsen.

Een roodgeneusd heerschap in Demen
was eerst nog wel bang voor problemen
qua aanvoer en zo,
maar zegt nu: ‘Chapeau!
Daar gaan we er eentje op nemen!’

‘Niet fijn,’ zegt een boer uit Zuidzijde,
‘ik zou het ook liever vermijden
maar zeg me maar hoe?
’t Voelt of we als koe
een olifant moeten bestrijden.’

Een heel luie puber in Veere
kan al dat gedoe niet zo deren.
‘Vier weken? Goed plan!
Ik denk dat ik dan
een winterslaap uit ga proberen.’

‘Ja, mooi!’ zegt een man in Westkerke.
Hij ziet hoe ze trekken, met sterke,
verenigde kracht.
‘Hoewel,’ volgt dan zacht,
‘je zelf ook als paarden moet werken.’

‘Maar vast’ zegt een priester in Brielle,
‘geen mogelijkheid daar om te knielen.
Ik weet het niet hoor,
ik ben er niet voor.
Weer echt iets voor ’t kerklid op wielen.’

‘Echt waar joh?’ zei iemand in Loenen.
‘Ik zie hem nóg staan met de bloemen,
zo trots naast zijn vrouw.
Toen dacht ik al, nou,
ik sta toch niet graag in jouw schoenen.’

‘Het hackfront boekt morgen progressie.
Een donkere cloud vol agressie
voorspelt ons een storm
aan DDos, enorm,
en geeft ons een week vol depressies.’

Een plastisch chirurg in Geneijgen,
druk bezig een hechtdraad te rijgen:
'Al gaat het vaak mis,
met oefening is
het best in de vingers te krijgen.'

Een jongen in ’t Gelderse Ingen
was blij en liep constant te zingen
toen hij het vernam.
‘Gourmetten toch mam?
Dan hoeven we niet zo te dringen!’

'En weet je,' zegt iemand in Meppen,
'je zal hem nooit op horen scheppen.
Ik denk weleens, man,
hoeveel vera kan
de kont van die Danny nog hebben?'

‘Wat mij’ zegt een man in Maarheeze,
‘onduidelijk blijft na het lezen:
Of iemand die wel
of niet bij dit spel
geprikt wordt nu af blijkt te wezen?’

Zo’n damhert met malende kaken
vlucht weg, wil zich niet laten raken
en daarna, tot slot,
als vlees op een bord.
Dan laat ze zich liever toch schaken.

Zo swingen ook buren in Demen
op afstand en zonder problemen
flink mee: ‘En chapeau!
Mooi om er dan zo
een op je gezondheid te nemen!’

‘Gelukkig’ zegt iemand uit Megen
‘toch wintersport, dat valt niet tegen.
Voorzichtigjes an
en val je, laat dan
het jodelen wel achterwege.’

‘Straks lopen’ zegt iemand in Heeten,
‘er twee op het naaktstrand te zweten.
Zegt eentje: ‘Nou ja,
dat doe ‘k ze niet na!
Hoe kun je met zo’n slurfje eten?’

‘Ik denk,’ zegt een dame in Meppen
die graag over ’t kerknieuws mag kleppen,
‘dat preken aldaar
dan ook eens zomaar
niet veel om het lijf zullen hebben.’

‘Ik zou’ zegt een man in Terheijden,
‘zo’n lening maar liever vermijden.
’t Is stenen voor brood,
die tot, kans is groot,
een bittere nasmaak kan leiden.’

‘Het is’ zegt een kijker in Loenen,
‘wat laat nu na al die seizoenen,
maar, dacht ik spontaan,
je zou het voortaan
‘The Story’ ofzo kunnen noemen.’

Een molenaarszoon in De Trieme
herkent dat wel. ‘Ja, zo’n turbine,
de wieken vooral.
Al scheelt het nogal
of dat je eraan kunt verdienen.’

Een oma in ’t Gelderse Mallem
begrijpt het: ‘De les voor ons allen
die ik eruit leer:
Het geeft niet wanneer
de ander een steekje laat vallen.’

Gejuich in de buurt van Neerijnen.
Het zonnetje ging meteen schijnen.
‘Geen Kerstfeest dit jaar!
Hoera!’ klonk het daar.
Het gaat om een hok vol konijnen.

Een man in het Gelderse Appen,
hij mag graag zo’n bruin glaasje tappen,
wist zoiets allang.
‘Maar ja, ik ben bang
dat niet-drinkers dit dus niet snappen.’

Een schaap in het Limburgse Venne
moet daar toch nog even aan wennen.
Bang blatend: ‘Het schijnt
een roofslak te zijn!
Hoe hard zou dat beest kunnen rennen?’

‘Wat heerlijk!’ zei iemand uit Meppel.
‘Hoe makkelijk wil je het hebben?
Besteld bij een zuil
en ook nog een kuil
in ’t wegdek bij ’t justje opscheppen.’

Een jong FvD-lid in Veere
stond a la Baudet te oreren:
‘Kijk, vuurwerk mag niet,
liefst ook geen carbid,
dan maar de partij imploderen.’

Twee catechisanten uit Zijpe,
ze moeten elkaar even knijpen.
‘Nog nooit van gehoord!
Da’s vast dan een soort
van humor die wij niet begrijpen.’

‘O, heerlijk,’ zucht iemand uit Witten
die vaak op z’n vrouw liep te vitten
van ‘schat, ik ben moe’
en ‘pff, dat gedoe’.
‘Echt goud, op ’t gemak even zitten!’

‘Apart hé?’ zegt iemand in Boomen.
‘We hadden toch nooit kunnen dromen
dat Facebook of games
of Snapchat ons eens
de neus gewoon uit zouden komen?’

Het is voor, zo luidt de conclusie,
de Randstedeling een illusie.
Te link voor de leek
en boeren van streek.
Dat wordt straks nog knallende ruzie.

‘Nou en?’ zegt een frater in Venne.
‘Misschien is het eventjes wennen
maar wees nu eens fair.
Ook celibatair
is schoonheid toch goed te herkennen?’

‘Ja, snap ik.’ Een man in Maarheeze
zat dit, met een biertje, te lezen.
‘Wat dronk’ vraagt zijn vrouw,
‘die moeder van jou?
Dat zal wel oud bruin moeten wezen?’

Twee boeren op weg vanuit Assen,
ze zaten er echt op te vlassen:
‘Wij tweeën, een heer,
zijn vrouw, niet verkeerd!
Dan kunnen we mooi klaverjassen!’