Al blijven ze vooralsnog zwijgen,
ook Pearle ziet een briloorlog dreigen.
Contacten in Lens
beveelt men dat Hans
geen poot aan de grond mag gaan krijgen.

Een oude commando uit Arcen,
je hoorde zijn tanden haast knarsen,
verbeet zich en zei:
’Ze zijn te vaak vrij!
Ons hielden ze zoet toen met marsen!’

Wat ik uit zijn liedjes wil leren:
In plaats van naar Omsk emigreren
per trojka of boot,
toch liever maar dood
aan koolrapen (l)of schorseneren.

Twee damborden, ergens in Schagen,
verward, reageerden verslagen:
’Met blindsimultaan
zag hij ons nooit staan.
Wij zitten echt bo(o)rdevol vragen…’

Een kritische kiezer uit Schinnen
wist niet wat hij nu moest beginnen.
’Een ramp joh, want stel,
je stemt EenNL
blijkt later Lijst 0 te gaan winnen!’

De site wil ons laten ontwaken

omdat je computers kunt kraken.

Het lijkt idioot:

Voor één hokje rood,

een heel systeem zwart moeten maken…

Vrouw Holle en twee dwergen zeiden:
’We zagen de dader nog rijden.’
Mij lijkt het niet raar
als straks het spoor naar
een pater in Moeskroen zal leiden…

Roodkapje gaat eventjes henen

en plotseling is ze verdwenen.

De wolf slaat terug!

Dus koop dit deel vlug,

op Dierendag is het verschenen.

Na kaas, tulpen, klompen en boter
de fiets als de Holland-promotor.
Alleen niet zo fijn
om zadel te zijn,
want alles, echt álles, is groter…

Een broeder stond hevig te slikken.
Dat was (hij zag bleek) even schrikken.
’Ik kan als het moet
ook best tegen bloed,
maar nu dreig ik bijna te stikken.’

Hij dacht eerst, misschien heeft protest zin,
zo’n scheiding is immers ook best min,
maar hoorde, ontdaan:
’Die glaswand blijft staan.’
Nu heeft Willem zichtbaar de pest in…

Een moeder loopt zichtbaar te mokken.
Haar zoontje schuilt achter haar rokken.
Dan, plotseling, luid:
’Een taaltoets, schei uit!
Zo’n peuter moet spelen, niet blokken!’

Ik zou het, en zonder te flemen,
voor Bos graag eens op willen nemen.
Want krom is het wel
om nu even snel
de groei van de welvaart te claimen.

Ook Kwik-Fit, de autoserve-keten,
zou dolgraag die hond welkom heten.
Dus pijlsnel gebeld,
heeft hij hun verteld
van uitlaten alles te weten...

Een rekening even parkeren
in plaats van het geld te gireren.
En wordt het te dol,
de schoenendoos vol,
doorlopend krediet gaan proberen…

Een grappige monnik uit Melle
zat klaar om de bierlijn te bellen
en vroeg toen, de klier,
of hij misschien hier
een blondje of zes kon bestellen…

Een sprinkhanenvrouwtje uit Wirdum
nam afscheid van manlief temidden
van peper en zout
en zei: ‘Schattebout,
beloof dat je voor me zal bidden.’

Een wijsheid die nooit zal verjaren,
en keer op keer blijkt te verklaren:
’Hoe dichter bij Dordt,
hoe rotter het wordt.’
U kon het vandaag weer ervaren.

Daar gingen ze, stil en gelaten.
Discussie zou hier niet meer baten.

Terecht, deze straf?

Of is, achteraf,
dat ‘moord en brand’ makkelijk praten?

Al was dan de toon ingetogen,
toch hingen ze weloverwogen
de slingers er aan.
En best knap gedaan:
Bevestigd met haken en ogen…

‘Kop op jôh’, ze pakt haar pullover,
’we leunen een tijd achterover.
De maat is nu vol,
lang leve de lol!
Straks doen we het dunnetjes over.’

Ze stoppen in koffers en tassen,
in broekzakken zelfs, of in jassen,
naast bijbels ook zeep!
Zo tracht men heel leep
de handen in onschuld te wassen…

In peilingen zouden ze stijgen

maar ik zie de afgang al dreigen.

Een hengelverbod…

Die gaan er, ’t is rot,

een heel zware dobber aan krijgen.

Ik kan er niet langer meer tegen.
Te lang hebben wij al gezwegen.
Het is een serpent,
ik zou met zo'n vent
de vloer weleens aan willen vegen!

Ik zou toch dat Elburg ontvluchten.
Een bromtoon doet mensen daar zuchten.
Je hoort het frequent.
Waardoor? Niet bekend,
al gonst het er wel van geruchten.

De ouders die kinderen dreigen
met ‘draai om je oren’ of –vijgen,
een dreun, tik of loei,
zelfs billenkoek: Foei!
U zou een pak slaag moeten krijgen.

Drie drachtige dieren pareren:
'Wij willen het toch graag proberen.
Als Wakker Dier zwicht,
het knijpt een oog dicht,
dan mag het ons straks koeioneren.’

Ik was eens de sticker vergeten.
We zouden toen krootjes gaan eten.
Vergis je maar niet,

een hoofd als een biet
en peentjes dat ik liep te zweten…

Op pad voor een simpel karweitje?
Nou, wacht nog maar even een tijdje.
Want Utrecht - Den Haag
is zeker vandaag,
de twaalfde september, geen eitje…

Record na record uit de boeken.
Collega’s die hij alle hoeken
en grindbak liet zien.
Hij moet straks misschien
een andere uitlaatklep zoeken…

Wie slangengevaar wil bezweren
maar niet graag z’n leven riskeren:
Een pepperspraybus
werkt prima hoor! Dus
ga niet eerst een wurggreep proberen.

Monteurs die van schrik eerst verstenen.

Dan nemen ze, lijkwit, de benen.

Net stonden er nog

twee Alfa's, edoch,

het Spider model is verdwenen...

Hij wil er geen doekjes om winden,
die boekhandelaar uit Terlinden:
’Bij mij in de zaak
zijn die boeken vaak
op planken met sprookjes te vinden…’

‘We zullen de lijst nog eens checken.
Geen leider, dat kan ons gaan nekken.
Wie wordt onze Bos?
Misschien Martin Ros?
Die zou mooi de kar kunnen trekken.’

Een bijenvolk dat zich te goed dee.

Dat honinglek gaf toch een vloedzee!

En kleven die zooi...

De brandweer zei: 'Mooi,

daar zijn we wel eventjes zoet mee.

Ik sprak dus vandaag bavianen,
die zeiden, na zeven bananen:
’Een mens kent verdriet.
Zo’n crocodile niet,
want let maar eens goed op hun tranen.’

Ze leek zo perfect in zijn dromen,
maar toen, eenmaal binnengekomen,
ontstond zijn bezwaar:
Naast lelijk ook zwaar.
Mán, had toch de benen genomen!

Programma’s die ik kan waarderen
staan steevast, leert enig studeren,
op tien over elf.
Dan wil ik mezelf
juist horizontaal programmeren…

Waar moet je hem nu toch op zetten?
Want zit je straks niet op te letten,
blijkt Spoorloos Vermist.
Dit leidt, onbetwist,
tot kijkers, verstrikt in hun netten.

Een freak in het Gelderse Buren

verwacht dat het Spee zal bezuren.

'Het gaat', zei hij fel,

'me toch iets te snel

zo'n flitspaal de laan uit te sturen...'

Hij voelde zich toch al verslagen,
gaat zoonlief hem ook nog eens vragen:
’Zeg pap, helpt u mee?
Hier staat VVD.
Betekent dat Veel Vrije Dagen?’