‘Ach ja joh,’ zegt iemand in Halle,
‘alsof je op woensdag naar ‘t ballen
der Champions League kijkt
en ’s zaterdags blijkt
je cluppie zo tegen te vallen.’

‘Dat lijkt me’ zegt iemand in Laren,
‘nou leuk ja. De Noordzee afvaren
en dan door díe sluis.
Dat voelt al als thuis
met om je heen woeligebaren!’

Een tandarts in Wouwse Plantage
ziet bij de tv-reportage
zijn oude stoel staan
en zegt, heel ontdaan:
‘O jongens, wie liepen daar stage?’

Een meisje in Drogteropslagen
is bang als ze ’s nachts iets hoort knagen,
dan gilt ze vaak luid.
Haar broer lacht haar uit.
’t Zijn niet alleen dieren die plagen.

‘Verliefd zijn’ zegt iemand in Zoelen,
‘lijkt broekplassen. Iedereen joelen
van ‘kijk, hij is nat!’
maar ’t geeft niet omdat
jij lekker de warmte kan voelen.’

Een grazende koe in Nieuw-Heeten
die net weer een vlaai had gescheten
loeit dit argument:
‘Wat mijn boer niet kent
dat vreet ik niet. Kun je vergeten.’

Een bouwvakker, wonend in Drachten,
heeft duidelijk eigen gedachten
bij wat is gebeurd.
‘Een klap? Mwa, je zeurt
wanneer je dit niet zou verwachten.’

‘Ze was er’ lacht iemand in Loenen,
‘zó blij mee, ze loopt naast haar schoenen,
zo trots als ze is.
Ik zou het (niet mis!)
een schot in de roos willen noemen.’

Een oudere dame in Hegge
heeft viermaal zich uit laten leggen
waarom. Toch niets mis?
‘Ach, Henk en Henk, ’t is
voor ’t goede doel zal ‘k maar zeggen.’

‘De Biltse politie vraagt even
uw aandacht voor iemand, bedreven
in diefstal. Een plaag.
Wij zouden hem graag
een armband cadeau willen geven.’

‘Mijn pa’ zegt een man in Abcoude,
‘gaf vroeger soms tips aan ons, gouden
voor vrienden als zij.
Dan waarschuwde hij
een klein beetje afstand te houden.’

‘Ja, lief!’ zegt een vrouw in Slenaken.
‘Die Irma bleek velen te raken.
Een heel leuk idee
dat onze premier
nu ook een gebaar wilde maken.’

Een man op een zolder in Drachten
probeerde het leed te verzachten.
Hij nam, hard gelag,
een paar keer per dag
zijn koele kantoor in gedachten.

‘En houd’ zegt een vrouw in Wolfheze
die dit in de krant zat te lezen,
‘straks vol, dat verbod.
Racisme, dat klopt,
kan heel erg besmettelijk wezen.’

Een berger, rood hoofd, uit Westkerke,
zegt helemaal niets nog te merken
van ’t protocol, want
veel auto’s gestrand:
‘En wie, denk je, moet er voor werken?’

‘Kijk mamma!’ zo riep in Pesaken
een jongen van zes na ’t ontwaken
heel vrolijk en blij.
Hij vroeg haar of zij
een bokkenpoottaart wilde maken.

'Dat weer hè,' zegt iemand in Vorden,
die net nog Piet Paulusma hoorde,
'warm, tropisch en dan
vaak onweer, o man,
het is zó voorspelbaar geworden!'

‘Het is’ zat een man in Maarheeze
zojuist nog op Google te lezen,
‘een mier die naast bijt,
in zand goed gedijt,
dus ’t kan ook een graafgatje wezen.’

‘Ik snap’ zei een man in Delfshaven,
‘het best wel. ’t Geweld, al die slaven.
Joh, zeg toch aju.
Hoog tijd dat we nu
de strijdbijl en beelden begraven.’

‘Terug weer’ zegt iemand in Lieren,
‘naar vroeger! Rondom lopen dieren.
Geen spits, wel een haan.
Nog even dan gaan
we vast ook ‘t Loofhuttenfeest vieren.’

Een zuchtende man in Slenaken
ziet water neergutsen van daken.
Zijn schuurtje staat blank.
Hij zakt op de bank.
‘Je zou er neerslachtig door raken…’

‘En dat dan’ zegt iemand in Hegge,
‘die wijkagent thuis uit gaat leggen
van zus en zo, nou,
en dat dan zijn vrouw
boos sist: ‘Tss, moet jij nodig zeggen!’

‘Nou schat’ plaagt een man, ‘je mag hopen
dat jij er nog eentje kan kopen
die groot genoeg is!’
Maar zij, ook niet mis:
‘Ja, jij doet je mond haast nooit open!’

‘Maar ja,’ zegt een man in Abcoude,
‘zij willen er ook af. Ze zouden
het liefst nog vandaag
gaan cashen, heel graag.
Dus krijgt u een worst voorgehouden…

Geschrokken roept iemand in Ede
die net aan ’t ontbijt zit: ‘Och heden!
Het is toch niet waar?
Dan ben je mooi klaar.
Gestampte, oké, maar gesneden?’

‘En zo’ meesmuilt iemand in Vorden,
‘verhangen toch vrij snel de borden.
Wie meent dat hij staat,
val niet, want kijk aan:
Van sokkel tot sukkel verworden.’

‘Nou ja!’ zegt een man in Kockengen.
‘Niet dat ik me er in wil mengen,
maar Groesbeek? Koekoek,
ze hadden dat boek
terug naar Oegstgeest moeten brengen!’

‘Ze vragen,’ zegt iemand in Petten,
‘die BOA’s, om goed op te letten!
Wa’s dat voor gezeur?
Kom, laat rechercheurs
er anders hun tanden in zetten!’

‘Wij zullen’ (twee alten in Meppel
die altijd wat na staan te kleppen)
‘’t wel uitzingen hoor!’
Ik denk dat hun koor
een heel lange adem zal hebben.

Een imker in Zuid-Hollands Reedijk
die na deze twee niet tevree lijkt:
‘Ja, mooi wel hoor, maar
ik zoek nu nog naar
de bouwvakkersdecolletébij.’

'Dat snap ik,' zegt iemand in Ingen,
'want toen mariniers dus niet gingen,
dacht Visser eens na:
Gevangenen ja.
Die kun je tenminste wél dwingen.'

‘Het lijkt’ zegt in Koufurderigge
ons boertje vanachter zijn biggen,
‘het huwelijk wel.
Zij springt uit haar vel
en hij er niet wakker van liggen.’

Twee bijtjes, bestuivend in Loenen,
gescheiden, de een bij de bloemen,
de ander is weg.
Die opvang ja, pech.
Ze kunnen gelukkig wel Zoomen.

‘Dan is het’ zegt iemand in Veere,
‘dat is wat de tijden ons leren,
nu wachten (ja, wie?)
op dominees die
voor doopstokken gaan demonstreren.’

‘Ik stel me’ zegt iemand in Nisse,
‘zo voor, dat is moeilijk beslissen.
’t Bevoegde gezag
blijkt juist op zo’n dag
een Damschreeuwer node te missen.’

‘Hoe d’een,’ zegt een man in Margraten,
‘de ander zo vrees’lijk kan haten,
naar ’t leven kan staan…
Dat land heet voortaan
OS. Onverenigde Staten.’

Inmiddels, na enige weken
van onderzoek, is dus gebleken
dat iedereen wel,
zacht pratend of schel,
met iets van consumptie zou spreken.

Een fietsende man, bij de pinken,
liet luidkeels zijn mening weerklinken.
‘Dit,’ had hij gesteld,
‘is weggegooid geld!
Laat dat maar eens even bezinken.’

‘Wees blij!’ probeert iemand in Kelpen
de kater een beetje te stelpen.
‘Want bliksem, echt waar,
dat zou dus zomaar
zo’n ding naar de maan kunnen helpen!’

Een meisje uit Hollandsche Rading
gaf net een wat vreemde verklaring
van waarom ze dus
zo laat was. De bus?
Nee, ‘t oplaadpunt had wat vertraging.