‘Een stok,’ zegt een man in Bourtange,
‘daar ga je geen vliegen mee vangen.
Nee, wordt maar geen held,
dit vraagt om geweld.
Wees liever arglistig als slangen.’

Een man bij de bakker in Dalen
die even wat broodjes kwam halen
had even geen geld,
maar kon, zei hij, wel
voorlopig met vouchers betalen.

‘Wees zuinig,’ zei iemand in Boomen,
‘laat water niet onnodig stromen
bij ‘t douchen, in bad
of koken! Ik heb
uit voorzorg een biertje genomen.’

´En als er´ zegt iemand in Oijen,
´een handhaver rond loopt te schooien
proberen ze vast
(‘Wat, open, wij? Gast!’)
wat zand in z’n ogen te strooien.’

Dus als u, bijvoorbeeld in Drachten,
op straat iemand ziet, in gedachten,
vraag niet hoe het gaat.
Vermoedelijk staat
hij daar op een kaartje te wachten.

Een vrouwtje vlakbij Krabbendijke
liet fijntjes haar afkeuring blijken
en bromde een hint:
‘Echt waar, je begint
al haast op een walvis te lijken.’

‘Dat geeft’ zegt een dame in Demen,
‘vermoedelijk wel wat problemen,
maar ‘k denk dat ze daar
heel slim met elkaar
eerst heel kleine stapjes gaan nemen.’

‘Echt waar,’ zegt een kerel in Lieren,
‘heel goed voor de geest, hovenieren.’
Ja, kijk hem daar staan,
genietend bij ’t raam,
zijn zwetende vrouw zien tuinieren.

‘Wat zal dat’ zegt iemand in Schinnen,
‘een feest zijn, weer allemaal binnen!’
‘En wee dan het ei
dat over,’ gromt hij,
‘een team(s)uitje durft te beginnen.’

‘De vraag is,’ zegt iemand in Helle,
‘dat oordeel is nu lastig vellen,
of mensen straks, ooit,
die doop (weet je nooit!)
als échte doop veronderstellen.’

Een tuinman in Haarlemmerliede
wil heel dat geschrijf graag verbieden,
want, heeft hij gemerkt,
‘t scheelt hem een boel werk
als mensen die onkruiden wieden.

‘Het is’ zegt een kapper in Veere,
‘nu niet vooral knippen en scheren,
dat deden ze thuis.
Men hield daar zo huis,
’t is nu meer de boel restaureren.’

‘Heel slim, ’zegt een kweker in Loenen,
‘geen knuffels of handen of zoenen
of langs bij elkaar.
Wat doe je dan maar,
vertel het je moeder met bloemen!’

Een strijkende man in Gemonde
had trek in een biertje, een blonde
en haalde die snel.
Hij heeft toen nog wel
dichtbijer een zwart gat gevonden.

Een kleuter van vijf in Westkerke
had onder de doop laten merken,
met wijd open mond,
wat hij ervan vond:
Zijn papa zou ook bij Shell werken!

‘Zal best,’ zegt een man in Almere,
‘maar ik ga het toch niet proberen.
Ze zijn niet goed snik.
Man, vroeger had ik
op school al een hekel aan leren.’

‘Ons land heeft’ zegt iemand in Tonden,
‘na oorlog weer vrijheid hervonden,
al blijft dat beperkt
zoals je nu merkt.
Bevrijd, maar aan regels gebonden.’

‘Gedoe…’ Een caissière in Demen
heeft niks nee, met zulke systemen.
‘Het is toch ook zo
besmettelijk! O,
verschrikkelijk! Heel de dag zemen!’

‘Nou nou,’ zegt een man in Bernheze
die dit in de krant zat te lezen,
‘hoe kan dat nu toch?
Want, denk ik dan nog,
als één app alert hoort te wezen!’

Een zanglustig echtpaar uit Ingen
staat daarom nog niet echt te springen
ter kerke te gaan.
De tablet weer aan,
die zullen ’t wel uit kunnen zingen.

De werkdruk, die zou je haast slopen,
al gaan deuren dan vaker open
door thuiswerk. Wel groot
de kans dat de nood
straks nóg verder op is gelopen.

‘Kalm aan joh’ zegt iemand in Veere,
‘want hoe ze ’t ook wenden of keren,
het blijft (klopt perfect)
een vliegend object
maar niet te identificeren.’

Twee pokkende kippen in Ruiten
die d’oren inmiddels al tuiten
door Harry de haan
en vragend daar staan:
‘Wanneer mogen mensen naar buiten?’

Een marktman in stil Bovenrijge
zag dit al een paar weken dreigen.
‘Ik zei al meteen,
waar moet dit straks heen!
Hier gaan wij een tikkie van krijgen.’

‘Zij doen’ zegt een man in Abcoude,
‘wat wij ook wel doen willen zouden:
Heel dicht bij elkaar.
Dat steekt, vooral daar
waar jij liefst geen afstand wil houden.’

Een droevige man in Neeritter,
gelukkig wel woningbezitter,
hijst ’s morgens de vlag
mét wimpel. ‘De dag
een beetje oranje. Heel bitter.’

Twee kuchende karpers beschrijven,
want zij voelen dit aan den lijve,
hoe dit dan straks wordt:
‘Het is toch geen sport
als elke vis boven komt drijven?’

Een kniezende kapper in Borger
ging veel liever open vanmorgen.
‘Uw haar groeit,’ zegt hij,
‘maar kijk eens bij mij:
Hier boven m’n hoofd groeien zorgen.’

‘Benieuwd of’ zegt iemand in Loozen,
‘we straks weer wat mogen verpozen
in parken. Of naar
de kermis, maar daar
zijn botsauto’s vast uit den boze.’

Een man in het Gelderse Oeken
die ’t hele idee op wil doeken
zegt: ‘Ongezond dit,
want iedereen zit
koortsachtig naar lekken te zoeken!’

‘In zonde’ zegt iemand in Assen,
‘ontvangen! ‘t Zal niemand verrassen,
dat klonk daar ook weer,
al had Pier dit keer
zijn handen in onschuld gewassen.’

Een moeder, bezorgd, in Abcoude,
heeft ook nog een tip, ja een gouden:
‘Joh, wees nu niet dom!
’t Goedkoopst is het om
een sterke arm afstand te houden.’

‘Het kan’ zegt een duider in Peize,
‘heel goed naar die toren verwijzen
van Babel, maar dan
de keerzij ervan:
Als oproep om minder te reizen.’

‘Eh, baas,’ zegt een man in Blesdijke,
‘het gaat er een beetje op lijken
dat veel sport dit jaar
iets opschuift. Bezwaar
als ik dan niet kom maar ga kijken?’

‘Het zijn’ zegt een man in Nimwegen,
‘geen Don Quichots, zo zonder degens,
maar toch heeft dit stel,
vermoedelijk wel
een klap van een molen gekregen.’

Twee nuffige merries in Giessen
staan onder het douchen te kniezen:
‘In bad zelfs dit keer!
En hier telkens weer
‘Schiet nu een keer op!’ lopen briesen.’

Twee bloeiende tulpen in Lisse
staan samen wat kisse te bissen,
maar plotseling, ach...
Dom mensengedrag
maakt meer kapot dan je kunt missen.

‘De Aldi,’ zegt iemand in Leiden,
‘de Lidl, Dirk, niet te vermijden,
Hoogvliet, Plus, AH,
geld zat denk ik ja.
Die zullen met Jumbo gaan strijden.’

‘Ja schat,’ zegt een man net in Ingen,
‘geen meubels of andere dingen,
dit weekend…’ ‘t Lukt hem
mét snik in de stem,
maar in zijn hart loopt hij te zingen.

Een vrouw met een dweilstok in Veere
waar mensen voor applaudisseren
weet ook nog wel wat:
‘Echt humor is dat
ze schoonmakers nu wél waarderen.’