‘Ik denk’ zegt een man uit Wolfheze
die dit in de krant zat te lezen,
‘dat ik het al weet.
‘t Zal wel van zo’n vreet-
festijn daar in Gallië wezen.’

Een Blijdorpbezoeker uit Helle
die oppassers ziet kokkerellen
(‘Dit eten ze graag!’)
zit wel met de vraag
hoe zij dit de haaien vertellen.

‘Kom op,’ zegt een man in Pesaken.
‘Dat moet je veel beter bewaken.
Ze lozen steeds meer
en jij mag dan weer
van Rijnwater rein water maken.’

‘Zo sta je’ zegt iemand in Loenen,
‘een beetje ín rechercheurschoenen
of minstens ernaast.
Je zou het welhaast
politiepétcast kunnen noemen.’

Een stel in de streek Bovenrijge
wil dolgraag ‘t ND. ‘Dit voelt eigen!’
zegt zij en haar man:
‘Benieuwd of we dan
als welkom die sekssokken krijgen.’

Een grote verrassing in Megen.
Want vaak valt de stormschade tegen,
ligt alles in puin,
maar kijk, in de tuin:
Een nieuwe terrasset gekregen!

De wijkpredikant had gekeken
naar ’t weer, windkracht 10 (een veeg teken)
zo werd er voorspeld.
En hij dacht nog wel
de storm op het meer te bepreken.

Een kapper in Rijswijk: ‘Wacht even,
wat zullen we nu toch beleven?
Ik dacht echt altijd
dat, kosten ten spijt,
ze hieraan graag geld uit wil geven.’

Een smulpaap, woonachtig in Hegge,
die zich daarbij neer lijkt te leggen,
('Dit went ook weer snel')
vraagt of we nog wel
gewoon 'ouwe taart' mogen zeggen.

Geen humor in China? Gelogen.
Ik haal soms chinees, onbewogen
zegt zij dan: ‘Ik weet,
geen sambal. Te heet?’
Dan zie ik de spot in haar ogen.

De chef van de Jumbo in Rucphen,
ook hij prijst ze lager ja, stukken.
‘Helaas, ik moet wat.’
Die denkt dus vast dat
kabouters de champignons plukken.

Een mees in Almere-Haven
kan deze beschuldiging staven,
ook zijn kast is weg.
‘Het is toch wat zeg!
De mensen hier stelen als raven!’

‘Wij willen heel Lisse fêteren
(want overlast kan best frustreren)
de 8e april.
Eén vraag nog, want wilt
u thuis dan de auto parkeren?’

Een beurshandelaar uit Magrette,
hij kent alle vraag-/aanbodswetten,
stelt voor dat ze snel
die beurs ook (dat helpt!)
in ‘n soort quarantaine gaan zetten.

‘Ik vind het,’ zucht iemand in Witten,
hij lag nog zo lekker te pitten,
‘dilemma wat vals.
’t Zou beter zijn als
er niet zoveel tijd in ging zitten.’

Een boertje in Koufurderigge,
heel nuchter vanachter z’n biggen:
‘Man, doe toch normaal,
je staat echt voor paal.
Dat eiland blijft daar gewoon liggen.’

‘Benieuwd’ zegt een man in Kockengen,
‘wat dit in de toekomst gaat brengen
voor ’t vliegkampgebied.
Dan kan straks dus niet
Soldaat van Oranje verlengen!’

‘Altijd!’ bromt een man uit Ameide.
Hij kan al een uur lang niet rijden
en staat er muurvast.
’t Lijkt hem wel gepast
de stad te hernoemen in Lijden.

‘Well well,’ sprak een Engelse deken
(een dean) ‘in de winterse weken
een uitdaging hoor.
Want stel je eens voor
hoe vurig we dan moeten preken.’

‘Ik denk dat,’ zegt iemand in Vinkel
terwijl in zijn ogen iets twinkelt,
‘de volgende keer
bij deze meneer
wel iets van een belletje rinkelt.’

‘Wat dom joh,’ zegt iemand in Loenen.
‘In plaats van een beetje verbloemen
werd keihard gezegd:
Verhuizen! Nee, echt,
je moet het een uitzending noemen!’

‘Kom hier!’ roept een huismus in Helle
als ’t kroost weer naar buiten wil snellen,
een beetje gestrest.
‘Je blijft in het nest!
Je laat je niet nog een keer tellen!’

Een logopedist uit Rosmalen
die ook niet direct kan bepalen
wat Nesyamun zegt,
denkt dat ze toch echt
‘t verband er eerst af moeten halen.

‘Heel mooi,’ zegt een man in Almere,
‘daar kun je als kind veel van leren,
maar ja, denk ik dan,
of ook Amsterdam
een thema als dit kan waarderen…’

‘Ik denk dat’ zegt iemand in Dalen,
‘veel rijken toch liever verhalen
hoe gul ze vaak zijn,
dan in het geheim
miljoenen belasting betalen.’

‘Voor altijd’ zegt iemand in Veere,
‘hun onschuld verloren, die beren.
Ik had het idee
van broodjes, maar nee,
dat zat daar beschuitjes te smeren!’

Een Vlaming in druk Dendermonde
gaat vaak eropuit met de honden,
dan raakt hij het kwijt.
Zijn vrouw zegt altijd:
‘Ge hebt wel uw droombaan gevonden.’

‘Wat drijft ze?’ (Een man in Abcoude
die ooit in dat restaurant trouwde)
‘Het geld op? Failliet?
Of lukte het niet
het hoofd boven water te houden?’

‘Hallo,’ bromt een man in Terbregge,
‘hoe vaak moet ik dat nu nog zeggen?
Kijk nou wat er staat!
Wat is dat voor praat?
Een haan kan geen eieren leggen!’

Een boer in het Gelderse Wijchen
die daarover niet wenst te liegen,
met wegwerpgebaar:
‘Dan zijn we snel klaar.
Wat denk je wel, zie je ze vliegen?’

‘Nog even’ zegt iemand in Laren,
‘dan moet je het zelf weer bewaren
in sokken. Zo raar,
want banken, echt waar,
ze lijken geen klant meer te sparen.’

‘Heel knap’ zegt een vrouw in Pesaken,
‘dat mensen zoiets kunnen maken,
gebouwd, cel voor cel.
Benieuwd ben ik wel
of deze straks ook kunnen kwaken.’

‘Wanneer gaat de inschrijving open?’
Tja, eventjes blijkt hij te hopen
dat duurder (‘Goed plan!’)
beduidt dat hij dan
dat hele eind niet hoeft te lopen.

Een man in een auto uit Made
belt kokhalzend op naar zijn gade
en zegt wat hij ziet.
Zij, thuis, spaart hem niet:
‘En hier ligt de halskarbonade.’

Een proevende kok in Nieuw-Heeten
begint uit het niets flink te zweten,
maar hoe dan ook lijkt
zijn doel nu bereikt:
Nooit werd de soep zó heet gegeten.

‘Kijk nou!’ zegt een man in Ostaaijen.
‘Dat zag je dus niet bij de kraaien.
Sociaal zijn ze, ja
en doen elkaar na.
Verwacht je niet van papegaaien!’

‘Dat zal vast’ zegt iemand in Peize,
‘de haren ten berge doen rijzen.
We weten, elk huis
heeft altijd een kruis,
laat staan dan in zulke paleizen.’

‘Pas op,’ zegt een vrouw in Kockengen,
‘daar wennen ze aan, da’s het enge.
Straks moet ze naar school
(ze groeien als kool!)
en is het ‘Mam, kan u me brengen?’’

Zijn opa had heel vreemd gekeken.
‘Erachter gaan zitten? Nou, reken
voorlopig maar niet
dat jij mij daar ziet!
Ik ga die geraniums kwéken!’

‘Gedumpt?’ zo vraagt iemand in Dongen.
‘Of is dit gezin, noodgedwongen,
door kind’ren ontvoerd,
gered van een ploert
en daarmee het Kerstmaal ontsprongen?’