‘Geweldig!’ Een man in De Klosse
wil best door het hemelrond crossen
als takelpiloot.
‘En zou je dat schroot
dan in een zwart gat kunnen lossen?’

‘Veel mensen’ zegt iemand in Halle,
‘gewond of half doof door de knallen,
een oog hier en daar
door vuurpijlen, maar
Gelukkig Nieuwjaar voor u allen!’

.

Een limerickdichter in Heeten
die zelf het niet goed lijkt te weten
laat ’t over aan u.
‘Terugkijkend nu,
is dit jaar om snel/nooit* te vergeten.’

*Doorhalen wat niet van toepassing is

Maar toch zegt een man in Bourtange
en heus niet alleen om te stangen:
‘Gefeliciteerd!
Dat staat niet verkeerd,
zo’n heerlijke blos op je wangen!’

‘Hé jongens,’ zei iemand in Deelen,
‘ik snap het, je zoekt rituelen
maar doe het dan goed!
Je weet toch, je moet
die lui niet met vuur laten spelen.’

‘Heel logisch,’ zegt iemand in Heure,
‘daar hoef je niet lang om te treuren.
Kijk, toen het begon,
moest ieder nog om.
Het doel is bereikt, dus niet zeuren!’

Een kok in het Zeeuwse Magrette
die goed op het weer zat te letten
legt voor het diner
(‘Joh, wat een idee!’)
de zakdoekjes naast de servetten.

Zo niet een werknemer op Schouwen.
Die zat lekker chips weg te kauwen,
een biertje erbij.
Totdat zijn vrouw zei
dat hij wel een wasje kon vouwen.

Een vrouw die zo’n arts in Stavoren
bezocht voor een ruis in haar oren
en die dan daarna
aldoor maar, rara,
een fluitende toon blijkt te horen.

Een pakjesbezorger uit Witten
ziet borden genoeg tijdens ritten,
maar of het verjaagt?
‘Je weet wie er graag
op vogelverschrikkers gaan zitten?’

Een drukke forens uit Almere
dacht thuis ‘ga ik ook eens proberen’
en vroeg in gebed
of ’t boerenverzet
de oprit straks niet zou blokkeren.

‘Ik blijf’ zegt een moeder in Hegge,
‘z’n brood toch met pasta beleggen,
want kijk eens hoe blij?
Há, wacht maar tot hij
‘ik vind het g’woon lekker!’ kan zeggen.’

Een opa van tachtig uit Heeten,
gezellig aan tafel gezeten
kwam daar dus níet mee,
maar vroeg wiens idee
het was om geen vlees meer te eten.

‘Maar als’ vraagt een man in Terlinden,
‘genade ons samen zou binden
(verlossing door ‘t kruis)
dan moet in Gods huis
de zondaar toch plek kunnen vinden?’

‘Dan zie ik’ zegt iemand in Dalen,
‘die boekjes van vroeger. Verhalen
uit vorige eeuw
van Kerst in de sneeuw
met schaapjes die troosteloos dwalen.’

‘Hèhè,’ zucht een man in Nieuw-Heeten,
‘voorbij de steeds lozere kreten
van waarom nu wel
of geen Brexit. Snel
eruit nu, dan zullen we ’t weten!’

Een arts in het Limburgse Venne
bleek deze problemen te kennen.
‘Dus breek je een been,
ga daar dan niet heen.
Je zal naar de plee moeten rennen...’

Een jongen van acht uit Abcoude
die vaak wel een ezelsoor vouwde
of schreef in een boek,
keek vreemd bij ’t verzoek
om deze ‘eens netjes te houden!’

Een treinmachinist uit Geneijgen
die Damocles’ zwaard al ziet dreigen:
‘Daar wist ik niks van…
Nou, hopen maar dan
da’k tijdig een seintje zal krijgen.’

‘Ach ja,’ zegt een man in Margraten,
‘ze houden niet van dat kordate,
van ‘mag niet’ en ‘clean’.
Eerst had hij misschien
een proefballon op moeten laten?’

‘Slim ding hoor,’ zei iemand uit Witten
die door het ontwerp zat te spitten.
Hij wees op het dak.
In plaats van een zak
leek daar een zwart gat in te zitten.

‘Hier ook hoor,’ zegt iemand in Dalen.
‘Wij waren in Katwijk, meermalen,
en doken in zee
dan onder, maar nee,
daar was echt geen adem te halen!’

‘Te vaak’ zegt een vrouw in Slenaken,
‘gebruikt voor onnodige zaken,
juist ook door m’n baas.
Ik durf er helaas
alleen nog geen werk van te maken.’

‘Ja, hèhè,’ zei iemand in Straten,
‘zo’n vogel heeft dat in de gaten.
Met vliegtuiggeweld
dat boven je zwelt
gaan wij ook vanzelf harder praten!’

‘Geen vuren,’ zegt iemand in Veere,
‘we willen het kwaad reguleren.
Liefst ook een taboe
op vuurwerk. Nou moe,
da’s best nog een kunst hoor, regeren.’

‘Ja, logisch,’ zegt iemand in Ruiten.
‘De zon schijnt, de vogeltjes fluiten,
een koe in de wei
en iedereen blij.
Ik snap dat. Dan wil je naar buiten!’

‘Ik weet’ zegt een vrouw in Zuidzande,
‘waarom zo’n alert wel moet stranden.
Ook ik heb zo’n man
die ’t hout, denkt hij dan,
in zíjn haard perfect laat verbranden.

‘Hou op joh!’ zegt iemand in Gieten.
Hij is meteen niet te genieten.
‘Dat lijkt’ moppert hij,
‘op ’t vuurwerk dat wij
met oudjaar de lucht weer in schieten.’

Een jongen van zeven in Schagen
telt na op zijn vingers: ‘Zes dagen,
ik ga Sinterklaas
meteen als een haas
een heel groot aquarium vragen!’

‘Daar is,’ zegt een man in Roerdalen,
‘verwacht ik, veel winst te behalen.
De aanschaf kost geld,
maar robots, dat telt,
die kun je niet onderbetalen.’

En zo liep een man in Abcoude
gedwee naast zijn poes. Ze miauwde
en deed alsof zij
de baas was en hij
door haar aan het lijntje gehouden.

Ik wil me er niet mee bemoeien,
maar dat we zo groot konden groeien
was mede dankzij
de kaasboerderij.
Respect dus voor boeren en koeien!

Zo’n puber van vijftien uit Lisse
die appte ‘pa kan u wat missen?’
(zo hengelde hij
naar zakgeld erbij)
maar achter het net bleek te vissen.

Een sombere man in Geneijgen,
die vroeg het gevaar al zag dreigen,
had nogmaals gezegd
dat banken hier echt
een heel zware dobber aan krijgen.

‘Heel duurzaam,’ zo klinkt het in Leiden
en dat zal ook niemand bestrijden,
maar ik denk dan wel,
best link hoor, want stel,
er zal toch een Panda langsrijden…

Dus werd in een kerk in Kockengen
besloten de tekst te verlengen:
‘Een deel was gecoat
met zijde. Het schoot
snel op en blééf vrucht voortbrengen.’

‘Tja, bang dat’ zegt iemand uit Meeuwen,
‘hun mening dreigt onder te sneeuwen,
dat niemand ze hoort.
Da’s echt ongehoord,
want vaak staan ze keihard te schreeuwen.’

Een jongen van tien uit Laag-Soeren
snapt best dat die lui daar op loeren:
‘Ja, als je steeds steelt
en daarna weer heelt,
dan heb je ook veel te vervoeren.’

Een tuinder vlak bij ’s Gravenzande
met eventjes niet veel om handen,
ligt op de bank, loom,
en ziet in een droom
de kaslampen daar al op branden.

Een boekenverkoper in Witten
zat flink op die podcast te vitten.
‘Want,’ klonk het ontzet,
‘ik blijf nu wel met
de Bijbelse dagboekjes zitten!’