‘Och och,’ zegt een man in Geneijgen,
‘in plaats van korsetten te rijgen
zo’n airbag, ’t is wat?
Dat jij, lieve schat,
het nog op je heupen kon krijgen…’

‘Ach ja,’ zegt een man in Ter Heijde,
‘zo’n actie was niet te vermijden.
Ze hebben tijd zat.
Het land is zo nat,
daar kunnen hun trekkers niet rijden.’

Een nat, rillend muisje uit Heeten
blijkt nu opeens wel weer te weten
(slechts water, geen wei)
wat moeder nog zei…
‘Je zwembandjes schat! Niet vergeten!’

Een man met een tuin in Kockengen
besluit zich er ook in te mengen.
Hij weet nog wel raad.
‘Ik wil, ‘t werkt probaat,
de kat van de buren wel brengen.’

Een purser in stil Beersterhoogen,
de pretlichtjes staan in z’n ogen,
vertelt: ‘Honderd jaar,
nou mensen, echt waar,
alsof de tijd om is gevlogen!’

Een hark en een bezem in Aijen
staan nu van plezier al te kraaien.
Geen herrie, geen stank.
'Fijn dat er (heb dank!)
een frissere wind zal gaan waaien!'

‘Het is wat,’ zegt iemand in Ommen.
‘De stad vult de krantenkolommen
met kommer en kwel.
En ’t jaar was nog wel
met vreugdevol vliegvuur begonnen.’

Een boertje in Koufurderigge
heeft zelf meer verstand van zijn biggen,
maar waarschuwt er voor:
‘Loop niet te snel door
wanneer je een zebra ziet liggen.’

‘We hebben er goed naar gekeken
hoe of we dit in zullen steken,
want wat geef je mee?
Dit is het idee:
Patronen eens niet te doorbreken.’

Een wakkere man in Maarheeze
die dit in zijn krant zat te lezen
zei peinzend: ‘Oké…
Maar proefkonijn? Nee.
Ze lijken het haasje te wezen.’

Een man die een file bij Leiden
uiteindelijk niet kon vermijden
zei zuchtend: ‘Oké,
daar gaat mijn idee
van boeren die oerend hard rijden.’

Twee boeren uit Boudewijnskerke,
met slogan, ik vind het een sterke:
‘Wij zullen vandaag
die lui in Den Haag
in plaats van ons land gaan bewerken!’

‘Geloof maar,’ zegt iemand in Megen,
‘ze zijn met de zaak zeer verlegen,
want man, wat een sof.
Benieuwd ook wel of
Calvijn weer de schuld heeft gekregen.’

‘Voorlopig,’ zegt iemand in Schagen,
‘leidt dit record enkel tot vragen.
Want doping? De bal?
Talent? Al met al,
er wordt maar een slag naar geslagen.’

Een vijftiger, wonend in Noorden,
die daar voor het eerst over hoorde,
roept ‘Ja joh!’ en belt
zijn broer en vertelt:
‘Ons treintje dat steeds maar ontspoorde!’

‘Haha!’ lacht een man in Terbregge,
‘Ik hoor oom agent het al zeggen:
U slingerde flink!
Dat jij dan, heel link,
de schuld bij je auto kan leggen.’

Een grote Fab Fourfan in Laren
zat strak naar die foto te staren
en riep toen zijn vrouw:
‘Echt waar hoor, kijk nou,
je kan hier víjf Beatles ontwaren!’

‘Lijkt mij’ zegt een trucker uit Strubben,
‘best wennen. Dan loop je te dubben
of dat je dan toch
bij ’t instappen nog
je werkgevers hand eerst moet schudden.’

‘Wat erg hè?’ zegt iemand in Meppen.
Hij was, om zichzelf op te peppen
(‘Want eerst CO₂,
nu stikstof… Kom mee!’)
met vrouwlief een luchtje gaan scheppen.

Een forse meneer uit Kapelle
ziet borden met tagliatelle
(‘Wow, lekker!’) en vraagt:
‘Ja, sorry, ‘k wil graag
een dubbele portie bestellen…’

Een Cook-medewerker in Rekken
wil dolgraag de wereld rondtrekken,
want doorstarten, nee.
‘Vanuit het idee:
mezelf, net als James, herontdekken.’

Dan stel ik me voor, vrijdag, Rhenen,
een uurtje of zes nota bene,
deur open gerukt:
‘Hé, woensdag, dat stuk,
hoe durf je! Dat kan je niet menen!’

‘Die gaan straks’ zegt iemand in Hattem,
‘met Kerst vast massaal zitten atten.
Want Brexit of niet,
een feest of failliet,
’t wordt vieren dan wel je bezatten.’

‘Geweldig!’ zegt iemand uit Laren.
Hij wil het, zelf horend, ervaren
en is er te gast.
Staat heel enthousiast
‘drie bier!’ naar de bar te gebaren.

‘Eh, schat!’ roept een haring bij Petten.
‘Zou jij even op willen letten
hoe ver ze al zijn
met ophalen? Fijn
als jij dat straks buiten wil zetten!’

’t Is té decadent, vinden velen.
Of armen ze niets kunnen schelen.
Een heel grof schandaal.
Maar edelmetaal
past goed toch bij edele delen?

‘Echt waar,’ zegt een man in Zuidzande,
‘in heel veel verschillende landen.
Nou kom, geen getob,
ik offer me op.
Mij maakt het niet uit, vieze handen.’

‘Wanneer’ vraagt een vrouw in Neerijnen,
‘gaat dit in de winkels verschijnen?
Benieuwd ben ik hoor!
Ook plaats misschien voor
de Koopgoot en Hoog Catharijne?’

‘Het móet,’ had een man die in Mook een
tabakspijp in brand had gestoken
verbitterd gebromd,
‘maar echt niet gezond,
dat hier in de buitenlucht roken.’

‘Ehm, schat,’ had een man net in Joppe
voorzichtig bij vrouwlief geopperd,
‘de rente omlaag,
die slogan. Een vraag:
Heb jij dat geleerd, sokken stoppen?’

‘Straks moet je’ zegt iemand in Hegge,
‘betalen zelfs, hoorde ik zeggen!
Je staat toch versteld?
Dan kun je je geld
nog beter in sokken beleggen.’

Het schijnt dat een dame uit Dussen
al vier keer bekeurd is intussen.
Een heel rijke buit.
En telkens vanuit
Big-brother-is-watching-you-bussen.

De vrouw van een weerman uit Meppel
rijdt haast met haar fiets in een greppel
door heel harde wind,
maar nee, haar man vindt
het onzin: ‘Dit mag geen naam hebben.’

‘Het is’ zegt een man in Huisvennen,
‘de vraag wel hoe goed ze dan scannen,
die camera’s, want
’t idee is briljant,
maar of ze een dief ook herkennen?’

‘Dan vroeger,’ zegt iemand in Dalen,
‘met ridders en vrouwen, gemalen.
Toen konden ze daar
bij dreigend gevaar
tenminste de brug nog ophalen.’

‘Schei uit,’ snuift een man in Maarheeze
die dit in de krant zit te lezen.
‘De jeugd is verwend!
Want ’s avonds een vent?
Dan ’s ochtends er ook eentje wezen!’

‘Och, heerlijk!’ Een koolmees in Loenen
krijgt duidelijk weer visioenen.
‘En altijd in huis.
Zo’n snack die wij thuis
bij ons in ’t nest vlammetjes noemen.’

‘De beste’ zegt iemand in Witten,
‘reclame (bleek hem na wat spitten)
voor Tonzon is wel
dat deze baas zelf
er heel warmpjes bij lijkt te zitten.’

‘Hiermee’ lacht een vrouw in Vlagtwedde,
‘kan ik me voorlopig wel redden!
Want echt, na een poos
sliep ik als een roos!
Dat werkt net zo goed als hun bedden!’

‘Het onkruid’ zegt iemand in Loenen,
‘tiert welig op straat en plantsoenen.
’t Is hoe je ‘t bekijkt.
Zo wordt wel bereikt
dat dorpen en steden vergroenen.’