‘Ik hoef’ zucht een weerman uit Hegge,
‘toch niet steeds opnieuw uit te leggen
hoe slecht voor ’t klimaat
dit is? Inderdaad,
waar rook is is vuur, kun je zeggen.’

‘Dat is’ zegt een deken op Schouwen,
devoot met z’n handen gevouwen,
‘een misdrijf misschien,
maar fijn om te zien
dat mensen pastoors nog vertrouwen.’

‘Dit lijkt op’ zegt iemand uit Lisse
die graag een verhaal op mag dissen,
‘wat ik vroeger had
met hengelen. Dat
de buurman met lokvoer ging vissen.’

Een heel rijke man uit Zaltbommel
(had vroeger in guldens gezwommen)
heeft ook wat gebracht.
Je kon hem nog zacht
‘Da’s weggegooid geld…’ horen brommen.

Een man in het Gelderse Ingen
staat niet om het afscheid te springen,
maar feest? Geen bezwaar.
‘En dan met elkaar
’t Is stil aan de overkant zingen.’

‘Mijn man’ zegt een vrouw in Boerakker,
‘heeft ook dat probleem, arme stakker.
Slaap ik als een roos,
maakt hem dat heel boos
en ja, daar lig ik weer van wakker.’

‘Die sedum’ zegt iemand uit Loozen,
hij stond daar te kijken, een poosje,
‘is leuk hoor, maar was
het niet meer gepast
om iets te doen met abrikozen?’

Een boertje in Koufurderigge
merkt spits op, vanachter z’n biggen:
‘Wat ik net vernam,
de dader ervan
schijnt niet op het kerkhof te liggen.’

Een treinmachinist uit Koekange
die ook zoiets op had gevangen
zei zuchtend: ‘Echt waar,
ik kan toch zo naar
die stoomtrein van vroeger verlangen.’

‘Flink ruzie,’ zegt iemand in Buren,
‘verhoudingen die dan verzuren
en fraude daarbij.
Man, wat een partij.
En dat wil een land gaan besturen.’

‘Zal best ja,’ zegt iemand in Mallem,
‘maar ’t kan je geluk ook verknallen.
Wees niet te naïef.’
Zij ’s vaak depressief,
vooral als de blaadjes gaan vallen.

‘Wat erg,’ zei een man in Nieuw-Namen.
‘Ik kan het alleen maar beamen.
Verschrikkelijk, brand.
Maar, andere kant,
’t is ook wel weer goeie reclame.’

Een weerrecordjager in Strijen
laat eerst alles even betijen,
want man, wat een zweet.
‘Het is veel te heet
om nu nog naar Gilze te Rijen…’

Ik hoorde een man uit Terbregge
heel boos en op luide toon zeggen:
‘’k Spring haast uit mijn vel!’
Hij had zich er wel
(een veldbed) bij neer kunnen leggen.

Een man in het Friese De Hommerts
die schaduw zocht onder het lommer,
de hitte ontvlucht
mét krant, had gezucht:
‘Vooruit, ’t is goed weer voor komkommers.’

‘Toch mooi?’ liet een fietser uit Gieten
zich richting zijn vrouw net ontschieten.
‘Ver kijken!’ zegt hij.
‘Jaja,’ schampert zij,
‘en dan van het uitzicht genieten…’

‘Echt waar schat?’ D’r mond valt haast open.
‘Daar loop ik al lang op te hopen!
Het vliegtuig? Nee? Tent?
Wacht even. Rotvent!
Je zei net: ‘We gaan naar de tropen!’

‘Mijn baas hè,’ zegt iemand in Hegge,
‘ik tracht het hem vaak uit te leggen,
de dictie, de toon,
maar ’t lukt hem gewoon
niet om ‘loonsverhoging’ te zeggen.’

Twee nijvere mieren in Vorden,
druk bezig in grasveld en border,
zijn even gaan staan
en zien hem dan gaan.
Hun neef die piloot wilde worden.

Een aannemer die in Oostvoorne
net hoort dat er niet valt te tornen
aan wat er nu ligt,
moet stoppen, verplicht.
‘Dit zijn echt verstikkende normen!’

Twee dikke vriendinnen uit Straten
die werkelijk alles vergaten,
gaan super: ‘Echt waar!’
Geen last van een blaar?
‘Alleen op m’n tong. Van het praten!’

‘De horror!’ roept iemand in Linde.
‘Als dat beest je ooit weet te vinden,
dan is het dus uit.
Kruipt niet in je huid,
maar zal je echt levend verslinden!’

Een theeleut in Drogteropslagen,
gevraagd of hij zoiets zou wagen,
is nu al bevreesd
dat ooit de chinees
hem ‘roomkaasthee bij?’ zal gaan vragen.

‘Me dunkt,’ zegt een man in Westkerke,
‘je zou dat niet in moeten perken
maar moedig het aan
en laat hem voortaan
gewoon op een kerkhof gaan werken!’

Een heel kwaaie kweker in Loozen
die hoort dat het uit is geplozen:
‘Die vent is er bij!
Voorlopig kan hij
gaan zitten. Maar mooi niet op rozen.’

‘Nou schat,’ had een man uit Voorstonden
zijn vrouw net een appje gezonden,
‘ik sta achteraan.
Jij zocht toch een baan?
Caissière, ik heb hem gevonden!’

Een laaiende leraar uit Zoelen,
te midden van pubers die joelen,
wijst, dieprode kleur,
heel boos naar de deur.
Maar wat zou die man toch bedoelen?

‘Nou ja zeg!’ roept iemand in Ommen.
‘Wat zijn dat voor vliegers, heel domme?
Dat is toch te zot?
Je schrikt je echt rot.
Stuur zulke maar niet weg met bommen…’

‘Er is’ zegt een man in Geneijgen,
‘een faillissement aan het dreigen.
Een heel hard gelag.
Maar sla snel je slag.
’t Bedrijf, voor een koopje te krijgen.’

‘Is ’t heus?’ vraagt een vlinder in Helle,
een dagpauwoog, aan een libelle.
‘Drie weken joh? Man,
ik denk dat ik dan
me nóg een paar keertjes laat tellen!’

Een krabbende man uit Bourtange,
de uitslag zit zelfs op zijn wangen,
had hiervoor gepleit:
‘Processierupstijd.
’k Zou haast naar een poema verlangen!’

‘Tiptop’ zegt een vrouw uit Nieuw-Heeten,
‘in orde hoor, kom ze maar meten.
Geen minpunt te zien.
Nou, eentje misschien.
Mijn man. Die is oud en versleten.’

‘Niet slim,’ tjilpt een mus in Kockengen.
‘Want jonkies, da’s vaak wel het enge,
zijn heel snel verwend.
Ja, klinkt dat bekend?
Straks moet je ze overal brengen.’

Een jong journalistje uit Dalen
die ziet dat hij flink zit te balen
stelt heel slim een vraag
en hoopt op geklaag.
Frans zwijgt echter. In alle talen.

‘Houdoe!’ zegt een vrouw in De Biezen.
Zij had het allang in de smiezen
en bakt deze week
alvast maar een cake.
‘Onthoud het, hij staat in de vriezer!’

Een treinmachinist uit Polsdonken
die voor zich het spoor ziet, in kronkels,
schrikt even, maar lacht:
‘Gelukkig, ik dacht
dat ik iets teveel had gedronken!’

‘Je snapt wel,’ zegt iemand in Schagen,
‘dit wekte natuurlijk mishagen
bij hen die totaal
(‘Die Kim, doe normaal!’)
geen been in zo’n staatsbezoek zagen.’

‘Nee nee,’ zegt een man in Ameide,
‘we gaan ze niet chemisch bestrijden
al helpt dat misschien.
Wie vlinders wil zien
moet ook weleens ongemak lijden.’

‘Geef gul!’ roept een vrouw uit Almere
niet eenmaal, maar meerdere keren.
‘Je gunt toch zo’n held
te zwemmen in ’t geld?
Kom op dan, het kan nog, doneren!’