Een ridderlijk type in Kleve
dat nooit op het schild wordt geheven,
staat, ’t leven is duur,
weer op om vijf uur.
‘Schat, waar zijn m’n sokken gebleven?’

Een vader in Gronings Groot Maarslag
die ’t allemaal eventjes aanzag
bij zoonlief, met frons,
zei: ‘Jij krijgt van ons
een hengelspel voor je verjaardag.’

‘Maar waarom’ zegt iemand in Loenen,
‘de breuken en wonden verbloemen?
Of is dat voorbij?
Je zou het van mij
de Noodverbandkerk mogen noemen.’

Je ziet bij twee zusjes in Schagen
heel goed na die spannende dagen
(een juichend, een stil)
het grote verschil
wel tussen geslaagd en geslagen.

Het kalf van een koe in Kapelle
dat klanten (haar!) melk ziet bestellen
trekt, ogen half dicht,
een heel vies gezicht
alsof het ons iets wil vertellen.

‘Dus pap’ wist een meisje in Assen
haar vader zojuist te verrassen,
‘wij weten beslist
wat voetballen is,
mag u nu de vaat een keer wassen!’

‘Echt waar,’ zegt een vrouw in Pesaken,
‘het kost dan misschien een paar knaken
zo’n bos, maar ik kan
nu wel met mijn man
wat vaker een wandeling maken!’

Een oudere ram in Vianen
vindt dat ze zich horen te schamen.
‘Bè-èè, wat een rij!
Je zou ze van mij
bèèè-st herderlijk mogen vermanen.’

De vrouw van een fan in Blesdijke
is duidelijk, laat dat ook blijken:
‘TV voor het raam,
dan kun je voortaan
hier buiten je cluppie bekijken.’

‘Zo, hèhè,’ zegt iemand in Megen,
‘hoog tijd dat ze die een keer kregen,
al is het wel laat.
Na Groningen gaat
Mark Rutte nu ook eens bewegen.’

‘De slimmerds,’ zucht iemand uit Driene
net tegen zijn lief, een blondine.
Tja, dorst, allebei.
‘’t Gezegde’ bromt hij,
‘is hier geld aan water verdienen.’

Twee erwtjes van Hak in Borgharen
zijn stil uit hun potje aan ’t staren.
‘Zo’n lieve vrouw, och…
Want weet je het nog?
Haar stem hè, verkocht dat we waren…’

‘Ja, lekker,’ zegt iemand in Linde,
‘het schijnt dat ze ’t ijs daar verslinden,
maar weten we dan
nu ook wat ze van
een puntzak met koekkruimels vinden?’

‘’t Is goed’ zegt een varken in Made
die net in de prut ligt te baden,
‘dan blijf ik mooi thuis
want buiten, niet pluis,
daar wordt het dan bakken en braden.’

‘Hoe kom je,’ zegt iemand in Halle,
‘straks zonder het feest te verknallen
in Apeldoorn aan?
En als ik de naam
van Parachute 12 eens laat vallen?’

Een potige purser uit Makkum
moest zich toch wel even herpakken.
Een reiziger zei:
‘Ik ruik volgens mij
frituurvet! Patat aan het bakken?’

‘Aha!’ roept een man in Hoogmade.
‘Wie ging bij Elisa te rade?
Naäman! Vandaar
dat hij (vond-ie raar!)
zich in de Jordaan moest gaan baden!’

‘Zeg dat,’ puft een bijtje in Wijchen,
‘daar hoeven we niet om te liegen.’
Ze zijn haast nooit vrij.
‘Voor imkers’ zoemt hij,
‘is ’t rennen, voor ons vooral vliegen.’

‘Echt waar,’ zegt een man in Laag-Soeren,
‘zoiets kan me best wel ontroeren,
want zelfs de SP
hielp Timmermans mee
door heel slim campagne te voeren.’

Zo’n printer was vroeger best lodig
en ook min of meer overbodig,
maar nu, dit model…
Al heb je nog wel
heel smeuïge pindakaas nodig.

‘Maar als’ zegt een vrouw in Tilligte,
‘het waar is hè, deze berichten,
waarom zie je daar,
dat vind ik toch raar,
dan niet veel meer blije gezichten?’

Een man in het Zeeuwse Noordgouwe
kiest iemand waarop hij kan bouwen
en die krijgt van hem
veel meer dan zijn stem.
‘Jazeker, ik schenk mijn vertrouwen.’

‘Heel slim’ zegt een man uit Pesaken.
‘om zo in balans te geraken.
Die koffers zijn zwaar,
dus echt niet zo raar
om reizigers lichter te maken.’

Een pauw, in gedachten verzonken,
denkt eventjes niet meer aan lonken,
want kijk eens hoe blauw
dat hekje daar! ‘Nou!
Die staat met mijn veren te pronken!’

‘Vertel,’ zegt een huisarts in Linden,
‘de hooikoorts veroorzaakt veel hinder?
Uw neus zit verstopt?
Ik zie het al, klopt,
die is in uw zakdoek te vinden.’

‘Jaja’ zucht een man in Nieuw-Heeten,
‘ik snap het, ik ga het ook meten
maar is het niet goed
(dat zit in zijn bloed)
dan wil ik het liever niet weten…’

‘Nou, mooi toch?’ zegt iemand in Jonen.
‘Ze zouden geen scheuren vertonen
en ’t gras heeft weer zin.
Wat fijn dat we in
zo’n dijk van een land mogen wonen!’

‘O, super!’ zegt iemand in Petten.
Hij maakt ook meteen korte metten.
‘Er zijn liedjes bij,
zo slecht… Mooi dat wij
’t geluid dan op mute kunnen zetten.’

‘Brutaal’ zegt een boer in Rosmalen,
‘en joelend om stallen heen dwalen,
dus stress voor het vee.
Geen vlees eten nee,
maar verder? Een stel kannibalen!’

Dat zag ik dus ooit op een Aire.
Een Fransman zat op z’n derrière
met veel commentaar
te kijken hoe daar
het werk werd gedaan door ’n stagiaire.

‘Ik weet,’ zegt een man in Pesaken,
‘je kunt het natuurlijk niet maken,
dat staat buiten kijf,
maar in je bedrijf
werknemers die brandkasten kraken…’

‘Vergroenen?’ Een tuinder bij Ommen
staat stil. ‘Of mij dat iets kan bommen?
Het zit in mijn bloed!
Hier, kijk maar eens goed.
Het is bij mijn vingers begonnen!’

‘Dat scheelt mooi’ zegt iemand in Hersel,
‘vertraging, want wij willen verse,
dus dat is wel fijn.
Je kunt met zo’n trein
er zelfs nog een eindsprint uit persen.’

‘Ach joh,’ zegt een man in Borgharen,
‘ze hebben het over gevaren?
Wij gingen op reis,
de auto stond grijs
want pa rookte lekker sigaren.’

‘t Schijnt dat je het meest hebt te duchten
van roddels in kleine gehuchten.
Daar kent men elkaar
heel goed, dus vandaar.
Tenminste, zo gaan de geruchten.

‘Apart wel,’ zegt iemand in Blenkert,
‘want moet je eens even bedenken:
had ‘stijf als een plank’
ooit geen beste klank,
nu is het een pre als we planken!’

‘Ik hoop zo’ zegt iemand uit Ingen,
‘dat d’engelen die haar omringen
op weg naar omhoog
(Kijk daar! Regenboog!)
luid ‘Hij zal er zijn’ zullen zingen.’

‘O kijk!’ liet een man uit Stavoren,
hij kwam op controle, zich horen.
‘Wat leuk joh, zo’n sfeer.
Is dit elke keer
wanneer er een kind wordt geboren?’

‘Ik zou’ zegt een vrouw in Rosmalen,
‘Van Nieuwkerk iets hoger inschalen,
wat euro’s erbij.
Want echt, dan kan hij
de kapper misschien ook betalen.’

‘Geloof me,’ zegt iemand in Leiden,
‘dan krijg je, da’s niet te vermijden,
straks weer van die lui
(dat zíjn ze dus, lui)
die dat pad ook af willen snijden.’