Zondag 6 november 

Op zaterdag 5 november 2005 togen wij met een auto vol fans richting het plaatsje Moordrecht. In de raadszaal van het gemeentehuis aldaar werd door Moordrecht Klassiek een Jong Talent Concert georganiseerd waaraan Job zou gaan meedoen. Niet dat hij aspiraties heeft om in de voetsporen van Jan(tje) Smit te gaan treden, maar ja, als je een opa hebt die graag met zijn accordeon de boel vermaakt en jou daarbij uitnodigt als zanger, dan komen zulke dingen op je pad. Een jaar geleden traden ze namelijk ook al op bij een Amateurconcert in Zevenhuizen. Daar zong Job samen met zijn opa de Zuiderzeeballade. Iemand van de organisatie uit Moordrecht was daarbij en zij nodigde Job uit om, begeleidt op de accordeon, aan het Jong Talent Concert mee te doen.

Naar Moordrecht dus, om 18.00 uur vertrokken zodat er nog even kon worden ingezongen. Bij het gemeentehuis aangekomen was het de kunst om binnen te komen.. Er klonk muziek door de ramen naar buiten van andere deelnemers, maar de deuren waren dicht en bleven dat vooralsnog. Gelukkig kwam er al snel iemand met een sleutel, zodat ook Job kon gaan repeteren. Ook vanavond stond de Zuiderzeeballade op het programma met daarna het droevige verhaal over Flappie, een lied van Youp van ’t Hek. Oma Riet ging in de tussentijd met Marjan, Anne, Gijs en Klaas een blokje om, de zit zou immers nog lang genoeg gaan duren….

Om kwart over zeven begon de zaal, gevuld met zo’n 80 stoelen, al aardig vol te lopen. Het programma gaf aan dat Job als laatste aan de beurt zou komen, dus de vlinders in de buik hadden voorlopig nog genoeg tijd om te fladderen. In totaal waren er 15 optredens gepland, variërend van luchtige zang tot zwaar klassiek. Voor elk wat wils dus. De leeftijd van de talenten lag zo tussen de 8 en de 18. Er kwamen piano- viool- blokfluit- dwarsfluit- en gitaarstukken voorbij. Sommige schitterend, anderen saai (zeiden de jongeren onder ons) maar altijd knap. Knap saai dus, volgens iemand….  

En toen dus uiteindelijk Job. Gespannen, wit bekkie, maar wel frank en vrij de zaal inkijkend. De Zuiderzeeballade ging prima. Opa Klaas met zijn accordeon op z’n best. Daarna Flappie en je kon horen hoe de zaal meeleefde met het jongetje dat zijn konijn zag verworden tot een doorregen lapje vlees. Maar daarna ook de hilariteit toen de wraak zoet was… Het leuke van dit optreden is dat het zo heel anders was dan de andere. Vooral de oudere aanwezigen leefden op bij het horen van de accordeonmuziek. Het blijft apart dat dit instrument bij mensen een zekere weemoed oproept met herinnering klaarblijkelijk aan vroegere, misschien wel betere, dagen. Een oudere mevrouw kwam na afloop naar Job toe en zei: “Ik heb van je genoten lieverd!” Hij zal erg blij zijn dat zijn klasgenoten dit nu ook weten….

Om half elf werd de reis naar Bleiswijk weer aangevangen. Het was een mooie avond.