Vandaag was het een feestelijke dag op school!
Eigenlijk is iedere dag dat ik naar school ga feestelijk. Ik ga gewoon graag naar school. Maar vandaag was toch wel heel bijzonder! Feest omdat juf Klapwijk maar liefst vijfentwintig jaren lang op de KBS werkt.
Omdat de juf van vogels houdt, mochten wij rondom het thema 'vogels' verkleed naar school. Dus de mama's konden in de herfstvakantie weer heerlijk aan de slag.

Zo kocht mama bij Ikea vorige week na ons heerlijke ontbijt, een wit fleece plaid van anderhalve euro en een rode handdoek voor zeventig eurocent. Van dit plaid en handdoekje maakte ze voor mij een echt kippenpak. Want natuurlijk doe ik graag mee aan een verkleedpartijtje. Ze knipte uit het midden van het plaid een ronde hals en naaide hier een capuchon in vast. Op de capuchon kwam natuurlijk een hennenkam en onder mijn kin echte kippenlellen. Het kippenpak hing dus keurig met een gele mailot klaar, die mailot heeft wel wat voeten in aarde gehad... Maar uiteindelijk trok ik hem dan toch voor mama maar aan. Dat wil dus zeggen, ik wil me best verkleden, maar tot een bepaalde grens.

Afijn, toen ik gisterenavond lekker in m'n bedje lag, verheugde ik me op de dag die komen zou en ik dacht 'heerlijk nog één nachtje slapen en dan is het zover'. Maar de nacht verliep helaas niet zo vlekkeloos als dat ik had gehoopt. Ik werd midden in de nacht al een keertje wakker met toch wel een droge keel....dus maar even met Robijntje naar beneden getippeld voor een slokje water. Papa bracht me weer snel naar boven en het was nu nog maar een half nachtje slapen. Ik draaide nog eens wat in m'n bed, maar kon de slaap niet meer vatten. Ik had toch wel een heel raar en naar gevoel in mijn buikje. Totdat dat rare gevoel naar boven begon te kruipen.

Toch maar weer even naar beneden... Maar helaas halverwege de trap kwam m'n hele avondkost eruit zetten. Langs de muur (schoon metselwerk), op de trap, tussen de open treden door op de radiator en op de vloer. De spinazie droop overal langs. Verschrikt kwam papa de gang in rennen: 'Naar de wc!' riep hij uit. Ondertussen kreeg ik ook nog last van waterlanders en mama riep uit: 'Oh, nee hé, kippenpak voor niks genaaid!' De boel werd gesopt en geboend en ik kroop lekker aan mama's kant in bed. Toen mama klaar was met soppen en zij de emmer met waterspinazie door de voordeur naar buiten had gekieperd, kroop zij er ook weer in.

Na even lekker samen gekoekeld te hebben vertrok ik toch maar weer naar boven. Het zal toch niet waar zijn, dat me dat jubileumfeestje door de neus geboord zal worden? Nou ja, eerst maar weer proberen te slapen. Gelukkig lukte dat aardig en stond ik vanmorgen toch wel weer aardig fit als een hoentje op en was ik er als de kippen bij om mijn pak aan te trekken. 'Ja, ja' zei mama al 'wat er ook gebeurd, je moet naar school want ik heb dat pak niet voor niets genaaid'. En eerlijk gezegd viel het me toch wel een beetje tegen, ik sleepte mezelf maar een beetje voort en had absoluut geen trek in een boterham.

We vertrokken richting school, ik in m'n boerenkippenpak, doosje eieren onder de arm voor de juf en Bart in een gala kippenpak. Ach ja, verschil moet er zijn. De vlag hing te wapperen en het plein was versierd. De juf werd onder luid gezang op het schoolplein binnengehaald door kippen, papegaaien, vogelhuisjes, eitjes, vogelverschrikkers enzovoorts. De juf was echt verrast en de cadeaus werden overhandigd. Maar dat was nog niet alles, de juf zou vandaag zelf ook gaan vliegen en nog wel boven de school ook. Dus tussen de middag na de heerlijke halve pannenkoek mochten we weer allemaal op het plein verschijnen.

Op het plein was een hele grote vijfentwintig getekend en daar moesten alle leerlingen met een ballon in de hand op gaan staan. En toen maar wachten totdat we enig geronk van een sportvliegtuigje tussen de wolken zouden horen. En ja hoor, daar kwam ze overvliegen, wel drie keer een rondje. We joelden en riepen en lachten naar haar. Zou ze ons gezien hebben? We vonden het reuze spannend. Even later op de dag keerde de juf veilig en wel weer terug op school en ze vertelde dat ze ons allemaal gezien had. We deden nog spelletjes en werden natuurlijk met van alles en nog wat verwend. Maar aan het einde van de dag werden mijn kleine kippenpootjes toch wel erg moe en liet ik mijn zware kippenkopje hangen. Het werd tijd om naar huis te gaan.

Gelukkig ging de schoolbel rinkelen en werd ik, arme soepkip, door mijn mama weer opgehaald. Heerlijk weekend, voor mij tenminste wel! Het was een bijzondere dag, ik had het voor geen goudei willen missen. Nu eerst maar lekker slapen en morgen dan hopelijk gezond weer op! Dag poes, dag vent. Lekker slapen niet meer horen. Tot morgen. Trusten....