Elke avond lig ik klaarwakker in m’n bed door een spleet van het gordijn te kijken…. Waar naar? En trouwens m’n oren boven de dekens, ik mag niets missen! Ik kan maar slecht in slaap komen. De regen tikt tegen de ramen en het dak dat kraakt. ‘Wat zielig voor de Sint’ denk ik dan, door weer en wind, is hij iedere avond opstap met zijn trouwe schimmel. Als ik dan aan de Sint denk, ga ik heel hard voor hem zingen in mijn warme bed. Zou de schimmel op natte, glibberige dakpannen wel eens uitgegleden zijn? Het is natuurlijk een heel bijzonder paard, dat heel goed over de daken kan stappen. Een goedheilig paard? Dat moet haast wel anders was er al honderd keer een ongeluk gebeurd.

En waar zou Sinterklaas nu wonen? In een hotel? Of ergens in een heel groot huis, waar ook al het speelgoed en de snoep ligt? Zou daar ergens ook mijn pakje staan te wachten? Wat zijn er zo rond Sinterklaas toch een heleboel geheimen! Dat maakt het nu juist zo fijn. Want zolang die geheimen er zijn, kan er van alles gebeuren. Ook zoiets raars, de sleutel van de slaapkamerkast van papa en mama is al een hele poos kwijt. Ik verdenk Rik ervan, die is namelijk vrij regelmatig in papa’s en mama’s slaapkamer. Ik vond hem er pas nog, hij lag op z’n knieën helemaal voorover in de kast gekropen. Wat hij daar nu toch zocht….. geen idee. Zo vertelde hij mij ook, dat we waarschijnlijk een legotrein krijgen van de Sint. Toen ik dit tegen mama zei, vertelde ze mij dat dat toch veel te duur is! De Sint heeft namelijk geen paardje schijtgeld! En bovendien groeit het ook niet op z’n rug! En het mannetje vindt bovendien ook al dat er veel te veel geld uit wordt gegeven!

Zaterdag heb ik even met de Sint gepraat. Hij keek me aan jongen, of hij helemaal door mij heen kon kijken. Maar z’n asgrijze ogen stonden vriendelijk. Hij is precies op de hoogte van al het wel en wee in huize van Egmond. Hij wist van het noodlottige ongeval van ons lieve Lotje en ook dat we al een nieuw stelletje rakkers in huis hebben. Ik denk dat hij ze gezien heeft, toen hij vorige week mijn schoen kwam vullen. Ik hoop niet dat hij op de hoogte is van al mijn kattekwaad! Dat zou niet best zijn…. Maar als je het mij vraagt is er nog nooit iemand echt in de zak mee naar Spanje gegaan.

Alhoewel, tante Adrie wel, die heeft een hele poos in een zak moeten zitten, maar die schreeuwde zo hard, dat Sinterklaas haar niet eens mee wilde nemen. Maar als dat wel zo was dan moest Sinterklaas de hele wereld in de zak stoppen, want ieder mens en kind is weleens stout, gemeen, driftig, jaloers, oneerlijk, laf, brutaal, stiekem, stom, opschepperig of wreed. Maar ach het zou best leuk zijn met z’n allen in de zak. In gedachten zie ik het al voor me: een baal spartelende mensen op de brede rug van Zwarte Piet. En ik maar zingen: ‘Stoute kinderen zegt hij….’

Nog een klein weekje en dan is het zover. Ik ben op school nog druk bezig om mijn Pietendiploma te halen. Pakjes maken, dakrandjes lopen, pepernotenbakken... De tijd kan mij niet snel genoeg voorbijgaan, alhoewel? De geheimen zijn dan ook weer over. Vol verwachting klopt mijn hart……. Sterkte allemaal, Sam.