Vrijdag 7 december 2007

Maandagmorgen. Telefoon.
'Goedemorgen, met Kees van Egmond.'
'Goedemorgen, u spreekt met Jansen van Tele2.'
'O'.
'Ja, meneer van Egmond, mag ik u vragen, bent u klant van KPN?'
'Dat klopt en ik ben niet van plan om daar verandering in te brengen.'
'Nee, maar dat hoeft ook helemaal niet.'
'Beste meneer Jansen, ik heb niet zoveel zin om lang met u te praten, ik ben aan het werk.'
'Maar u weet helemaal nog niet waar ik u voor bel!'
'Nou, ik hoor dat u van Tele2 bent, dus dan ga ik er vanuit dat u uw product aan mij wil verkopen. En daar heb ik geen zin in, dus vandaar dat ik een einde aan dit gesprek wil maken. Ik krijg regelmatig dit soort telefoontjes dus vandaar.'
'Misschien zegt dit meer over uw opleiding dan over zulke telefoontjes.'
'Pardon?'
'Ja meneer van Egmond, u weet niet eens waar ik voor bel en dan gaat u meteen al zeggen dat u niet geïnteresseerd bent. Misschien heb ik wel een vraag voor u of wil ik een offerte voor u maken. En dan, bedrijven zijn vrij om elkaar te bellen, toch?'
'Dus u wilt toch iets verkopen?'
'Dat zeg ik niet.'
'Meneer Jansen, als bij u de klant koning is en u merkt dat degene die u belt niet geïnteresseerd is, dan zou u uzelf kunnen afvragen of u daar wel mee door moet gaan.'
'Maar meneer van Egmond, u weet nog steeds...'
'Meneer Jansen, goedemorgen.'
Klik.

Donderdagmorgen. Telefoon.
'Goedemorgen, met Kees van Egmond.'
'Goedemorgen, u spreekt met Chantal, ik ben op zoek naar G. van Egmond.'
'G. van Egmond? Nee, die ken ik niet.'
'O?'
'Nee, ik ben zelf C. van Egmond, maar een G. van Egmond is mij niet bekend.'
'Nou, vreemd! Ik heb hier toch echt G. staan. Maar dat geeft niet, want misschien mag ik u dan wat vragen?'
'Ga je gang.'
'Ik ben van verzekering VWTG (Van Wieg Tot Graf) en wij zijn gespecialiseerd in Spaarloon en Levensloopregelingen.'
'Dat is mooi.'
'Ja, en daarom bel ik u op om te vragen of wij samen met u eens kunnen doornemen of uw pensioenregeling nog wel van deze tijd is. Weet u toevallig hoe uw werkgever dit geregeld heeft?'
'Ik ben zelfstandig ondernemer.'
'O, dat geeft niet, want wij kunnen u daarover ook van advies dienen.'
'Maar ik ben niet geïnteresseerd.'
'Dat is jammer.'
'Ja, voor u wel.'
'Ik begrijp het.'
'Mooi, dag mevrouw.'
Klik.

Waarom, waarom, waarom... Waarom bellen zulke bedrijven mij op? Zouden zulke mensen nu zelf nooit gebeld worden, bij voorkeur 's avonds onder het eten? Echt waar, ze maken een beest in mij wakker. Ik raak uit mijn humeur, wordt kortaf en ben geneigd om zonder iets te zeggen de telefoon erop te gooien. Zeker bij zo'n onbeschofte vent als in het eerste voorbeeld. En echt hoor, ik neem me telkens weer voor om vriendelijk te blijven, maar het is zó moeilijk. Toen Chantal belde, bleef ik dat ook. Maar eigenlijk had ik toen ook meteen al in het begin kunnen zeggen dat het op niets zou uitlopen. Dan had ze die tijd mooi kunnen gebruiken om een ander te gaan bellen. Jou bijvoorbeeld...