Maandag 19 december 2005

Eén van de eerst in het oog springende onderdelen van deze site is de limerick. Tja, wat wil je als je die bovenaan de welkomstpagina plaatst... Best ijdel, vindt u niet? Maar ja, het trekt ook wel weer bezoekers die er naar op zoek zijn.
Dat is het leuke van een bezoekersteller, daarmee kun je zien waar bezoekers vandaan komen. En dan blijkt dat er heel wat komen via gedichtensites waar deze site is aangemeld en mensen die b.v. bij Google 'limericks' intikken. Dus daarom moet er regelmatig worden ververst...

Vorig jaar hebben we de limericks van het jaar 2004 verwerkt in onze nieuwjaarskaart en daar heel veel enthousiaste reacties op gekregen. Dat heeft ertoe geleid dat we dit jaar op herhaling zijn gegaan. Weliswaar een iets andere vormgeving, een heuse webpagina, maar ook nu wordt in ruim 70 limericks het jaar 2005 samengevat. Als u nieuwsgierig bent naar het resultaat en u hebt de papieren versie niet van ons gekregen dan kunt u het hier downloaden. Of misschien hebt u het al in het hoofdmenu zien staan, dan leest u maar gewoon verder.

Weet u dat ik hier eigenlijk ook weer over loop te tobben van 'wat moeten ze daar nu weer van denken'? Alsof ik mezelf zo belangrijk vind en daarom denk dat iedereen moet lezen wat ik heb geschreven. Houdt het er maar op dat ik van nature de boel graag wil vermaken en daar soms ook nog een boodschap in wil verwerken.

Het schrijven van limericks is begonnen in 2002 geloof ik. Toen startte het Nederlands Dagblad in de zaterdagbijlage met de een wekelijkse limerick, in te sturen door lezers. Ankie van Tatenhove was een van de eerste die daar aan meedeed en daardoor werd ik geprikkeld om het ook eens te proberen. En als je dan eenmaal de smaak te pakken hebt... Op dit moment denk ik alleen nog maar in vijfregelige zinnen met het ritme 9-9-5-5-9.
Wat leuk is, is het feit dat mensen in je omgeving daardoor ook weer worden aangezet tot het schrijven van. Domino-effect heet dat.
Bron van inspiratie is het dagelijkse nieuws en omdat dat elke dag weer anders is droogt het nooit op. Al heb ik ook weleens last van 'geen zin'. Het beginnen van deze site heeft echter weer een flinke adrenalinekick gegeven denk ik, want het gaat de laatste tijd weer wat gemakkelijker. Dat ontlokte bovengenoemde Ankie pas de opmerking dat het tijd werd voor een echte baan... Ik heb het haar vergeven