Woensdag 2 januari 2008

'Hallo, hoe is het?'
'Ja, wel goed hoor, hoezo?'
'Nou, je ziet er zo moe uit.'
'Moe?'
'Ja, en zo wit. Je hebt het zeker druk?'
'Nou, valt wel mee hoor. Ik voel me ook best goed eigenlijk.'
Alhoewel, als ik even later verder loop dan voel ik me toch een stuk minder lekker dan voor dat gesprekje....

Toen ik laatst met Ineke twee halve dagen en een nacht doorbracht in Utrecht bezochten we op zaterdag ook een winkel annex koffieshop van Douwe Egberts. Er moest nog een cadeautje worden gekocht voor een verjaardag later op de dag en we hadden trek in een een lekker kopje koffie, vandaar. Even tussendoor: echt ongelooflijk wat je allemaal met koffie kan uithalen om er een buitennissig drankje van te maken. Ik heb me werkelijk zitten verbazen over de soorten koffiebonen, de likeuren en de exotische benamingen voor de verschillende cafés, cappuccino's en espresso's.

Nadat we onze koffie in cappuccinovorm genuttigd en het bijbehorende gebak voor driekwart verorberd hadden, trokken we onze jassen weer aan. Ik kon het niet nalaten om nog even een blik te werpen op een hangende kranten- en tijdschriftenbak aan de muur. Daar werd mijn oog getrokken door een blad waarin een reportage stond over tien verboden onderzoeken of iets dergelijks. Ik bladerde wat en kwam bij een van die niet-doen experimenten. Een wetenschapper zou wel eens willen uitzoeken wat het met mensen doet als ze te horen krijgen dat ze ongeneeslijk ziek zijn. Welke effecten dat zou hebben op hun fysieke en geestelijke gesteldheid. Let wel: We hebben het over kerngezonde mensen. Maak twee groepen. Vertel de ene groep na onderzoek dat ze gezond zijn. Vertel de andere groep dat ze zo ziek zijn dat ze nog maar een beperkte tijd te leven hebben.

Begrijpelijk dat zulke experimenten niet echt worden uitgevoerd. Ik heb geen idee of zoiets wettelijk niet mag, maar ik zou het me goed kunnen voorstellen. Stel je voor dat je zonder dat je het wilt in zo'n onderzoek terecht komt... En dat moet wel, want als je van te voren op de hoogte bent dan is het effect al niet meer objectief te meten. Het gaat tenslotte niet om een onderzoek naar de genezingskracht van een placebo versus echte medicijnen.

Maar nu terug naar bovenstaande gesprekje. Herkenbaar? Stel voor dat je 's morgens kiplekker op staat en dat er dan gedurende de dag een tiental mensen tegen je zegt dat je er zo slecht uit ziet. Wedden dat je halverwege de middag doodziek naar huis gaat? Dat je in de spiegel kijkt en tegen jezelf zegt dat die mensen nog gelijk hebben ook?

Maar nu andersom! Je komt tien mensen tegen die je vertellen dat je er zo goed uit ziet. En dat je haar zo leuk zit. Dat die trui je zo goed staat. Zou je de wereld aan kunnen om vier uur 's middags? Denk je dat je om die tijd nog een cup-a-soup nodig hebt om een dip te bestrijden? Welke dip? Wat is dat?

Kortom, wat gij wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander! Probeer je medemens eens positief te benaderen. Geef hem of haar niet nog een extra zetje naar beneden als je denkt dat hij of zij zich niet helemaal jofel voelt, maar zeg iets aardigs of opbeurends. En als je bang bent dat dat nergens op slaat omdat die ander er écht rot uit ziet, zeg dan gewoon niets. Of doe als Herman Finkers die pasgeboren baby's die niet zo knap waren gewoon lief noemde. Of soms zelfs héél lief . Ik durf de stelling te verdedigen dat je opeens veel meer vrienden hebt dan voorheen. Als dat geen goed voornemen is...