Zal ik u eens wat vertellen? Ik ben dol op alles wat mama gratis krijgt bij de boodschappen. Er is altijd wel een actie bij de supermarkt! Bungels, super kicks, krasplaatjes, DVD-tjes, sjoelstenen, knikkers, ja noem maar op, het is eigenlijk teveel om op te noemen. Ik kan u wel vertellen dat mijn moeder daar helaas tot mijn grote spijt een vreselijke hekel aan heeft. Ik zelf vind die acties altijd erg leuk en vraag daarom ook dagelijks aan mijn mama of ze nog naar de winkel is geweest. Nu ben ik geloof ik niet de enige die dat leuk vind. Want grote mensen hebben tot mijn grote verbazing ook last van een hebklier en hebben er vervolgens van alles voor over om de missende kaartjes, plaatjes etc. in hun bezit te krijgen.

Zelfs op internet wordt er heel wat afgehandeld in voetbalplaatjes van de Plus. En dan hebben we het nog niet eens over de Super monopoly kaartjes. Als je daar complete straten mee hebt gespaard dan kun je een super de luxe caravan, een Skoda Fabia sport 1.6, een hotelarrangement, een voetbalreis, ja noem maar op, te gekke prijzen mee winnen. Ook al heb ik nog geen rijbewijs, ik zou best zo’n auto willen winnen. We stallen hem gewoon nog een paar jaar bij papa onder een zeiltje in de schuur. Geweldig toch? Dus er zijn grote mensen die deze monopolykaartjes te koop vragen op internet, om kans te maken op zo’n grandioze prijs. Ach daar hou ik me maar niet mee bezig.
Waar ik me wel mee bezig houd, zijn de voetbalplaatjes van de Plus. Want een voetbalplaatje, dat heeft iets magisch. Iedere keer is het weer spannend om te ontdekken welke spelers er in een pakje zitten. Welke plaatjes je dubbel hebt. Met wie je ze kunt ruilen. En hoe snel je je favoriete team compleet hebt. Met een vol spelersalbum als resultaat. Tijd dus om de aanval te openen! Op Klaas Jan Huntelaar, Jaap Stam, Edgar Davids...

Maar ja, wat nu zo jammer is, hier op het boerendorp waar ik woon, hebben ze geen eens een Plus. Ik zeur steeds mama’s hoofd gek en smeek telkens weer opnieuw of zij de boodschappen in Bergschenhoek bij de Plus wil gaan halen. Maar helaas zonder resultaat, waarschijnlijk zit ze vastgeroest en ja, wat de boer niet kent……! Maar hoe moet ik nu aan die felbegeerde 288 plaatjes komen? ’t Is geen kattenpis! Iedereen op school heeft er al stapels gespaard. Hun moeders gaan wel speciaal voor hun kinderen boodschappen doen bij de Plus en ik durf te beweren dat zij nog extra producten kopen ook voor hun lieve schatjes. Zij houden tenminste van hun kinderen.
Gelukkig heb ik een heel lieve nicht die in haar vrije uurtjes bij de Plus werkt en zij spekt ons zo nu en dan met een lekker stapeltje! Maar die moeten natuurlijk gedeeld worden met al mijn andere neven. Omdat we toch al een aardige verzameling van bekende voetballers bij elkaar hebben gescharreld via tante Adrie, vriendjes op school en andere donateurs, wilden wij natuurlijk ook het boek hebben, hebben, hebben, waar we ze keurig in kunnen bewaren. Maar gelukkig streek mama haar hand over haar hart en ging vorige week voor ons helemaal naar Bergschenhoek om zo’n verzamelalbum te kopen. Het viel mij mee dat ze de weg kon vinden!

Het boek kostte maar liefst één euro vijftig, maar let op! Wel bij besteding van vijfentwintig euro aan boodschappen. Ha, ha, ha, ze was verplicht boodschappen te doen. Ze liep ook nog een meneer uit de kerk tegen het lijf, die met grote ogen vroeg of er in Bleiswijk geen supermarkten waren. Mama legde haar verhaal uit, over het boek, hebberige kinderen enzovoorts, enzovoorts en de dominee (want die was het!) reageerde nog: 'Niet doen, niet doen!' Maar ze  kreeg prompt wel een pakje voetbalplaatjes toegestopt! Kijk dat is goud, dat moet je hebben. Maar ze deed geen boodschappen in de Plus en kreeg het boek toch voor dezelfde prijs mee, slim hé?! Dus wij apetrots op ons eredivisiespelersalbum. We konden niet wachten om al onze gespaarde plaatjes er in te stoppen. We hebben er nu al welgeteld 200 gespaard... dus we schieten al aardig op en dat met een moeder die er geen boodschap voor wil doen!!

Nu wilde ik gistermorgen even trots mijn boek aan tante Adrie laten zien, op de tuin. Ik nam het stevig onder mijn arm mee naar de schuur. Tante Adrie vond het een prachtige verzameling! Fluitend liep ik weer door de wind met boek onder de arm naar huis en toen gebeurde het... een stevige wind stak de kop op! Mijn kleine handjes hielden het boek stevig vast... maar toen overkwam mij iets vreselijks, ik kon het boek niet meer houden en het ergste wat kon gebeuren gebeurde. Het eredivisie spelers album viel uit mijn handen. Binnen enkele seconden vlogen de bladen uit mijn album alle kanten op door de wind. Ik rennen naar binnen! Huilend en met horten en stoten bracht ik nog net uit dat al mijn voetbalplaatjes door de wind weg waaiden. Het reddingsteam bestaande uit papa en mama vloog naar buiten en zochten uit alle macht de bladen bij elkaar. Ik heb ze nog nooit zo hard zien werken!

Binnengekomen gooiden we de hele bende op tafel en even later kwamen mijn lieve broertjes thuis uit school. Ontzet schreeuwden ze: ‘Grote sukkel!’ En ik maar zeggen: ‘Ik deed het niet expres!’ Alles is nu gelukkig door Bart weer netjes geordend en in het album teruggeplaatst. We hebben nog 88 plaatjes te gaan, dus zoeken wij nog donateurs die voor ons mee sparen. Want ik wil het album natuurlijk wel compleet krijgen en hoe moet het anders als je moeder niet genoeg van je houdt en de boodschappen gewoon hier op dit boerendorp Bleiswijk blijft halen? En misschien wordt deze verzameling goud waard en kan ik straks als ik mijn rijbewijs heb gehaald het album inruilen voor een Skoda Fabia sport 1.6. En daar hebt u dan mooi aan mee gewerkt!