Zaterdag 16 februari 2008

Wie vooruitblikt moet af en toe ook eens terugkijken. Want plannen máken is één, wat er van terecht komt is punt twee. Vandaar op deze zonovergoten zaterdagmorgen een terugblik op de afgelopen week. Want in het ND van zeven dagen geleden, waar wellicht de vis al in is verpakt, vertelde ik wat er deze week allemaal te doen stond. Maakte ik mijn woorden waar?

Nou, ik moet zeggen, het ging! De zondag verliep zoals dat van een zondag verwacht mocht worden. Waar ik niet op gerekend had was dat mijn schoonzus Els om een handtekening zou vragen van haar zwager die plotseling tot de selecte groep Bekende Nederlanders was gaan behoren.

De bloemenprijzen bleken maandag in de aanloop naar Valentijnsdag inderdaad skyhigh te zijn. Met veertig cent per tak Matricaria zijn zelfs boeren als tuinders dik tevreden. In de loop van de week zakte dat wel weer naar normalere waarden van zo'n 20-25 cent.

Waar ik niet aan gedacht had was dat het boeken ruilen bij de bibliotheek niet op woensdag maar op maandag moest gebeuren. De uiterste inleverdatum. En om nu boete te gaan betalen omdat in de krant stond dat...

De maandagavond was naast leerzaam ook hilarisch. Stel je voor, je schrijft op dat je met een tiental mannen aan de bijbelstudie gaat en om één minuut over acht komt de tiende inderdaad binnen! Ik schoot in de lach waarop de laatkomer (ik zal geen naam noemen) me aankijkt en zegt: 'Zo Kees, wat dacht je? ... is ook weer eens te laat?' Waarop ik uitlegde dat hij zojuist mijn profetische blik had waargemaakt.

Donderdag bleek een hele memorabele dag te worden. Valentijnsdag. Een dag waarop je geheel legitiem een ander mag verrassen met een blijk van medeleven of liefde. Voor mij lag er 's morgens vroeg al een cadeautje op het aanrecht naast de brooddozen van de jongens. Een scheurkalender met spreuken die een huwelijk gelukkig kunnen maken. Een stille hint? Ik wil u die van de desbetreffende dag niet onthouden. Het was geloof ik 'Een romantisch diner loopt niet zelden uit op een gepassioneerde nacht'. Of zoiets. Het leek me wel leuk om dit te beantwoorden middels een mail met een prachtig boeket rozen. Maar ja, Ineke had liever echte rozen gehad... Nu ben ik de rotste niet, dus dat zou ik later op de dag nog wel goedmaken.

Nu zat er in die vooruitblik een witte vlek. Ik had daarin namelijk geen gewag gemaakt van mijn Tweespraakverslaving. U weet wel, ik heb er al vaker een weblog aan gewijd. En op Valentijnsdag luidde de tweespraak als volgt: Twee rode rozen zijn onderweg naar een stille liefde, zegt de een tegen de ander... Een van mijn opgestuurde oplossingen was 'Hij wist zeker niet dat ze daar al bij bosjes voor de deur staan.' En wat denkt u? Terwijl ik om half twee onderweg ben om een boeket voor Ineke te kopen (het zijn uiteindelijk twee phalaenopsissen geworden) gaat mijn mobiele telefoon. 'Met Heleen van Marissing van KRO's Tijd voor Twee, u hebt vandaag het bordje gewonnen!' Dus even later aan de telefoon met Frits Spits...

En zo is het weer zaterdag. Weer een week voorbij. En natuurlijk zijn er nog veel meer dingen gebeurd. Die het niet waard zijn om over te schrijven. Of waar ik u niet mee wil lastig vallen. Of die te privé zijn om zo maar op internet te zetten. Het was wel leuk om van zoveel mensen reacties te krijgen. De bezoekersaantallen op deze site waren de eerste dagen van de week zeker ook hoger. En het aantal pagina's dat is bekeken idem dito. Ik schreef gisteren naar Hugo de Bruijne van het ND dat de mensen nu álles van ons willen weten. Gelukkig gaat dat niet lukken. Voor ons en voor hen.

Een ding is wel weer bewezen de afgelopen week: Als je rekent dan moet je nog eens overrekenen...