Dinsdag 11 maart 2008

Ik zie de overbuurman weer naar zijn tent strompelen. Zijn linkerknie is bijna twee keer zo dik als zijn rechter. Als ik vraag hoe het met hem gaat dan kijkt hij zuinig. Het gaat niet. 's Middags komt er een Franse arts langs. Die steekt een dikke naald in de opgezwollen knie, haalt hem er weer uit en drukt vervolgens een borrelglas pus uit het ontstane gat. Na het avondeten doet de overbuurman het zelf. Weer een glaasje vol. Slijmbeursontsteking.

Ieder mens heeft wel een lichaamsdeel waar hij heel zuinig op is. Een pianist zijn handen. De voetballer z'n benen. Het topmodel haar gezicht. Het zijn de lichaamsdelen waarmee wordt voorzien in het levensonderhoud. Waar speciale vaardigheden mee zijn geleerd. Of aangeboren en ontwikkeld. Je zou je geen raad weten als je die niet had.

Waarom ik hier nu opeens over schrijf? Nou, dat zal ik vertellen. Die overbuurman op de camping had dus een slijmbeursontsteking. En als ik ergens bang voor ben dan is het dat wel. Een slijmbeursontsteking in mijn knie. Want als het gaat om lichaamsdelen die belangrijk voor me zijn dan staan mijn knieën toch wel bovenaan. Er zijn namelijk dagen in mijn tuindersbestaan dat ik meer dan acht uur per dag in die nederige houding verkeer: op m'n knieën. Een middeleeuwse monnik zou er een voorbeeld aan nemen...

Op je knieën werken is iets wat er bij hoort. Vroeger met het planten van tulpen- en leliebollen. Bij de tulpen werden er planken tussen de bedden gebruikt en daar balanceerde je dan op met stratenmakersknietjes. Van die zwarte rubberen beschermers met bandjes vastgemaakt, die na verloop van tijd zo ontzettend pijn gingen doen. Nu we Matricaria telen is het niet alleen met het plantjes poten op de knieën, maar ook als we oogsten liggen we voorovergebogen op de grond.

En wat is nu het punt: Sinds een aantal maanden heb ik last van vocht in mijn rechterknie. Het begon met een rare beweging tijdens een voetbalwedstrijd een jaar geleden. Alsof ik hem verdraaide. En als ik dan aan het werk was dan voelde het net of de knie wat werd afgekneld. Eerst denk je 'ach, stel niet aan, gaat wel weer over'. Maar nee, het ging niet over. En dus besloot ik om op mijn knieën dan maar schuimrubber te gebruiken. Er zitten van die speciale zakken op mijn broekspijpen waar je die in kunt steken. En dat voelde wel relaxed. In het begin. Maar om nu te zeggen dat het ervoor zorgde dat het vocht verdween, nee. Bovendien leek het wel of ik er na verloop van tijd een beurs plekje op mijn knie van kreeg.

En dus heb ik vorige week maar weer besloten om het voorlopig zonder schuimrubber te doen. Echter niet nadat ik op internet eens even had rondgekeken op de zoekwoorden 'vocht in knie'. Nou, als je ergens niet vrolijk van wordt dan is het wel van dokter Google... Tjonge, ik voelde me helemaal beroerd toen ik zag welke narigheid zo'n zoektochtje oplevert. Alsof de halve wereld rondloopt met dikke knieën van opgespaard vocht! En zelfs specialisten in ziekenhuizen met superdeluxe MRI-scanapparatuur konden niet altijd zeggen wat er met die gewrichten aan de hand was. Er waren erbij die net als ik al maanden lang rondliepen met vocht in hun knie terwijl niemand kon vertellen waar het door veroorzaakt werd.

Maar ja, ik loop nog, ik kruip nog en zaalvoetballen lukt ook nog steeds. Geen pijn, alleen maar een beetje een beurs gevoel aan de bovenkant van mijn knie. Ik kijk het nog maar even aan. Of zal ik mijn klassiek-homeopathisch geschoolde zwager eens consulteren?