Zondag 16 maart 2008

Even verstilt het geroezemoes. Er wordt gewezen. Voor in de kerk, links naast de kansel, wordt het projectiescherm als door een onzichtbare hand naar beneden getrokken. Tegelijkertijd verschijnt op het scherm een merknaam met daaronder cijfers, aftellend tot nul. Op dat moment komt het Vistateken in beeld en even later staat er in heldere letters te lezen: Welkom in Het Baken. Iedereen is zo diep onder de indruk dat er gewoon wordt vergeten om even te gaan staan en te applaudiseren. Een nieuw tijdperk is aangebroken.

De kogel is door de kerk. Na jaren overleggen, mitsen en maren en niet te vergeten knopen tellen is de beamer dan toch het kerkelijk leven van gereformeerd Bergschenhoek binnengedrongen. Gefinancierd met het geld van de oud ijzer en oud papierophalers kon het hele spul worden aangeschaft. En niet zo maar een kinderachtig huis- tuin- en keukenbeamertje, maar ook meteen een goede: eentje die met gemak de afstand van achter naar voor in de kerk, zo'n slordige achttien meter aankan. Het kost een paar centen, maar dan heb je ook wat...

De kinderen naast me zitten te stuiteren op hun stoel. Wat of we daar nu mee gaan doen, vraagt Sam. Ik maak hem wijs dat daar onder de preek tekenfilmpjes op te zien zijn voor hem en z'n leeftijdsgenootjes. Dan is het niet zo saai... Zijn ogen gaan glimmen, maar dit lijkt zelfs hem te mooi om waar te zijn. En Rik ziet al visioenen voor zich van bijbels en kerkboeken die hij in de toekomst gerust thuis kan laten, want hij kan nu gewoon op het scherm meelezen en -zingen! Als ik hem vertel dat hij daar een stijve nek van gaat krijgen, dan wuift hij die bezwaren direct weg: Zeker weten dat hij daar geen last van heeft!

De kerkdienst is nog maar net een psalm oud of Rik begint weer tegen me. Waarom ze nu de psalmen nog niet laten zien? Dat had toch best gekund. Ik vertel hem dat ze zover nog niet zijn en dat ze dit nu doen om even aan de gemeente te laten zien dat alles werkt. Hij lijkt gerustgesteld. Dan toch nog maar voor een keer alles opzoeken in kerkboek en bijbel...

Ik zucht. Tja, het is de nieuwe tijd. En misschien word ik zelf al een beetje oud. Ook ik heb weleens visioenen over dit soort dingen. Over kinderen die opgroeien in het Googletijdperk en die het antwoord op simpele vragen 'wel even gaan opzoeken'. Die nu ook in de kerk alles voorgeschoteld gaan krijgen en daardoor de weg in hun eigen bijbeltje niet meer kennen. Die de Dordtse Leerregels op een scherm voor in de kerk voorbij zien komen maar niet beseffen dat je er thuis ook in kunt lezen. Of op een verenigingsavond.

Maar ja. Je houdt het niet tegen. En er zullen best wel weer tijden komen dat de wal het schip keert. Bovendien was er in vroeger tijden ook een 'jeugd van tegenwoordig'. En aangezien God trouw blijft moet ik me maar niet teveel zorgen maken. Helpt toch niet. En mijn eigen voorkeur voor gesproken woord ten opzichte van gebeamde woorden zal ook wel meetellen in mijn afwegingen.

Waar ik wel een beetje over in zit is het gebruik door dominees en eventuele preeklezers van die vermaledijde Powerpointpresentaties. Van die verkorte weergaves van de tekst die een spreker de (kerk)zaal in slingert. Afgelopen week ook weer meegemaakt. Op de bloemenveiling. Gaat zo iemand tijdens het vertellen continu naar het projectiescherm staan kijken of wat hij zegt wel overeenkomt met wat hij thuis heeft opgeschreven. Grrrr.

Het komt nu wel eens voor dat je aan het begin van de dienst een samenvatting van de preek krijgt uitgereikt. Laat ik altijd links liggen. Het voelt voor mij hetzelfde als bij een nieuw boek even de laatste bladzijdes lezen om te kijken hoe het afloopt. Dat doe je toch niet! Maar ik heb al even zitten bedenken welke tactiek ik ga volgen mocht het zover komen. En daarom schrijf ik het maar even op voor alle gemeenteleden die me wellicht in de kerk zien zitten bij dergelijke gebeamde diensten: Ik doe gewoon mijn ogen dicht onder de preek. Dus dat u niet denkt dat ik zit te slapen...