Maandag 14 april 2008

'Hoe gaat het met je knie?'
'Nou, nog steeds hetzelfde. Dik.'
'Nog steeds niet naar de dokter?'
'Nee, ik ben net begonnen aan plan B.'
'Plan B?'
'Ja, plan B. Zwager Dick noemt dat een specifieke strategie voor vrienden en familie. Wat voor iemand is die Kees eigenlijk en welk middel zou bij hem passen?'
'O, en is er dan ook nog een plan C?'
'Jawel, maar dan moet ik worden onderworpen aan een diepteinterview....'

Het is dus nog niet opgelost, maar dat had u waarschijnlijk wel door. Ik weet nu ook hoe deze kwetsuur vanouds wordt genoemd: Een dienstmeidenknie. In de tijd dat er nog geen stofzuigers waren werd de vloer nog degelijk op de knieën geboend en daar ontstonden dan aandoeningen door als waar ik nu mee te maken schijn te hebben. De kwaal schijnt zelfs terug te gaan tot op de Steentijd. Of ik dus gevoel voor historie heb...

Volgens mijn moeder heeft zij er jaren terug ook eens last van gehad. Hoe ze er toen vanaf is gekomen kon ze zich niet meer herinneren, maar mijn vader vertelde haar dat zij het van de dokter moest insmeren met jodium. Op mijn vraag wat die jodium dan precies deed moest ze het antwoord schuldig blijven. Maar ik zou wel gek zijn als ik die knie ook niet met jodium ging behandelen, want het had bij haar ook geholpen... En baat het niet...

Toen de tapijtleggers vorige week in de slaapkamers bezig waren vroeg Ineke aan hen of zij het euvel ook kenden. Nou, de ene wist er alles van! Had tot twee keer toe met een dikke knie bij de dokter gelopen. Die stak er dan een grote naald in, tapte het vocht af en na een paar dagen kon hij dan weer aan de slag. Werkte prima, aldus deze knie-expert.

Maar ja, ik heb A gezegd, ben nu aan B bezig en C ligt ook nog in het verschiet, dus dikke naalden worden vooralsnog alleen tijdens de plasmafarese in mijn arm gestoken. Juist vandaag heb ik met een korrel Natriumhuppeldepup (mijn zwager is net een echte huisarts, onleesbaar handschrift ) een nieuwe wateroplossing gemaakt. Voorzichtig, na goed roeren, een slokje genomen en even in mijn mond gehouden (chips, dat was ik vergeten! ) en toen doorgeslikt. En dat na vandaag nog vier keer...

Wordt vervolgd.