Maandag 21 april 2008

Grote paniek gisteren. Volgens Job was er veertig euro uit zijn portemonnee gehaald. Waarschijnlijk de dag daarvoor op het voetbalveld gebeurd. In de kleedkamer laten liggen, en nu dus weg. Het geld was bestemd voor de educatieve reis naar de Ardeche, die voor vandaag op het programma stond. Zijn gezicht stond op onweer. Ik liet het zout van 'ja hoe kun je nu ook zo dom zijn!' maar voor wat het was, de wond deed al zeer genoeg...

En zo stapten we vanmorgen om kwart over vijf in de auto op weg naar de Almeriadreef in Rotterdam. Met een groep van zo'n vijftig leerlingen zou de reis om half zeven aanvangen. Als alles volgens plan verliep dan moesten ze vanavond om half elf op de camping aankomen alwaar dan nog even snel de tenten werden opgezet. Een hele dag met de bus onderweg... Je moet er maar zin in hebben.

Bij de GSR aangekomen stond er een klein groepje te wachten. We waren niet de eersten, maar veel scheelde het niet. Omdat we mensen zijn van weinig woorden, zeker 's morgens vroeg op zo'n onmogelijk tijdstip, duurde het afscheid nemen maar kort. Met een 'veel plezier-bedankt' stapte ik weer in de auto. Geen omhelzingen voor een vijftienjarige jongen temidden van klasgenoten. Ben je gek zeg...

In de loop van de dag bleek dat Job niet alleen een tent, grondzeil, slaapzak en luchtbed had meegenomen maar ook en passant het mobieltje van Klaas (stel je voor dat z'n eigen exemplaar het begeeft) en onze digitale camera. We hopen van ganser harte dat die niet hetzelfde lot zijn beschoren als die veertig euro van afgelopen zaterdag!

Vanavond om half elf nog even een sms'sje gestuurd. 'En, al aangekomen?' Nog geen twee minuten later komt het antwoord: 'Nee, we moeten nog twee uur en ik ben mijn stem al bijna kwijt!' Dus die gaan na middernacht pas op de camping aankomen en dan moeten ze hun slaapplaatsen nog gaan inrichten! Snel stuur ik een 'Heel veel sterkte' boodschap terug. Ik ben niet jaloers op hem. Wij gaan lekker naar bed. Gelukkig zijn ze nog jong...