Er is er één jarig hoera, hoera…… dat kun je wel zien dat was Oma! Oma werd gisteren op precies vrijdag de dertiende vijf en zestig jaar! Eigenlijk best nog jong voor een oma van zeventien kleinkinderen. Natuurlijk moest dit uitgebreid gevierd worden. Want ze gaat natuurlijk op deze leeftijd ook met pensioen. Ze hoeft vanaf vandaag niets meer te doen. Pensioen, ik hoop dat ze er lekker van gaat genieten. Niet achter de geraniums gaat zitten. Niet bij de pakken neer gaat zitten. Maar puur van elke dag genieten. Dus organiseerden we voor oma een party in de schuur bij ons bedrijf.

Over de versiering hoefden we niet lang na te denken. Oranje, oranje en nog eens oranje. Want tja, er werd natuurlijk ook een belangrijke pot door Nederland gevoetbald. Dus ook een groot TV scherm mocht niet ontbreken. Want stel je toch eens voor dat al die gasten vlak voor de wedstrijd zouden vertrekken! Dan zou het feestje niet lang duren en bovendien vroeg afgelopen zijn. Er kwamen zo’n zestig mensen! Al deze mensen moesten natuurlijk op de één af andere manier hier komen. Dus werd het een drukte van belang met een heleboel auto’s. We hadden het goed voorbereid en zo waren een neefje, een broer en ik echte - in oranje verkeersjackjes gestoken - parkeerwachters. We zorgden er voor dat de auto’s allemaal keurig een plaatsje kregen.

Er stond een heerlijk BBQ buffet op ons te wachten. Oma werd met recht in het zonnetje gezet! Er werd voor haar gezongen, gedanst en ik mocht ook nog een optreden verzorgen. Helemaal uit m’n hoofd heb ik een gedicht opgezegd, zonder gebaren! Ja, ja dit niet voor niets….. Ik moest namelijk vlak voor het feestje nog even naar zwemles en u begrijpt daar had Sam geen trek in. Dus zei ik boos tegen mama, dat het dan een gedicht zonder gebaren zou worden. Maar als ik niet hoefde te zwemmen, dat ik dan wel de gebaren er bij zou doen. Maar helaas, mama was niet te chanteren. Ik moest dus zwemmen en het werd een gedicht zonder gebaren. Ik was best een beetje zenuwachtig toen ik als klein knulletje voor die grote microfoon moest staan en bovendien zestig grote mensen mij met grote ogen aan zaten te staren. Maar ik liet me niet van de wijs brengen en zei keurig mijn gedichtje op:

Driehonderd vijfenzestig dagen.
Een bladzijde omgeslagen.
Heb uren zitten denken
wat ik u moet schenken.
Miljoenen sterren aan de hemel.
Een klein stukje van de maan.
Samen op een eiland de zon zien onder gaan.
Maar wat ik ook zou kiezen,
ieder klein of groot geschenk.
Weet dat u voor mij de allerliefste oma bent!

Ik kreeg natuurlijk een daverend applaus….dat had ik dan ook wel verdiend. Ik dacht nog even bij mezelf 'met gebaren was mijn succes misschien nog wel veel grootser geweest...' Daarna gaf ik haar een paar prachtige rode rozen. Die kreeg ze trouwens de hele avond door. Aan het einde van de avond had ze er wel vijfenzestig bij elkaar gespaard! Waarom zoveel? Geen idee!

Afijn natuurlijk werd er naar de prachtige voetbalwedstrijd gekeken en kwam de boel pas echt flink los…. En een kabaal dat die grote mensen maakten, ongelooflijk. Ik wist niet dat grote mensen zo gek konden doen! Hoe ouder hoe gekker! Allemaal in ’t oranje uitgedost, de één nog gekker dan de ander. En toen het erop ging lijken dat Nederland vet ging winnen, kon het feestje niet meer mislukken. Ik haalde eerlijk gezegd opgelucht adem, want stel je nou eens voor dat Nederland er slecht voor zou komen te staan? In het gekste geval, hadden die oranjefans misschien de hele kas wel afgebroken en alle ruiten aan diggelen gegooid! Maar daar hoefde ik me dus duidelijk niet ongerust om te maken. Het liep met een sisser af.

Ondertussen waren wij ook lekker ongestoord buiten met vuurkorven aan het rommelen en fikken. Totdat opa er lucht van kreeg en er helaas een stokje voor stak. Het was weer een heerlijk feestje! Ik heb me wel vermaakt, ondanks het feit dat ik toch verplicht moest zwemmen en oma het daarom helaas met een gedicht zonder gebaren moest doen…….