Menu Content/Inhalt
Circus Belli Wien
zaterdag 31 december 2005

Zaterdag 31 december 2005

En zo kwam ik dan, 39 jaar oud, voor het eerst van mijn leven in een circus. Ineke heeft in de vakantie altijd de behoefte om met elkaar iets spectaculairs te gaan doen. We horen om ons heen mensen vertellen dat ze naar Disney on Ice gaan, of naar de musical Annie, of zelfs met de hele familie oud en nieuw vieren op een vakantiepark en dan steekt een Tweede Kerstdagwandeling op het Scheveningse strand wat mager daarbij af...

Image
De Siberische tijgers
Dus togen wij, ondanks het weeralarm van het KNMI, op vrijdagmiddag naar de parkeerplaats bij de Silverdome in Sweet Lake City. Berekoud buiten. Als bijna-Piet-Paulusma zei ik al tegen de jongens dat we na afloop een witte wereld zouden binnenstappen. Toen we de auto geparkeerd hadden en naar de ingang liepen zagen we de Siberische tijgers al ijsberen in hun kooi. Voor die beesten ook geen pretje volgens mij. Kaartjes hadden we al in ons bezit dus we mochten direct doorlopen bij de kassa. Tactisch zijn die circusklanten heel sterk, want om bij de circustent te komen moesten we eerst dwars door een kleinere variant met daarin de Oostenrijkse evenknie van onze 'koek en zopie'. Gewapend met een zak zoete popcorn betraden we vervolgens de tent waar het allemaal zou gaan gebeuren.

Rondom de piste stonden hekken, dus ik waande me bijna in een voetbalstadion. Ze kwamen wel van pas, want dezelfde tijgers die we buiten in een kooi zagen, bleken aan het begin van het programma hun kunsten te vertonen. Je moet het maar durven als dompteur... Ineke zei nog tegen me: stel je voor dat-ie nu zo voor onze ogen door die beesten wordt opgevreten!

Image
De paardenact
Nou, ik moet zeggen, ik heb een geweldige middag beleefd. Niet gedacht dat het me zo zou pakken. Je ziet het weleens op t.v., en dan zijn het waarschijnlijk kwalitatief hoger staande acts dan we deze middag kregen voorgeschoteld, maar toch. Het live zien van wat dieren of mensen kunnen geeft toch extra cachet aan het gebeuren.

Ronduit hilarisch was wat op een gegeven moment gebeurde met een paardenoptreden. Een van de circusartiesten had op een rondjes lopend paard allerlei acrobatische toeren verricht en twee mannen uit het publiek kregen de kans om honderd euro te verdienen. Daartoe moesten ze op de rug van het (ongezadelde) paard gaan staan en dat een rondje volhouden. Ze zaten met een touw vast aan een nokbalk dus er kon niets gebeuren. Zo gezegd zo .... niet dus. Op de knieën ging nog, staan ook, maar dan niet meer dan een paar meter. Vervolgens moest er ook een vrouw aan geloven. Ook zij vloog van het paard af, draaide een rondje door de lucht aan het touw en toen een circusknecht haar probeerde op te vangen kegelde ze die pardoes tegen de grond...

Image
Clown Peppi
Een ander optreden dat vooral op Bart en Sam indruk maakte was de vuurspuwer. Zijn mond helemaal vol met iets wat rook naar spiritus en toen een vlam zo groot! We voelden op acht meter afstand de warmte. Daarna deed de pyromaan zijn schoenen uit, liet een berg glasscherven neergooien, sloeg voor de zekerheid nog een fles kapot en liep over de glasscherven heen. Het kon nog sterker: bovenlichaam ontbloot en met zijn buik erin gaan liggen. Vervolgens omgedraaid, met zijn rug in de glasscherven. Een vrouw uit het publiek gehaald en haar werd gevraagd om haar gewicht over zijn lichaam te verdelen... Ze keek even vreemd, overwoog waarschijnlijk de consequenties en ging vervolgens languit op de half ontblote man liggen. 'Hoho,' riep de spreekstalmeester, 'het is de bedoeling dat u op hem gaat stáán!' O, wat voelde die vrouw zich opgelaten...

En zo gingen we na tweeëneenhalf uur (!) weer naar buiten. Daar wachtte de (niet meer zo verrassende)verrassing: Een witte wereld. Sneeuwjacht, gladheid, kou. Bij ons eigen dierentuintje was het rustig, de kippen hadden de beschutting opgezocht.

Dit was het geld meer dan waard geweest. Goed gevoel om een keer hooggeëerd publiek te zijn.

Image

 

Klik hier!

Klik hier
designed by www.madeyourweb.com