Dinsdag 17 juni 2008

Zo, vaderdag zit er weer op. De ontbijttafel lag weer bezaaid met cadeaux. Zoals het hoort.  Variërend van een Psalmen voor Nu-cd tot een paraplu, van foto plus lijst opgesierd met zilverkleurige wokkels tot een bon voor een gratis autowasbeurt, een uitnodiging voor de musical Les Miserables en ...... een leesbril... Jawel, een leesbril. Want papa wordt ouder...

De eerste voortekenen dienen zich enkele weken geleden al aan. Samen met Sam ben ik op weg naar zwembad De Veur. Allebei op onze eigen fiets. Sam vertelt over een nieuwe meester op school. Uit zijn woorden begrijp ik dat het om een stagiair gaat. Ik vraag Sam hoe oud hij is. Dat weet hij niet, dus ik vraag of hij net zo oud is als ik. 'Nee joh', roept hij, 'niet zo oud als u!' Ik kijk hem vragend aan en hij vervolgt: 'U bent op één na de oudste papa van alle kinderen in mijn klas!' Ik val bijna van mijn fiets...

En nu dus ook al een leesbril. Lang heb ik het verborgen gehouden, maar het gaat echt niet meer. 's Morgens begin ik de dag altijd met een stukje lezen in een dagboekje en daar hoort dan uiteraard ook een bijbeltekst bij, maar mijn armen werden de laatste tijd toch echt te kort. De letters dansten voor mijn ogen en het leek wel alsof ik m'n gezicht niet goed had afgedroogd na het wassen, want het zicht was nog behoorlijk wazig ook. En toen ik een paar weken geleden tijdens een huisbezoek een stukje uit de bijbel wilde voorlezen moest het licht van de lamp flink fel worden gezet. Nog een geluk dat het een bekend gedeelte was...

Mensen die er verstand van hebben, zelf meestal brildragers, vertellen je dan dat het tijd wordt voor vergrootglazen. En zo zat ik gistermorgen met mijn nieuwe aanwinst op mijn neus. Er ging een wereld voor me open! Tjongejonge, wat zijn de letters opeens groot! Het ziet er alleen niet uit, volgens mijn kinderen... Dus voorlopig gebruik ik hem uitsluitend 's morgens vroeg, als de rest nog in rust is. Want ouder worden is nog tot daaraan toe, maar om het ook toe te geven...