Dinsdag 1 juli 2008

'Kijk', zeg ik, 'Je gaat op je knieën liggen en met je mesje snijd je een voor een de takken af. Die leg je vervolgens in je linkerhand en dan zorg je er voor dat ze aan de bovenkant precies gelijk zitten. Als je er vijf hebt dan rits je met je rechterhand de onderste bladeren eraf en dan leg je het bos op de oogstband. Precies in het midden, want anders blijft-ie halverwege achter een beugel haken.'
Ik kijk even hoe de eerste bossen, moeizaam, worden gefabriceerd. Geef een aanwijzing hoe je je mesje laat snijden in plaats van het takje er overheen te breken. Laat nog even zien dat het gelijk doen van boven nog wat beter kan. En dan wens ik Job (en een dag later neef Cor) veel succes en ga op m'n eigen plekje liggen met de verzekering dat ik de verrichtingen in gaten houd. Welkom op leerbedrijf Van Egmond....

Het moet een jaar of zevenentwintig geleden zijn dat ik mijn eerste stappen zette in de wereld die bloemensnijden heet. Het was op een stuk land aan de Valkenburgerweg in Rijnsburg. Mijn oom had er korenbloemen gezaaid en op een winderige dag kreeg ik een mes in mijn handen gedrukt en mocht ik gaan bossen. Twintig (!) stuks per bos. Door de wind zwaaiden de blauwe bloemetjes heen en weer. Ik werd er tureluurs van. En hoe vaak ik halverwege een bos de tel ben kwijt geraakt...

Daarna volgden tulpen, violieren, chrysanten, asters, saponaria, leeuwenbekken, lelies en nu dus matricaria. En altijd maar weer dat tellen. Twintig in een bos, tien in een bos, vijf in een bos, van binnen telt het maar voort. En gelijk doen van boven. Zorg ervoor dat de bloemschermen op gelijke hoogte zitten. 'Kees! Kijk nou eens! Dat zijn afdakjes!!!' 'Knijp niet te hard in het blad als je je bos vast houdt, want dan knijp je het tot stront!' 'Nee, doe maar weer overnieuw, want dit ziet er niet uit!' Mijn leermeester was niet de gemakkelijkste, maar dat zijn goede in de regel niet.

En nu heb ik dus twee jonge jongens aan het werk die het ook moeten leren. Omdat ze ook tuinder willen worden? Job heeft wel de aspiratie, maar het zal nog moeten blijken of dat voornemen ook wortel gaat schieten. En Cor? Volgens z'n vader niet. Hij hoopt straks na de VWO een goeie baan te krijgen waar hij een flinke bak geld kan gaan verdienen. En dat schijnt niet in een glazen kas te zijn. Hij telt liever geld dan bloemen...