Gelukkig ben ik weer een beetje opgeknapt….! Wat is het toch vervelend om ziek te zijn en wat voel ik me dan meteen ook erg zielig! Ik heb er tot mijn schande ook wel weer een beetje van geleerd! Hoezo dit nu ineens, zal u denken? Nou er zijn namelijk altijd weer ergere dingen. Mama verteld mij ook telkens weer, dat het helemaal niet erg is, af en toe een beetje ziek te zijn. Er zijn altijd wel ergere dingen!!! Zo ben ik gisteren vreselijk opgeschrikt… ja door een berichtje helemaal uit Frankrijk. Zomaar door de telefoon! De telefoon rinkelt, je pakt hem op, luistert naar de boodschap en dan ineens verandert heel je leven. Kent u dat gevoel? Je hebt dan ineens een leven van voor de boodschap en één na de boodschap. Alles staat even stil en je vergeet waar je mee bezig bent of waar je je druk om maakt. Alles valt weg als je zo’n ernstige boodschap krijgt.

Ik zal u niet langer in spanning houden. Want u wordt natuurlijk ook nieuwsgierig? Het gaat om Rakkertje mijn soort van neefhondje, keeshondje met koeienprint. Onze lieve Rakker behoort al lange tijd tot de club der ouden van dagen dat kun je rustig stellen, hij heeft last van artrose en ook zijn maag en darmen kunnen niet alles meer goed verdragen. Wat dat betreft is zijn leven best al een beetje zorgelijk! Maar hij kwispelt altijd met zijn staart en is zo lief en trouw. Tjonge wat zou ik graag zo'n hondje willen hebben. Hij mocht mee op vakantie heeft daar een heus hondenpaspoort voor, anders mag hij natuurlijk niet over de grens! Maar onze arme drommel ligt zomaar plots moederziel alleen in een Frans hondenhospitaal. Het zal je maar gebeuren en hij kan niemand spreken of verstaan met die Franse taal. Waarschijnlijk is hij zaterdag of zondag opgenomen nadat hij wat onwel was geworden….. Hoe kon dit alles nu gebeuren, hij hoopte zo van zijn verdiende vakantie te gaan genieten! Hij heeft heel per ongeluk een vishaak ingeslikt en zo is het allemaal gekomen. Onomkeerbaar!

Helaas is de haak ergens blijven steken of nee eigenlijk blijven haken. En tja, die lelijke boosdoener kan natuurlijk niet zomaar blijven zitten. Dus moest de arme drommel geopereerd worden! Waarschijnlijk heeft hij gisteren onder het mes gelegen! Onder narcose en aan het infuus, ach wat een angst zal hij hebben gehad! Dit alles kost tante Els en ome Arie vast een flinke duit! Maar dat is niet erg, daar moeten we maar niet aan denken. Belangrijker is dat ons Rakkertje er maar weer snel bovenop komt! Als het goed is mag hij vandaag het ziekenhuis verlaten, want tja ze houden ook daar natuurlijk niet van kostgangers. Ze moeten hem maar een rustig plekje geven en een warm zacht kleedje in de voortent van de caravan. Hem flink verwennen met zo nu en dan een extra aai over zijn arme bolletje, dan zal het vast weer snel de oude zijn. Rakker, ik richt ook nog wat woorden tot jou: ‘Ouwe taaie hou je flink, heel veel sterkte. Ik denk aan je. Als we over een poosje bij jou op de camping komen krijg jij van mij een extra plakje worst. Dag lieverd, en vergeet niet dat ik heel veel van je houd!’