Zaterdag 23 augustus 2008

Zo, het zit het weer op. Onze vakantie in Trept, bedoel ik natuurlijk. Twee weken lang hebben we genoten van de warme zon maar keken we af en toe ook angstvallig omhoog of er niet weer een regenbui aan kwam. Want ja, ook in Frankrijk regent het zo nu en dan... En als Ineke en ik érgens chagrijnig van worden dan is het wel van regen op de camping.

En die regen kwam. Op de eerste maandag al begon het te spetteren. En de dinsdag erna kwam het met bakken uit de hemel. Wij maar kijken van onder de luifel of er al opklaringen aan kwamen. En via de mobiele telefoon de buienradar raadplegen waar de nattigheid precies vandaan kwam. Nou, die opklaringen waren wel in aantocht maar arriveerden pas 's avonds om acht uur... Met als beloning dan wel weer een schitterend heldere regenboog. Alsof ons een belofte werd gegeven van mooi zonnig weer in de rest van de week.

Die belofte van betere tijden kregen we in ieder geval niet van onze schoonzus Els in Nederland. Zes dagen met regenachtig weer voorpelde ze ons. De stemming in tente Van Egmond daalde onder het nulpunt. Ik herkende de blik in Inekes ogen. Het was dezelfde als drie jaar geleden toen we Epe in het weekend ontvluchtten om thuis een paar dagen op te gaan drogen. Maar ja, om nu 900 kilometer heen en terug te gaan rijden voor een paar dagen...

Maar zie, de regenboog bleek de juiste voorspeller: De dagen erna waren zonnig en warm en wisten niet alleen onze huid maar ook ons hart te verwarmen. En opgelucht zeiden we tegen elkaar: Hier gaan we dus voor naar Frankrijk! We hebben ons voor niets druk lopen maken!

En toch, in de afgelopen week op alweer de dinsdag begon het te regenen. En weer kregen we het benauwd. Het zal toch niet blíjven regenen? We durfden elkaar haast niet aan te kijken. De weersvoorspellingen bij de receptie werden weer geraadpleegd. 't Zag er goed uit de komende twee dagen. De dagen daarna waren er afgeknipt. Die waren natuurlijk niet zo best, zeiden we tegen elkaar, en om te voorkomen dat de mensen naar huis gingen hadden ze die waarschijnlijk maar even eraf gehaald...

En ja hoor, de woensdag was weer warm. Onze campingburen uit Gouda braken haastig op, konden de tent wel droogblazen en vertrokken haastig richting de Lage Landen. Maar niet nadat hij ons waarschuwend had meegegeven dat er de komende dagen wel erg slecht weer werd voorspeld. En weer sloeg de twijfel toe.

Welnu, donderdag was de mooiste dag van de hele vakantie. Uren lagen we in de zon te bakken aan de rand van het zwembad. Van opluchting spatten de bommetjes meters hoger dan ooit. Donderdagavond ging de voortent kurkdroog in de zak. Vrijdagmorgen om acht uur stonden we op en ruimden de rest op. Om kwart over tien reden we luid toeterend van de camping af. En daar gaat het me toch aan het regenen! En de hele weg naar Bleiswijk, bijna twaalf uur lang: regen, regen en nog eens regen. Weerprofeten? Droog brood zullen ze eten!