10 januari 2006

Op 11 december j.l. hield ds. Lieuwe Beuving een preek over Genesis 3. Adam en Eva verstopten zich voor God, omdat ze bang waren voor Zijn reactie op hun zonde. Hij liet in die preek zien dat wij vaak net als zij doen. Leef je de ene dag nog dicht bij de Here en maakt je dat blij en opgeruimd, de dag erna kan het zo maar gebeuren dat dat gevoel is verdwenen. De oorzaak kan liggen bij keuzes die je maakte, waarover je achteraf moet zeggen dat het geen keuzes waren waarmee je God eerde of je naaste hielp.

Het is vaak moeilijk om op dat moment je verkeerd-zijn uit te spreken en aan God om vergeving te vragen. Het gebeurt nogal eens dat je er mee rond blijft lopen. En dat terwijl je weet dat God toch wel achter je masker kan kijken. In genoemde preek werd het voorbeeld gegeven van David, die in psalm 32 verwoordt wat een dergelijke situatie met hem deed. Als u geïnteresseerd bent, hier kunt u de preek lezen.

Maskers. Wat hebben we ze vaak op. Wie laat aan anderen het achterste van de tong zien? Wie vertelt open en eerlijk wat hem of haar bezig houdt? Nee, ik bedoel niet aan Jan en alleman. Dat lijkt ook niet wijs. Een zekere mate van vertrouwdheid zal aanwezig moeten zijn. Stel je voor dat een ander aan de grote klok gaat hangen wat jij in vertrouwen hebt verteld... Maar eerlijk en oprecht zijn naar je man of vrouw? Of naar goede vrienden, ambtsdragers in je kerkelijke gemeente? Vertellen waar je mee zit, waar je last van hebt, wat je pijn doet.

Ik weet zelf maar al te goed, en ook tot mijn eigen schade, hoe moeilijk dat kan zijn. Schaamte, gezichtsverlies, angst hoe die ander zal reageren als ik ermee voor de dag kom... Het zijn allemaal drempels die voorkomen dat je jezelf uit. Als ik er over nadenk dan moet dat ook alles te maken hebben met het feit dat we als mensen zondig zijn. Dezelfde schaamte die Adam en Eva hadden direct na hun zonde in het paradijs hebben wij ook. Je bent bang voor de reactie die gaat komen. Van God, van mensen. Adam en Eva schaamden zich ook voor elkaar. Voelden zich dus niet meer veilig onder de ogen van de ander.

Iemand zei me eens dat dit over is als we na dit leven voor altijd bij de Here zullen zijn. Dan houd je niets meer voor anderen verborgen. Niet alleen omdat je niets meer te verbergen hébt, maar ook omdat je dan volledig transparant voor elkaar zult zijn. Als je nu een gesprek hebt met iemand, dan kun je vertellen dat het prima met je gaat. Hij gelooft je. Achteraf hoort hij dan dat het helemaal niet goed ging ten tijde van het gesprek. Maar ja, hij kon niet ín je hart kijken. De Here Jezus kon dat wel toen Hij op aarde was. Hij sprak met een Samaritaanse vrouw en wíst hoe zij er aan toe was. Hij keek dwars door haar heen. Dan heeft het ook geen zin meer om je masker op te zetten.

Als je Christus hebt leren kennen als je Verlosser dan mag je dus ook leren zien dat je je masker niet op hoeft te zetten. Heeft geen zin. God weet toch wel wat er aan de hand is met je. Waarom zou je dat dan verbergen? En zo zou je ook als christenen, als gemeenteleden in de kerk, de maskers af moeten zetten. Waarom is het zo moeilijk om tegen iemand die net als jij leeft van de genade die Christus heeft verdiend, te zeggen waar je mee zit? Omdat je bang bent voor de reactie? Maar is die ander beter dan? Heeft die ander door de grootte van zijn geloof een streepje voor bij God?

Het is duidelijk. Je kunt je hoofd stoten door open te zijn. En als dat gebeurt, dan wacht je er wel voor om het nog een keer te laten gebeuren. Begrijpelijk. Maar goed? Ik denk het niet. Wees wel voorzichtig met wie je in vertrouwen neemt. Christus bazuinde ook niet rond wat hij van de mensen in zijn omgeving wist en waar ze mee zaten. Vertrouwen kan alleen groeien in een veilige omgeving. En dat is iets wat je juist in de kerk mag vinden. Want mensen die hebben ervaren dat God een burcht is, een schuilplaats, een veilige haven, die willen dat op hun beurt ook weer zijn voor anderen. Als God relaties wil herstellen, en dat wíl Hij, dan begint dat toch allereerst in Zijn gemeente? Daar kun je toch die veiligheid vinden?

Als je gelooft in de drieënige God, dan geloof je ook dat je met elkaar op weg bent naar een feest. Een bruiloft. Geen bal masqué.